Μια ιδιότυπη δικτατορία

12:10 29/11/2014 - Πηγή: Athina984

Του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Οι θλιβερές εικόνες πουμεταδόθηκαν από την εθνική μας τηλοψία, όπου μερικοί φοιτητές αδειάζουνσκουπιδοσακούλες πάνω στο γραφείο ενός αντιπρύτανη, ως ένδειξη διαμαρτυρίας γιαορισμένες αποφάσεις της πρυτανείας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η περιγραφή τηςιδιότυπης δικτατορίας στην οποία ζει η ελληνική κοινωνία.

Ομάδες ελάχιστων ατόμων,τρομοκρατούν, καταπατούν τους νόμους, δημιουργούν γκέτο- άβατα μέσα στην πόλη,ξυλοκοπούν μη αρεστούς δημοσιογράφους,

χτίζουν πόρτες μη αρεστών καθηγητών,επικηρύσσουν διαφωνούντες, απειλούν με κρεμάλες αντιπάλους, αδιαφορώντας γιαόλους τους κανόνες κοινωνικής συμβίωσης, επικαλούμενοι την αριστερή τουςιδεολογία ως άλλοθι και δικαιολογία.

Οι ομάδες αυτές έχουν την απόλυτηπολιτική κάλυψη πολιτικών κύκλων που έχουν επενδύσει στην ψυχολογία τηςεκδίκησης και του μίσους. Κύκλων οι οποίοι γοητεύονται από ολοκληρωτικές ιδέεςκαι πρακτικές. Κύκλων που θεωρούν πως κατέχουν την μία, μοναδική και απόλυτηαλήθεια για την αντιμετώπιση υπαρκτών αλλά και ανύπαρκτων προβλημάτων τηςκοινωνίας. Κύκλων που επιθυμούν την μετατροπή της χώρας σε «Σομαλία τωνΒαλκανίων», θεωρώντας πως έτσι θα τους δοθεί η ευκαιρία να πάρουν τη ρεβάνς γιατην ήττα στον προηγούμενο εμφύλιο πόλεμο.

Είναι οικτρή η εικόνα πολιτικώνστελεχών να προσπαθούν να δικαιολογήσουν αυτά τα αντιδημοκρατικά έκτροπα,επικαλούμενα τη δημοκρατία, όταν αυτή παραβιάζεται κατάφορα από τους προστατευόμενουςτους. Συνάμα, είναι αποκρουστική η εικόνα όλων εκείνων που σπεύδουν ναδικαιολογήσουν την κατάλυση των δημοκρατικών ελευθεριών στο όνομα των αποφάσεωνολιγομελών «συνελεύσεων» της αυθαιρεσίας και του τραμπουκισμού.

Η κοινωνία, προς το παρόν, παρακολουθείαμήχανη αλλά η αγανάκτηση σιγοβράζει στα μυαλά πολλών που δεν μπορούν ναανεχτούν πλέον τη συνέχιση αυτής της κατάστασης.

Κατ' αρχήν κανείς, μα κανείς δενεξουσιοδότησε αυτούς τους ελάχιστους να μιλούν εξ ονόματος κανενός. Ανεκπροσωπούν κάποιον, αυτός δεν είναι άλλος από τον ολοκληρωτικό,αντιδημοκρατικό, αντικοινωνικό, προβληματικό εαυτό τους. Η επίκληση αριστερώνιδεολογιών, δεν παρέχει ούτε δικαιολογία ούτε δικαίωση των φασίζουσων πρακτικώντους.

Τα ΑΕΙ όντως ανήκουν στον «λαό»,σε εκείνους που με τους φόρους τους συντηρούν τα ιδρύματα και ευελπιστούνκάποτε να δουν από αυτά να βγαίνουν επιστήμονες και ερευνητές που, με το έργοτους, θα αποδώσουν τα οφειλόμενα στην κοινωνία. Σίγουρα, πάντως, δεν ανήκουνστις ολιγομελείς αυτές ομάδες που δίκην συμμοριών καταστρέφουν και λεηλατούν,τρομοκρατώντας.

Το πιο λυπηρό απ' όλα είναι όταναναλογίζεται κανείς όλους εκείνους τους νέους που έδωσαν τα καλύτερα χρόνια τηςζωής τους, μερικοί ακόμη και την ίδια τους της ζωή, διεκδικώντας καικατοχυρώνοντας τα δημοκρατικά δικαιώματα και, κυρίως, το ακαδημαϊκό άσυλο, ωςπροϋπόθεση ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και όχι των μολότοφ. Αυτή είναι η πιοτραγική πλευρά αυτής της ιστορίας. Το μάταιο της θυσίας αγνών και άδολωνανθρώπων, το οποίο εκμεταλλεύονται και καπηλεύονται για ιδιοτελείς σκοπούςημιμαθή και αγενή μειράκια.

Η ιδιότυπη αυτή δικτατορία τωνολίγων και ολίγιστων θα πρέπει να λάβει τέλος. Η ανοχή έχει τα όρια της. Είναικαθήκον της δημοκρατικής ακαδημαϊκής κοινότητας (γιατί υπάρχει και ηολοκληρωτική ακαδημαϊκή κοινότητα), των απλών φοιτητών που θέλουν να σπουδάσουνκαι να προκόψουν, των γονιών τους που στερούνται για να σπουδάσουν τα παιδιάτους, αλλά και κάθε δημοκρατικού πολίτη, να απομονώσουν, καταδικάσουν καιαποβάλλουν από την πανεπιστημιακή ζωή τους τραμπούκους μια για πάντα και ναεπανέλθει η δημοκρατική ομαλότητα στα πανεπιστήμια. Διαφορετικά δεν θα υπάρχεικανένας λόγος να συνεχίσουμε τη χρηματοδότησή τους από τον κρατικόπροϋπολογισμό.