Η «βίαιη» ανοχή και η εγκληματική υποστήριξη στον φασισμό

11:59 8/6/2012 - Πηγή: Athina984

Του Γιάννη Λαυράνου

Ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα. Έτσι είναι οι φασίστες, αυτές είναι οι πρακτικές τους. Μην κάνουμε τους ανήξερους κι ας μην μας προκαλεί εντύπωση. Έπρεπε να το περιμένουμε. Το ερώτημα ήταν πότε θα σημειωνόταν ένα τέτοιο ξέσπασμα, μια on air επίθεση από κάποιον φασίστα, που αντιμετωπίζει πολύ πιο βαριές κατηγορίες για συνέργεια σε δολοφονική επίθεση.

Κι αν ο Κασιδιάρης έκανε όσα έκανε φορώντας κοστούμι στην τηλεόραση, φαντάσου

τι κάνουν οι χρυσαυγίτες στα σκοτεινά σοκάκια του κέντρου.

Η Χρυσή Αυγή και ο φασισμός δεν είναι σημερινά φαινόμενα. Δεν προέκυψαν εξαιτίας της κρίσης. Όμως τους εκκόλαψε η κρίση θεσμών στη χώρα εδώ και πολλά χρόνια και η τωρινή οικονομική κρίση τους γιγάντωσε. Οι ευθύνες βαραίνουν την εξουσία που τους άφησε ανεξέλεγκτους, όχι μόνο να υποκαθιστούν τις αρχές, αλλά και να μετατρέπονται σε μακρύ χέρι του συστήματος. Και την ίδια ώρα, τα μεγάλα media προεκλογικά είχαν ανάγει σε πρώτο θέμα την ακροδεξιά ατζέντα. Εγκληματικότητα, προερχόμενη δήθεν αποκλειστικά από μετανάστες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, δημόσιες διαπομπεύσεις οροθετικών. Είναι τα ίδια μέσα που δεν ασχολήθηκαν συστηματικά με τα πογκρόμ που οργάνωναν οι ναζιστές εναντίον μεταναστών με την ανοχή της αστυνομίας.

Δεν προκαλεί λοιπόν εντύπωση η ανοχή μιας μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης και η επικρότηση από ένα μέρος της των βίαιων πρακτικών. Είναι αυτοί που ψήφισαν με περισσή ευκολία και αφέλεια τα «παιδιά με τα μαύρα», αυτοί που βρίζουν γενικώς τους πολιτικούς και μούτζωναν συλλήβδην το κοινοβούλιο στις κινητοποιήσεις των αγανακτισμένων, ζητώντας να καεί. Που μένουν απαθείς όταν βλέπουν μπροστά στα μάτια τους επιθέσεις εναντίον δύσμοιρων μεταναστών που στοχοποιούνται λόγω του χρώματος του δέρματός τους.

Όσο τα μέλη της Χρυσής Αυγής συνόδευαν τις γιαγιάδες στον Άγιο Παντελεήμονα για να πάρουν τις συντάξεις τους και να μην τις κλέψουν οι Αφγανοί ή κουβαλούσαν τις σακούλες των παππούδων με τα ψώνια, κερδίζοντας λαϊκή συμπάθεια, έχτιζαν παράλληλα ένα τείχος μίσους, εκμεταλλευόμενοι την μικροαστική απάθεια και την άποψη κάποιων που ψήφισαν Χρυσή Αυγή για να μπει στη Βουλή και να ρίξει ξύλο στους πολιτικούς. Και από κοντά έρχεται η επιδοκιμασία όσων παίρνουν το νόμο στα χέρια τους. Η αποθέωση της αυτοδικίας που ζητά την αθώωση όσων παίρνουν ανθρώπινες ζωές, προκειμένου να προστατέψουν τις περιουσίες τους.

Το ίδιο χυδαία είναι όμως η ρητορική που αναπτύσσεται, δυστυχώς όχι μόνο από υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής, που κάνει συμψηφισμούς και εξισώνει τις μπουνιές και τα μαχαιρώματα σε μετανάστες με τις φραστικές επιθέσεις και τις αποδοκιμασίες εναντίον συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων που διακυβέρνησαν κι έχουν ευθύνες για την κατάσταση στη χώρα. Που χαρακτηρίζουν λεκτική βία τα επιχειρήματα σε έναν διάλογο έστω και σε υψηλούς τόνους. Που ανακάλυπταν «ανίερες φαιοκόκκινες συμμαχίες» και δεν θέλουν να ακούν για την κρατική βία.

Αυτά τα επιχειρήματα ακούν κάποιοι και βρίσκουν ευκαιρία