Ο Π. Παπαδόπουλος στον ΑΘΗΝΑ984

17:25 5/5/2011 - Πηγή: Athina984

Ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος (ΚΑΪΝ), ένας εκ των συγγραφέων του βιβλίου «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική», μίλησε στην εκπομπή του «ΑΘΗΝΑ 9.84», «Αθήνα Σήμερα», με τη Νόνη Καραγιάννη.
Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από την επίθεση, με μολότοφ, σε υποκατάστημα της Marfin Egnatia Bank, όπου έχασαν τη ζωή τους τρεις εργαζόμενοι της τράπεζας, στη δημοσιογράφο Ανδρονίκη Τσατσαρώνη,


μεταξύ

άλλων, τόνισε:

«Τη στιγμή που ένα σύστημα χρεοκοπημένο καταρρέει και παρασύρει στο γκρεμό εκατομμύρια ανθρώπους σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, σαφώς η οργή και ο θυμός μεγαλώνουν. Το ζήτημα είναι να βρεθούν τα εργαλεία και οι μέθοδοι, πρακτικές, ώστε να μην υπάρχουν, στο όνομα της αντίστασης σε όλη αυτή τη βαρβαρότητα, να μη γεννιούνται στις παρυφές των κινημάτων και των αγώνων, παράπλευρες απώλειες και θύματα. Γιατί τα θύματα της 5ης Μάη ήταν εργαζόμενοι, αδέρφια δικά μας. Κανείς δεν ξέρει ποτέ, μέσα σε συνθήκες έτσι όπως ζούμε και σε καιρούς αντίδρασης, τι μπορεί να εξελιχτεί. Αυτό που ξέρω είναι, πάντως, ότι τα κινήματα και οι πολιτικοί χώροι δεν έχουν ανθρώπινους στόχους. Δηλαδή, δεν περνάει μέσα από το θάνατο των άλλων και πολύ περισσότερο των απλών ανθρώπων, των συνανθρώπων. Τα όρια της βίας μπαίνουν τη στιγμή που αρχίζει η αξιοπρέπεια και η προστασία της ζωής του άλλου. Όταν πας να κάνεις κάτι, ακόμα και στην περίπτωση των ανθρώπων που έκαψαν τους τρεις ανθρώπους στη Marfin, τους έπνιξαν οι καπνοί, έβαλαν φωτιά τυφλά σε μια τράπεζα, έπρεπε να γνωρίζουν και να παίρνουν τα μέτρα, ώστε πέρα από το συμβολικό της υπόθεσης, να μην υπάρχει και τραγωδία. Δυστυχώς, σε αυτή την περίπτωση είναι αυτό που λέμε, "η βία φεύγει από τα χέρια". Αυτό που στοιχειώνει και περισσότερο την ενέργεια των συγκεκριμένων ατόμων είναι ότι δεν πήραν την ευθύνη, να πουν ότι κάναμε ένα λάθος, κάναμε ένα τραγικό σφάλμα που στοίχισε τη ζωή τριών ανθρώπων, παίρνουμε την ευθύνη και κατά κάποιο τρόπο -εντός εισαγωγικών-, "δικαιώνουμε" και λίγο και τη μνήμη των τριών ανθρώπων, των οποίων προξενήσαμε το θάνατο. Οι παράπλευρες απώλειες αμαυρώνουν, όπως και αυτές οι ενέργειες που και πάλι δεν μπορούν να χρεωθούν στο κίνημα και στον αναρχισμό, γιατί σε καμία περίπτωση ο αναρχικός δεν ταυτίζεται με την αυτοθυσία και το φετιχισμό της βίας. Δεν πρέπει να ποδοπατάς την ανθρώπινη υπόσταση στο όνομα του οποιουδήποτε αγώνα, της οποιασδήποτε σημαίας, συνθήματος ή αιτήματος. Παράπλευρες απώλειες δεν δικαιολογούνται στον κοινωνικό αγώνα για μια άλλη κοινωνία, αλλιώς ξαναζούμε τον εφιάλτη μιας εξουσιαστικής κοινωνίας. Δεν έχει νόημα, δηλαδή, να προτείνεις μια διαφορετική κοινωνία, τη στιγμή που και εσύ με τον τρόπο σου, με τις πρακτικές σου, με τις μεθόδους σου, ανοίγεις το διάδρομο για μια κοινωνία χειρότερη. Πρέπει να είσαι προσεκτικός και σαφής και συγκροτημένος όταν ξεκινάς έναν κοινωνικό αγώνα, γιατί δεν κάνεις αγώνα για πλάκα, ούτε για τη φωτιά και για το μίσος, αλλά γιατί αυτό αφορά το σύνολο των ανθρώπων, γιατί θέλεις με όλους τους ανθρώπους να απελευθερωθείς απ