Μια παραγνωρισμένη επέτειος

08:20 10/5/2014 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Στις 9 Μαΐου 1950, την επομένη της επετείου της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, ο τότε γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν έδωσε στη δημοσιότητα μία δήλωση, με την οποία καλούσε τη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες να ενώσουν την παραγωγή τους στον άνθρακα και τον χάλυβα ως «το πρώτο συγκεκριμένο

θεμέλιο μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας». Η «Διακήρυξη Σουμάν», όπως είναι γνωστή, είναι η αρχή της δημιουργίας της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
64 χρόνια αργότερα, στην Ελλάδα οδεύουμε προς τις ευρωεκλογές αδυνατώντας να συζητήσουμε τα μεγάλα εθνικά αλλά και ευρωπαϊκά ζητήματα. Αντ' αυτού η εγχώρια πολιτική σκηνή ασχολείται με τα ελάσσονα και ανούσια, προσπαθώντας για άλλη μια φορά, με το μανδύα του νέου δικομματισμού, να υφαρπάξει τις ψήφους των πολιτών, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια διάσωσης του παλιού πολιτικού κατεστημένου.

Η τεχνητή πόλωση που επιχειρείται από τους πρωταγωνιστές του παλιού, παρενδυματικού δικομματισμού, δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να επικεντρωθεί ο δημόσιος διάλογος στους λεονταρισμούς και τις σκιαμαχίες, παρά στα ουσιώδη, επιτακτικά και μείζονα ζητήματα, όπως η Ελλάδα και η θέση της στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, η Ευρώπη και ο ρόλος της στη διεθνή σκηνή, η ουσία και η μετεξέλιξη της σημερινής Ευρώπης μέσα στο διεθνές μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον κ.ά. Κυρίως όμως, αποφεύγουν να τοποθετηθούν με ευκρίνεια απέναντι στο θεμελιώδες ερώτημα: ποια Ευρώπη θέλουμε.

Είναι προφανές, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση με την πρόσφατη βαθιά οικονομική κρίση, ανέδειξε ως βασικό της πρόβλημα της έλλειψη ηγεσίας και ως κυρίαρχο διακύβευμα της απουσία στρατηγικής ως προς τη μετεξέλιξη της. Αναμφίβολα, η σημερινή Ευρώπη έχει πολλά προβλήματα, πολλές ελλείψεις, σε σημείο που να προβληματίζει ακόμη και τους πιο ένθερμους θιασώτες της ευρωπαϊκής ιδέας. Είναι αλήθεια πως υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας, πως υπάρχει μια πανίσχυρη παρουσία διαφόρων λόμπι που στρεβλώνουν όχι μόνο την αρχική ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά και τους ίδιους τους θεσμούς που διαμορφώθηκαν στην πορεία.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι μια σειρά πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν και παραμένουν, επιεικώς μιλώντας, ανεπιτυχείς, γεγονός που προκάλεσε ένα ισχυρό κύμα ευρωσκεπτικισμού, ακόμη και ανάμεσα σε εκείνους που εξακολουθούν να τη στηρίζουν και να υποστηρίζουν τη μετεξέλιξή της σε μια ομοσπονδία των ευρωπαϊκών κρατών.

Ο 21ος αιώνας έφερε μαζί τους πλήθος κοσμογονικών αλλαγών και τεκτονικών μετακινήσεων στους τομείς της οικονομίας, της πολιτικής, της τεχνολογίας και του πολιτισμού. Ποτέ άλλοτε, οι πανανθρώπινοι και πανάρχαιοι καταναγκασμοί του χρόνου και της απόστασης δεν είχαν εκμηδενιστεί χάρη στην τεχνολογία. Χάρη στην ίδια τεχνολογία έχουμε το μεγαλύτερο εκδημοκρατισμό της γνώσης στην ιστορία της ανθρωπότητας, συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με προηγούμενες εποχές και σημαντικό όπλο για την αλληλοκατανόηση των κοινωνιών.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί να είναι το μέρος όπου άνθρωποι απ' όλον τον κόσμο που διώκονται για πολιτικούς, θρησκευτικούς ή άλλους λόγους βρίσκουν καταφύγιο, γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρ' όλες τις αδυναμίες και τα λάθη της, παραμένει ένας χώρος, μια ολόκληρη ήπειρος, σχεδόν, όπου προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και διευρύνονται τα πολιτικά, με αγώνες, είναι αλήθεια, και κόπο. Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, το κοινό σπίτι δεκάδων λαών, βάλλεται εξ Ανατολών και εκ Δυσμών, αφού αποτελεί το εμπόδιο για την ανεμπόδιστη γεωπολιτική επέκταση εκείνων που έχουν συνηθίσει να υπαγορεύουν τη βούληση τους στους λαούς με την ισχύ τους, οικονομική, πολιτική και στρατιωτική.

Στις επερχόμενες εκλογές, ανεξάρτητα από την καχεξία και τη δυσανεξία του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου να συζητήσει διεξοδικά τα ευρωπαϊκά θέματα, θα κριθεί, εν πολλοίς, η κοινή πορεία τα επόμενα πέντε χρόνια. Ως εκ τούτου, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αυτό θα επηρεάσει και την πορεία της δικής μας χώρας, πράγμα που καθιστά απαγορευτική την αποχή από τις εκλογές.