Νέα εθνικά αθλήματα

10:45 1/10/2014 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Είναι εκπληκτική η ταχύτητα με την οποία οι κάτοικοι αυτού του μικρού κρατιδίου στην άκρη της Βαλκανικής χερσονήσου, περνάνε από τη φάση της ομφαλοσκόπησης και στη φάση του στρουθοκαμηλισμού. Κάνουν δηλαδή τα πάντα, προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και τα προβλήματα της. Η συμπεριφορά αυτή φανερώνει πως πρόκειται για τα «κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας», όπως πολύ σωστά επισημαίνει στο ομώνυμο βιβλίο του ο καθηγητής Ιστορίας Κώστας Κωστής (εκδόσεις Πόλις). Και φυσικά, εννοούμε εκείνη την ανεύθυνη στάση, σύμφωνα με την οποία όλοι καταγγέλουν

κάποιον ή κάποιους, αλλά κανείς δε θέλει να κάνει το παραμικρό ή τουλάχιστον να κάνει εκείνο που του αναλογεί.

Η πληκτική εκείνη εικόνα που μεταδίδουν πολλές φορές τα τηλεοπτική δελτία ειδήσεων, σύμφωνα με την οποία πολίτες φωνάζουν «πού είναι το κράτος», διαμαρτυρόμενοι για την απουσία του κρατικού μηχανισμού, έχει καταντήσει επιθεωρησιακό νούμερο στα Δελφινάρια της επικράτειας.

Ο κάτοικος αυτής της χώρας, μπορεί να επιμετρήσει ευθύνες σε όλους τους άλλους, πλην του ίδιου του τού εαυτού. Ο εαυτός του βρίσκεται στο απυρόβλητο και δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του. Τη στιγμή που κάποιος θα αρχίσει να τον ελέγχει για πράξεις ή παραλήψεις, εκείνη ακριβώς τη στιγμή θα εκραγεί, θεωρώντας πως αδικείται, πως συκοφαντείται, πως εξυφαίνεται κάποιο σχέδιο εξόντωσής τους από ανύπαρκτους κυρίως εχθρούς.
Όταν δεν ψάχνει να βρει τον αποδιοπομπαίο τράγο για τα δεινά του, υπαρκτά ή φανταστικά, τότε αγνοεί επιδεικτικά την πραγματικότητα και αφοσιώνεται αποκλειστικά και μόνο στο δικό του μικρόκοσμο, όπου όλα είναι φτιαγμένα ιδανικά και τίποτα δεν μπορεί να του χαλάσει τη ζαχαρένια του.

Η ζωή σε αυτό το «προστατευμένο περιβάλλον» είναι σε τέτοιο βαθμό απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο που δεν τον ανησυχεί, ούτε τον πτοεί το παραμικρό. Η «έξοδος» όμως από το περιβάλλον αυτό είναι πάντα οδυνηρό, γιατί η προσγείωση στη χθαμαλή πραγματικότητα είναι πάντα και δύσκολη και απαιτητική.
Αυτές ακριβώς τις ιδιότητες εκμεταλλεύονται και οι επιτήδειοι, οι οποίοι με το μανδύα του «σωτήρα» και του «παντογνώστη» του προσφέρουν, με το αζημίωτο, τις υπηρεσίες και τις «λύσεις» τους, οι οποίες, εντελώς τυχαία πάντα, αποτελούν την επιτομή της φυγοπονίας.

Κι εκεί ακριβώς είναι το σημείο της «μεγάλης συναλλαγής» μεταξύ των δύο μερών της βασικής κακοδαιμονίας αυτού του τόπου. Εκεί συναντιέται η αυτάρεσκη νωθρότητα με την κουτοπονηριά, δημιουργώντας το εκρηκτικό μείγμα του ελληνικού εξαιρετισμού που τόσα δεινά έχει προκαλέσει και θα συνεχίσει να προκαλεί. Κι αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα, γεγονός που μόνο αισιοδοξία δεν μπορεί να προκαλέσει.