Ο Ν. Παναγιωτόπουλος στον ΑΘΗΝΑ984

18:11 10/11/2011 - Πηγή: Athina984

                                                                              
Ο συγγραφέας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, μίλησε σήμερα στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη δημοσιογράφο Κωνσταντίνα Βρεττού. Η συνέντευξή του μεταδόθηκε από την εκπομπή «Η Επόμενη Δόση», με τους Δώρα Σαρρή και Γιάννη Παπαγεωργίου, με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου, με τίτλο «Τα παιδιά του Κάιν», ένα μυθιστόρημα από τις εκδόσεις "ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ"

μεταξύ άλλων, είπε:

«Στο βιβλίο περιγράφω όλα αυτά τα χρόνια που έζησα κι εγώ. Ξεκίνησα να τα περιγράφω, γιατί στις αρχές του αιώνα, όταν όλα πήγαιναν πάρα

πολύ καλά, όταν ετοιμαζόμασταν για τους περίφημους Ολυμπιακούς Αγώνες, αισθανόμουν πως το πράγμα πήγαινε πολύ άσχημα. Όχι σε οικονομικό επίπεδο, γιατί δεν μπορούσα τότε να φανταστώ αυτό που ακολουθούσε, αλλά έβλεπα ότι στα αμέσως προηγούμενα χρόνια, είχε αρχίσει να διαμορφώνεται ένα άλλου είδους έλλειμμα. Ένα έλλειμμα αξιών, ένα έλλειμμα αισθητικής, ένα έλλειμμα κοινωνικής συνοχής και στη διαδρομή ανακάλυψα ότι υπάρχει και ένας επίλογος σε όλη αυτή την ιστορία. Και ο επίλογος δεν ήταν άλλο από την κρίση που βιώνουμε αυτό τον καιρό».

Δημοσιογράφος: Θεωρείτε ότι η γενιά η δική σας αναλώθηκε σε ένα life style και πλέον είναι συνυπεύθυνη για το σήμερα;

Ν. Παναγιωτόπουλος: «Ναι, πιστεύω ότι αναλώθηκε στην επιφάνεια των πραγμάτων. Ασχολήθηκε με πράγματα που ξόδεψε το χρόνο της και την ενέργειά της, με πράγματα που ελάχιστη αξία ή σημασία είχαν και αυτό "πληρώνει" με εμφατικό τρόπο σήμερα».

Δημοσιογράφος: Το βιβλίο σας «Τα παιδιά του Κάιν», σε ποιους απευθύνεται;

Ν. Παναγιωτόπουλος: «Εύχομαι να απευθύνεται σε εσάς, εύχομαι να απευθύνεται και στους ανθρώπους της δικής μου γενιάς, να το δουν σαν κοίταγμα στον καθρέφτη και εύχομαι να απευθύνεται και στους μεγαλύτερους, στους πατεράδες μας, σαν απολογία προς τους μεγαλύτερους. Δεν είναι εύκολο να "σκαλίζει" κανείς τις "πληγές" του και να "μετράει" τις ευθύνες του ή να κάνει την αυτοκριτική του. Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, αλλά ταυτοχρόνως, όταν αυτό ακριβώς το υλικό, το  βιωματικό, το μετατρέπει κανείς σε λογοτεχνία, αυτή η διαδικασία έχει και μια μεγάλη χαρά. Χαρά με την έννοια ότι δημιουργείς κάτι».

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ