Κατεβαίνοντας την Κηφισίας σαββατιάτικα...

08:13 30/5/2012 - Πηγή: Athina984

του Βαγγέλη Καργούδη

...τους εξουδετέρωνε -λέει- αμφότερους με χαρακτηριστική άνεση, προφέρονταςαπλά συνεχώς, με ρυθμό υπνωτιστικό και με πολύ «έκο» στη φωνή, τη λέξη ΑΝΑΠΤΥΞΗ, στη θέση του σταυρού με τα σκόρδα που χρησιμοποιούσε ο γιατρόςΒαν Χέλσινγκ για να εξουδετερώσει τον Δράκουλα!
Σάββατο πρωί, -προ τριημέρου δηλαδή- και κατεβαίνω την ήδη μποτιλιαρισμένη Κηφισίας. Στα ραδιόφωνα, -στα περισσότερα τουλάχιστο, αφού για μουσική έψαχνα & μουσική δεν έβρισκα- ακούγεται για ώρα πολλή, η φωνή του

Αντώνη του Σαμαρά. Απευθύνεται από τα μικρόφωνα της Συνδιάσκεψης της ΝΔ,  στα μέλη & τα στελέχη της παράταξής του, με εκείνο το χαρακτηριστικό, το απόλυτα προσωπικό του στυλ.

Ένα στυλ που «φωνάζει» ότι ο πρωταγωνιστής, το ρόλο του, «τον ζει», ότι «μπαίνει στο πετσί του» (του ρόλου)!
Με το σύνηθες, το «υπηρεσιακό» του παθιασμένο νευρωτικό μεγαλείο, ναρκισσεύεται ολοφάνερα, ντυμένος το επίσημο πλέον, νέο του «ένδυμα». Αυτό του Μεγάλου Ιππότη της Αντιλαϊκιστικής Αποκάλυψης!

Κάπου εκεί όμως, είναι που αρχίζουν να με πιάνουν τα δαιμόνια μου. Φρικάρω άσχημα, και, κυριαρχημένος από ένα πολύ ενοχλητικό déjà vu, (δυο φορές κόντεψα να στουκάρω στον μπροστινό), θυμάμαι το ίδιο ακριβώς υπερβολικά «παιγμένο» πάθος, από τον ίδιο ακριβώς άνθρωπο, σε άλλο όμως αφήγημα, να υπερασπίζεται το ακριβώς αντίθετο νόημα: Την ολωσδιόλου λαϊκίστικη δηλαδή ρήξη, με τους «άσπλαχνους εταίρους & δανειστές μας» στο ρόλο του Κακού! Και τις «ανθελληνικές» υφεσιακές τους απαιτήσεις στο ρόλο της ακόμα πιο κακιάς Μάγισσας!

Που ο ήρωας-Σαμαράς, τους εξουδετέρωνε -λέει- αμφότερους με χαρακτηριστική άνεση, προφέροντας απλά συνεχώς, με ρυθμό υπνωτιστικό και με πολύ «έκο» στη φωνή, τη λέξη ΑΝΑΠΤΥΞΗ, στη θέση του σταυρού με τα σκόρδα που χρησιμοποιούσε ο γιατρός Βαν Χέλσινγκ για να εξουδετερώσει τον Δράκουλα!
ΤΟΤΕ, την εποχή εκείνου του δύσκολου, του ζόρικου Μάη του 2010...

Τον καιρό δηλαδή που η ΝΔ, προχωρούσε «μέσ' την καλή χαρά» στην παγίωση της «υπερήφανης»(!) -αλλά τόσο, μα τόσο χωρίς το παραμικρό νόημα, πολιτικό ή άλλο- ηγεμονίας της, σ΄αυτό που η ίδια επέβαλλε «προσφυώς»(!) να ονομάζεται έκτοτε ΑΝΤΙ/ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.

Αυτό ντε, που της στοίχισε κάμποσες διαγραφές σημαντικών στελεχών για την επιβολή και την πολιτική του εσωκομματική νομιμοποίηση, και άλλες τόσες, αντίστοιχου πολιτικού κόστους, για την άρση, το ξωπέταγμα & τον εξορκισμό του!

Aπαλλαγμένη μάλιστα εντελώς απροσδόκητα, από την (αυτονόητη, θα περίμενε κανείς, με βάση το κοινωνικό, το ιδεολογικό & το πολιτικό της ιστορικό προφίλ), υποχρέωσή της, να προστρέξει «άνευ ετέρου» στην τόσο αναγκαία πολιτική συναίνεση για την άμεση αποδοχή των όρων & υποχρεώσεων που έτσι ή αλλιώς θα συνόδευαν τη σωτήρια για την επιβίωση της χώρα μας δημιουργία του Μηχανισμού ΕΕ, ΕκΤ & ΔΝΤ, εκείνο τον δύσκολο, αλλά και σωτήριο ταυτόχρονα, (όπως πολύ γρήγορα θα αποφανθεί η Ιστορία) Μάη του 2010.

Κι΄όλα αυτά, χάρη βέβαια στην ακατανόητη (την αυτοκτονική, λένε πολλοί πλ