Ο Γ. Κουμουτσάκος στον ΑΘΗΝΑ984

14:11 15/3/2013 - Πηγή: Athina984

Ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργος Κουμουτσάκος, μίλησε στις 15/3 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και την Νόνη Καραγιάννη.

Μεταξύ άλλων, είπε:

* Για το ειδικό τέλος ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και τις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα:

«Οι δηλώσεις του κ. Σαμαρά

χθες, δείχνουν ότι η Ελλάδα θα διεκδικήσει κάποιες προσαρμογές και μεγαλύτερη ευελιξία στην εφαρμογή του προγράμματος, όπου αυτό είναι δυνατόν, χωρίς να αφίσταται των υποχρεώσεών της. Όπου δεν μπορούν να δοθούν τεχνικές λύσεις, διότι το πρόγραμμα φτάνει στα όριά του, πρέπει να δοθούν πολιτικές λύσεις. Νομίζω ότι αυτή η ώρα φτάνει, παρά το γεγονός ότι η καλύτερη βάση για να κάνεις πολιτική διαπραγμάτευση είναι να έχεις δείξει και να έχεις πείσει ότι έχεις κάνει αυτά που -ανθρωπίνως και πολιτικά-, είναι δυνατόν να κάνεις στην πορεία υλοποίησης αποφάσεων. Από εκεί και πέρα, αυτό σου δίνει μία πολύ ισχυρή βάση, σε συνδυασμό με το τι περνάνε οι Έλληνες πολίτες, για να διεκδικήσεις κάτι διαφορετικό. Είναι σημαντικό ότι πλέον στην Ευρώπη και με καταλύτη τα θεαματικά αποτελέσματα των πρόσφατων ιταλικών εκλογών, που κλόνισαν αντιλήψεις και πεποιθήσεις και βεβαιότητες στις ευρωπαϊκές ηγεσίες, η ώρα ευρύτερα έχει έρθει, για να ξαναδιαβάσουν αυτοί που πρέπει την πολιτική που ασκείται τα τελευταία τρία - τέσσερα χρόνια και στην Ελλάδα».

Δημοσιογράφος: Υπάρχει μια εκτίμηση ότι ο πρόσφατος έλεγχος της Τρόικα ανέδειξε και κάποια ζητήματα ελλιπούς προετοιμασίας του κυβερνητικού κλιμακίου. Έχετε ανάλογη εκτίμηση;

Γ. Κουμουτσάκος: «Το γεγονός ότι ο κ. Στουρνάρας εισηγήθηκε την διατήρηση του τέλους των ακινήτων μέσω της ΔΕΗ και ο ίδιος είπε ότι το εισηγείται ως τακτική λύση, διότι δεν είχε προετοιμαστεί ένα αντίστοιχο μέτρο του ενιαίου φόρου, πραγματικά δεν μπορώ να πω ότι δεν επιβεβαιώνει αυτή την άποψη. Ο κ. Στουρνάρας μίλησε ρεαλιστικά -όπως ο ίδιος είπε-, ταυτόχρονα όμως βλέπω ότι η κυβέρνηση ούτε υιοθέτησε, ούτε όμως και αρνήθηκε τις δηλώσεις και τις απόψεις Στουρνάρα».

Δημοσιογράφος: Εκτιμάτε ότι ενδεχομένως εκεί μπορεί να υπάρξει μία διαφοροποίηση σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων;

Γ. Κουμουτσάκος: «Δεν μπορώ να κάνω εκτίμηση. Διαπίστωση γεγονότων κάνω. Υπάρχει η δήλωση του κ. Στουρνάρα, με κάποιο -μπορώ να πω-, πολιτικό θάρρος και ρεαλισμό. Από εκεί και πέρα, βλέπω επίσης ότι η κυβέρνηση δεν έσπευσε να υιοθετήσει την δήλωση αυτή. Αντιθέτως τα μηνύματα -έτσι όπως τα διαβάζω στις εφημερίδες, γιατί δεν έχω κάποια ειδική πληροφόρηση-, είναι ότι ούτε υιοθετούμε, ούτε απορρίπτουμε...
Δεν μπορώ να κάνω εκτίμηση (σ.σ. εάν η κυβέρνηση θα υιοθετήσει την πρόταση Στουρνάρα), γιατί επιθυμίες μπορεί να έχουμε όλοι, αλλά η πολιτική δεν είναι έκφραση επιθυμιών μόνο, αλλά και ρεαλισμού. Δεν μπορώ να κάνω, διότι δεν ξέρω ποιος είναι ο βαθμός πίεσης που ασκεί η Τρόικα, ποιες εναλλακτικές λύσεις μπορεί να υπάρχουν και ποιο ακριβώς θα είναι το μήνυμα της κυβέρνησης. Βεβαίως δεν μπορώ να βγάλω από την εξίσωση ότι είναι μία τρικομματική κυβέρνηση και θα πρέπει να δούμε και οι εταίροι πώς αντιμετωπίζουν αυτό το ενδεχόμενο. Υπάρχουν πολλοί άγνωστοι χ στην εξίσωση, για να μπορέσω να σας δώσω με σοβαρότητα μία απάντηση».

* Για το κείμενο του ευρωκοινοβουλίου για τις ΑΟΖ:

«Χτες υιοθετήθηκε ένα πολιτικό κείμενο που αφορά την ενεργειακή πολιτική της Ένωσης μέχρι το '50. Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι και το κάνω με σοβαρότητα και σαφήνεια, διότι δεν θέλω να δημιουργούνται ακόμα μία φορά ελπίδες οι οποίες διαψεύδονται. Ευρωπαϊκή ΑΟΖ -με την έννοια του καθορισμού αποκλειστικής οικονομικής ζώνης από την Ευρώπη στο σύνολό της-, δεν μπορεί να υπάρξει υπό νομική έννοια. Αν και όταν υπάρξουν ευρωπαϊκά σύνορα, θα υπάρξουν και ευρωπαϊκές θαλάσσιες ζώνες. Όταν χρησιμοποιείται αυτό -δημοσιογραφικώ δικαιώματι-, είναι για να τονίσουμε ότι καλό είναι να υπάρχει μία ευρωπαϊκή πολιτική που να υποστηρίζει τα κράτη - μέλη, όταν οριοθετούν θαλάσσιες ζώνες, μεταξύ των οποίων και τις αποκλειστικές του οικονομικές ζώνες, διότι ακριβώς προσβλέπει και προσμένει ότι αυτό θα δώσει μία ανάσα στην ενεργειακή εξάρτηση, από την οποία υποφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση, όλα τα χρόνια. Είναι μία εξάρτηση ενεργειακή από τρίτους. Επομένως, ό,τι μπορεί να γίνει από τα κράτη - μέλη, αξιοποιώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα που τους δίνει η αποκλειστική οικονομική ζώνη -γιατί μόνο τα κράτη μέλη έχουν αρμοδιότητα καθορισμού θαλάσσιων ζωνών-, αυτό να το υποστηρίζει ως πολιτική...
Το διεθνές δίκαιο είναι λιγάκι "αλλεργικό" σε μονομερείς ενέργειες. Επομένως, η ανακήρυξη θαλασσίων ζωνών όταν δεν υπάρχει αντικείμενο ή παρακείμενο, παράκτιο κράτος, είναι εύκολο. Πράγματι, εξαντλείς τα δικαιώματα που σου δίνει το διεθνές δίκαιο. Όταν όμως οι θαλάσσιες ζώνες, δεν χωράνε στην απόσταση μεταξύ δύο κρατών, εκεί η μονομερής ανακήρυξη δημιουργεί τριβές... Μιλάω με ρεαλισμό που ειδικά στην εξωτερική πολιτική χρειάζεται. Χρειάζεται και έμπνευση, αλλά και ρεαλισμός. Όταν οριοθετείς και δεν χωράνε οι αποστάσεις, υπάρχουν αμφισβητούμενες περιοχές. Επομένως, οι οριοθετήσεις για να λειτουργήσουν, δεν φτάνουν μόνο οι μονομερείς ανακηρύξεις. Θα πρέπει να υπάρχει και συμφωνία με παρακείμενα ή παράκτια κράτη. Κάτι που έκανε η Κύπρος, όχι βέβαια με την Τουρκία, αλλά με το Λίβανο, την Αίγυπτο κ.λπ.».

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ