Μυθολογία και ταμπού της Μεταπολίτευσης

10:14 19/5/2012 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

(Μας γέρασαν προώρως Γιώργο, το κατάλαβες;) Οι νέοι της Σιδώνος  Μανόλης Αναγνωστάκης  

Η πλέον επώδυνη και μακροχρόνια επίπτωση της πολύπλευρης κρίσης που βιώνει ο τόπος είναι ότι ήρθαν στην επιφάνεια όλη η μισαλλοδοξία, το μίσος, η δυσανεξία προς τον άλλον, που έκρυβε στα σπλάχνα της η ελληνική κοινωνία. Είναι πολύ πιθανό μέσα από τον ερειπιώνα της κρίσης να ξεπροβάλλουν μόνο τα άνθη του κακού.

Σε μια χώρα που με το παραμικρό βρέχει ανθρώπους που

πέφτουν από τα σύννεφα, η θεαματική άνοδος του νεοναζιστικού κόμματος προκάλεσε σοκ. Ίσως και να το χρειάζονταν αυτό το σοκ, γαλουχημένοι καθώς ήταν με τις βασικές διδαχές μιας μυθολογίας που δημιουργήθηκε στην περίοδο της Μεταπολίτευσης. Διδαχές και παραμυθίες του στιλ ο ελληνικός λαός είναι δημοκρατικός, δεν είναι ρατσιστής, ψηφίζει σοφά κάθε φορά, αντιστέκεται στις επιβουλές των ξένων κλπ.

Παράλληλα, μέσα στα πλαίσια της ίδιας ακριβώς μυθολογίας διαμορφώθηκαν ταμπού που κανένας δε τολμούσε να θίξει. Αν βρισκόταν κάποιος άφρων να ψελλίσει κάποια επικριτική λέξη, αμέσως του κολλούσαν την ταμπέλα του «ύποπτου», του «πληρωμένου κονδυλοφόρου», του «μίσθαρνου οργάνου ξένων υπηρεσιών» και πλήθος άλλων στερεοτυπικών κατηγοριών, προκειμένου, πρώτα να τον εξοντώσουν ηθικά και στη συνέχεια ψυχολογικά και κοινωνικά.

Έτσι, φτάσαμε στην παράδοξη κατάσταση, η Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη όπου οι νοσταλγοί και υμνητές των Λένιν – Στάλιν – Μάο Τσε Τουνγκ – Κιμ Ιλ Σόνγ και Πολ Πότ, να κατηγορούν τους αντιπάλους τους ως «αντικομμουνιστές» και οι ίδιοι να θεωρούν εαυτούς «δημοκράτες». Την ίδια στιγμή είναι ελεύθεροι να τοιχοκολλούν αφίσες με τα πρόσωπα «επικηρυγμένων» διαφωνούντων με την πολιτική τους άποψη, να περιφέρουν κρεμάλες ανά τις πλατείες της επικράτειας, να διακόπτουν ομιλίες μη αρεστών διανοουμένων, να καίνε βιβλία, να καλούν στη δημιουργία γκέτο σε ελεγχόμενες από αυτούς περιοχές.

Ταυτόχρονα, οι νοσταλγοί της πολιτικής ιδεολογίας που προκάλεσε το ματοκύλισμα των λαών στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο μπορούν ανενόχλητοι να οργανώνουν πογκρόμ μεταναστών, διαφωνούντων, ομοφυλοφίλων, ετερόδοξων και όλων εκείνων που θεωρούν εχθρούς της «εθνικής τους καθαρότητας» να απειλούν με στρατιωτικά πραξικοπήματα, να χλευάζουν το δημοκρατικό πολίτευμα, να φωτογραφίζονται απειλητικά μπροστά τους φούρνους του Άουσβιτς και να ειρωνεύονται το Ολοκαύτωμα.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι δίπλα στην «Αναθεωρητική» σχολή της ιστορικής επιστήμης που αρνείται το Ολοκαύτωμα και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε ο ναζισμός και ο φασισμός, υπάρχει εδώ και χρόνια μια άλλη «Αναθεωρητική» σχολή, η οποία αν και δεν αρνείται την ύπαρξη των Γκουλάγκ, των τρόπων μαζικής εξόντωσης του πληθυσμού της Καμπότζης από τον Πολ Ποτ, των εκατομμυρίων θυμάτων της «Πολιτιστικής επανάστασης» του μεγάλου τιμονιέρη Μάο,  ωστόσο επιστρατεύει πλήθος «επιχειρημάτων», προκειμένου να τα δικαιολογήσει ως «αναγκαίο κακό» για την «μετάβ