Ο Χ. Ροζάκης στον ΑΘΗΝΑ984

13:53 2/4/2014 - Πηγή: Athina984

O ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χρήστος Ροζάκης, μίλησε στις 2/4 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη Νόνη Καραγιάννη.

Μεταξύ άλλων, είπε:

* Για την πρωτοβουλία και το κείμενο που υπογράφουν 18 καθηγητές και προσωπικότητες για την πολιτική ένωση της ευρωζώνης:

«Θέλουμε και εμείς με την σειρά μας να επεξεργαστούμε μια σειρά από θέσεις, οι οποίες θα συμπληρώνουν ή θα επικουρούν -αν θέλετε- τις απόψεις που έχουν ήδη εκδηλωθεί από τους Ευρωπαίους συναδέλφους. Δηλαδή, δεν είναι απλώς και μόνο μια έκκληση για υπογραφές και θα ακολουθηθεί κατά γράμμα η σειρά των απόψεων που έχουν εκδηλωθεί ήδη από τους Ευρωπαίους διανοούμενους, αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε και εμείς με τα φτωχά μας μέσα, να συμβάλουμε σε αυτήν την συζήτηση, αλλά πλέον εξειδικευμένα. Αυτή η λογική "περισσότερη Ευρώπη, όχι λιγότερη Ευρώπη" ακούγεται από παντού. Είναι μια θεάρεστη αντίληψη, αλλά από εκεί και έπειτα αντιλαμβάνεστε ότι το πρόβλημα "ποια θα είναι αυτή η περισσότερη Ευρώπη, πώς θα οικοδομηθεί, ποια θα είναι η διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθηθεί, ποια πρόσωπα ή κράτη θα πάρουν πρωτοβουλίες και τι ζητάμε τέλος πάντων γι' αυτήν την περισσότερη Ευρώπη για να είμαστε ικανοποιημένοι", είναι ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα».

Σε άλλο σημείο είπε: «Το αρχικό σφάλμα -το οποίο αποτελεί ιστορικό πλέον δεδομένο-, δηλαδή, ότι εφαρμόστηκε μια νομισματική ένωση, χωρίς την παράλληλη οικονομική ένωση, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισε το νόμισμα, διότι δόθηκε μεγάλη βαρύτητα στο δεδομένο ότι το νόμισμα θα μπορέσει να προσδιορίσει την οικονομία και δόθηκε η εντύπωση ότι τα όργανα που είχαν αναλάβει την νομισματική ένωση και κυρίως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα ήταν σε θέση στην ουσία να επιβάλουν μια παράλληλη οικονομική πολιτική. Αυτό, όμως, αποδείχθηκε ψευδαίσθηση, γιατί εφόσον δεν υπήρχε πραγματικά ένας κεντρικός μηχανισμός -ένα ευρωπαϊκό υπουργείο οικονομικών ή οικονομίας, ας πούμε-, αυτό οδήγησε ουσιαστικά στα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε... Κατά την γνώμη μου, πραγματοποιήθηκε μια εσπευσμένη μαζική διεύρυνση, η οποία είχε ως αποτέλεσμα, δύο πράγματα. Μια μεταφορά του ενδιαφέροντος από την πλευρά της εμβάθυνσης, δηλαδή της ενοποιητικής διαδικασίας στην πλευρά της προσπάθειας αφομοίωσης όλων αυτών των νέων κρατών μέσα σε ένα σύστημα και κρατών, τα οποία από την φύση των πραγμάτων, ήταν σχεδόν ανέτοιμα να αντιμετωπίσουν τις θεσμικές απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης... Δεν προσπαθώ να αποδώσω ευθύνες, λέγοντας ότι κακώς έγινε αυτή η εξέλιξη, διότι πραγματικά πρώτα από όλα βρισκόμαστε σε μια Ευρώπη πολύ ευρύτερη και πολύ πιο ολοκληρωμένη γεωγραφικά και γεωπολιτικά, αλλά είναι και η φυσική συνέπεια αυτής της εξέλιξης. Δεδομένου δε -και αυτό μην το υποβαθμίζουμε- ότι τα νέα κράτη που διείσδυσαν μέσα στον κορμό, όχι μόνο ήταν ανέτοιμα -γνωρίζετε γιατί ήταν ανέτοιμα μετά από τόσα χρόνια μιας διαφορετικής ιδεολογικοπολιτικής προσέγγισης των πραγμάτων-, είχαν ως κεντρικό τους μέλημα όχι την πολιτική ενοποίηση, αλλά την ολοκλήρωσή τους, με θεσμούς και καταστάσεις, οι οποίες να προσομοιάζουν πλέον προς το δυτικό υπόδειγμα... Αυτή την στιγμή επειδή αναγνωρίζεται το πρόβλημα των 28, δηλαδή επειδή στους 28 δεν μπορείς να περιμένεις πάρα πολλά πράγματα άμεσα -καθώς χρειάζεται χρόνος αφομοίωσης και συναντίληψης που πρέπει να δημιουργηθεί βαθμιαία με το σύνολο των κρατών-, η βαρύτητα πέφτει στην ευρωζώνη. Δηλαδή η ευρωζώνη θα πρέπει να γίνει η κινητήρια δύναμη για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ