Ο Τύπος στον κόσμο

10:05 24/11/2014 - Πηγή: Athina984

Η προθεσμία για επίτευξη συμφωνίας στις διαπραγματεύσεις για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα που εκπνέει σήμερα τα μεσάνυχτα απασχολεί τον διεθνή Τύπο.

Για Ιράν: Μεγάλο θέμα στον διεθνή Τύπο είναι η διορία για συμφωνία επί του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν που εκπνέει στην ουσία σήμερα στη 1 ώρα Ελλάδας μετά τα μεσάνυχτα. “Στην τελική ευθεία οι διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν” λέει χαρακτηριστικά ο Guardian. Τα διεθνή δίκτυα όπως το ΒΒC

δεν αποκλείουν μια παράταση στις διαπραγματεύσεις. Σύμφωνα με το βρετανικό δίκτυο σήμερα κορυφώνονται οι διαπραγματεύσεις στη Βιέννη για την επίτευξη μιας συμφωνίας ωστόσο πλέον όλες οι πλευρές εξετάζουν τρόπους για παράταση τους, για δεύτερη φορά, με την ομάδα “5+1” (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία) ξεκίνησαν εσωτερικές συνομιλίες για τις πιθανές προσεγγίσεις που θα παρουσιάσει στην Τεχεράνη. Το αδιέξοδο επικεντρώνεται στο βαθμό μείωσης του εμπλουτισμού ουρανίου που επιζητά η Δύση, του αριθμού των φυγόκεντρων και την πορεία της άρσης των κυρώσεων σε βάρος της Τεχεράνης. Την ίδια ώρα, ωστόσο, το ζήτημα της παράτασης προκαλεί εσωτερικές αναταράξεις στις ΗΠΑ, με την κυβέρνηση Ομπάμα να καλείται να αποδείξει στο Κογκρέσο ότι υπάρχει νόημα για περαιτέρω διαπραγμάτευση και οι ιρανοί δεν μιλούν απλώς για να κερδίσουν χρόνο. Ρεπουμπλικανοί, ακόμη και Δημοκρατικοί, στο Κογκρέσο έχουν προειδοποιήσει ότι θα πιέσουν για πρόσθετες κυρώσεις σε βάρος του Ιράν εάν η αμερικανική ομάδα διαπραγματευτών γυρίσει από τη Βιέννη χωρίς παραμέτρους που ισχυροποιούν την προσωρινή συμφωνία, η οποία χαιρετιζόταν ως ορόσημο ακριβώς έναν χρόνο πριν.

Για Σόκρατες: Μεγάλο θέμα στον διεθνή Τύπο εξακολουθεί να είναι η σύλληψη και η ανάκριση του πρώην πρωθυπουργού της Πορτογαλίας, Ζοζέ Σόκρατες. “Πρώην ηγέτης της Πορτογαλίας ανακρίνεται” αναφέρει η WSJ ενώ και οι FT σε ένα από τα βασικά τους θέματα υπογραμμίζουν “Ο πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας αντιμέτωπος με περαιτέρω ανάκριση”. Ο Ζοζέ Σόκρατες συνελήφθη για φορολογική απάτη. Ενώπιον της δικαιοσύνης βρέθηκε ο πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, Ζοζέ Σόκρατες με κατηγορίες για φορολογική απάτη, διαφθορά και ξέπλυμα “μαύρου χρήματος” σε μια δικαστική έρευνα που το πιο πιθανό είναι να βλάψει το Σοσιαλιστικό κόμμα ενόψει των βουλευτικών εκλογών, το 2015.Η είδηση της σύλληψης του Σόκρατες συνέπεσε με την εκλογή του Κόστα, νυν δημάρχου της Λισσαβόνας, στη θέση του γενικού γραμματέα του PS. Έπειτα από μια ψηφοφορία, στην οποία ήταν ο μοναδικός υποψήφιος, έλαβε το 96% των ψήφων των υποστηρικτών του κόμματος, σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα. Ερωτηθείς αν οι Σοσιαλιστές αναγνωρίζουν την πολιτική κληρονομία του Σόκρατες, ο Κόστα δήλωσε ότι «το PS δεν υιοθετεί σταλινικές πρακτικές, όπως η αφαίρεση των φωτογραφιών» των πρώην αρχηγών του κόμματος. Το PS «σέβεται την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης» και πρέπει «να επικεντρωθεί στη δράση του» που έχει στόχο να το εδραιώσει ως «μια εναλλακτική στην κυβέρνηση και την πολιτική της», υπογράμμισε.

Για Γιούνκερ – πακέτο 300 δισ ευρώ: “Νέο ευρωπαϊκό πακέτο δημιουργεί ελπίδες για νέες επενδύσεις” αναφέρει χαρακτηριστικά η WSJ. Η Ε.Ε πρόκειται να ανακοινώσει αυτή την εβδομάδα ένα νέο ταμείο σε μια προσπάθεια να δοθούν 300 δισ ευρώ σε επιπρόσθετες επενδύσεις προκειμένου να ανακάμψει η εύθραυστη οικονομία της Ευρωζώνης. Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πρόκειται να παρουσιάσει τις λεπτομέρειες του προγράμματος την Τετάρτη ενώπιον του Κολεγίου των Επιτρόπων ενώ την Πέμπτη το σχέδιο θα συζητηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο. Το πρόγραμμα ενδεχομένως να έχει τον τίτλο “Invest in Europe” ενώ θα συμπέσει με την τελική γνωμοδότηση της Κομισιόν για τους προϋπολογισμούς των κρατών – μελών. Σύμφωνα με κοινοτικές πηγές σκοπός του προγράμματος είναι να χρησιμοποιηθούν «δημόσια κονδύλια» ως «καύσιμο» για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων μέσω του εργαλείου της μόχλευσης. Οι πηγές του δημοσίου χρήματος θα είναι τρεις: πρώτον, κονδύλια του κοινοτικού προϋπολογισμού της περιόδου 2014 – 2020, δεύτερον, κεφάλαια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΙΒ) και, τρίτον, κονδύλια που τα κράτη – μέλη έχουν δεσμευθεί ότι θα δαπανήσουν τα επόμενα χρόνια για εθνικές επενδύσεις. Ο Γιούνκερ είχε αρχικά επιδιώξει να αποσπάσει ένα κομμάτι από τα 500 δις. ευρώ του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) κάτι που απέρριψε το Βερολίνο. Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν αρχικά κονδύλια από τον κοινοτικό προϋπολογισμό και κυρίως από τα διαρθρωτικά ταμεία, τα οποία θα μοχλευθούν. Στη συνέχεια, υπάρχει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων η οποία ωστόσο είναι γενικά πολύ φειδωλή στις χρηματοδοτήσεις. Για τον λόγο αυτό όπως αναφέρει το δημοσίευμα πρόκειται να δημιουργηθεί ένα επενδυτικό fund στους κόλπους της που θα αναλάβει τη χρηματοδότηση συγκεκριμένων έργων χωρίς να κινδυνεύσει το «ΑΑΑ». Ένα τρίτο «καλάθι» χρημάτων αναμένεται να είναι κονδύλια που οι εθνικές κυβερνήσεις έχουν δεσμευθεί ότι θα δαπανήσουν για επενδύσεις. Πρόσφατα, το Βερολίνο ανακοίνωσε ότι θα δοθούν περί τα 10 δις. ευρώ για επενδύσεις ως το 2016. Ο σκοπός είναι να αξιοποιηθούν και αυτά τα χρήματα. Ωστόσο, το ερώτημα είναι πόσες χώρες βρίσκονται σε οικονομική κατάσταση τέτοια στη σημερινή Ευρώπη ώστε να δεσμεύσουν αυτούς τους πόρους;

Για άρθρο στους FT – Aριστερά και χρέος: “Η Αριστερά έχει δίκιο για το χρέος”. Σε άρθρο του στους FT o Wolfgang Munchau διερωτάται... “ας υποθέσουμε ότι ενστερνίζεστε την διεθνή επικρατούσα άποψη, για το τι θα πρέπει να κάνει η Ευρωζώνη τώρα: Δημόσιες επενδύσεις και αναδιοργάνωση χρεών. Τώρα αναρωτηθείτε το εξής: Αν ήσασταν πολίτης της Ευρωζώνης, ποιο πολιτικό κόμμα θα υποστηρίζατε για να το πετύχετε; Θα εκπλαγείτε όταν δείτε ότι δεν έχετε και πολλές επιλογές. Στην Γερμανία, το μόνο κόμμα που πλησιάζει αυτή την ατζέντα είναι το Die Linke. Στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίνεται στο προφίλ. Και στην Ισπανία είναι το Podemos, πρώτη δύναμη στις δημοσκοπήσεις. Μπορεί να μην θεωρείτε τον εαυτό σας υποστηρικτή της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Εάν όμως ζείτε στην Ευρωζώνη και ενστερνίζεστε τις παραπάνω πολιτικές, αυτή είναι η μόνη σας επιλογή. Τι γίνεται ωστόσο με τα κεντρο-αριστερά κόμματα της Ευρώπης, τους σοσιαλδημοκράτες και τους σοσιαλιστές; Δεν υποστηρίζουν αυτοί την ίδια ατζέντα; Πιθανόν, όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση. Όταν βρεθούν όμως στην κυβέρνηση, θεωρούν ότι πρέπει να γίνουν πιο σεβαστοί, και εκεί ανακαλύπτουν τα γονίδιά τους που τάσσονται υπέρ της προσφοράς. Μην ξεχνάτε ότι ο Γάλλος πρόεδρος εξήγησε την στροφή της κυβέρνησή του, λέγοντας ότι “η προσφορά δημιουργεί ζήτηση”.(...) Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Nacho Alvarez, στέλεχος του Podemosπαρουσίασε το πρόγραμμά του κόμματος,με σαφήνεια δηλώνοντας ότι το ισπανικό δανειακό “βάρος,” ιδιωτικό και δημόσιο, δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να μειωθεί. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρξει ένας συνδυασμός από αναδιαπραγμάτευση των επιτοκίων, μια περίοδο χάριτος, αναδιάρθρωση χρέους και κούρεμα. Δήλωσε επίσης ότι ο στόχος των Podemos δεν είναι η έξοδος από την ευρωζώνη -αλλά και ότι το κόμμα εξίσου δεν πρόκειται να επιμείνει στην παραμονή με κάθε κόστος. Ο στόχος είναι μια εύρωστη οικονομία. (...) Για την ώρα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι «αφήνω λάσκα και σφυρίζω αδιάφορα». Το πού οδηγεί μια τέτοια κοντόφθαλμη στρατηγική, είναι εμφανές στην Ελλάδα. Μετά από έξι χρόνια οικονομικής ύφεσης, η κυβέρνηση βρίσκεται σε μεγάλη πολιτική κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις κι έχει πολλές πιθανότητες να πάρει την εξουσία στις επόμενες γενικές εκλογές, πιθανόν το 2015. Η τραγωδία στην ευρωζώνη σήμερα είναι η αίσθηση παραίτησης που επικρατεί, όπου τα κατεστημένα κόμματα της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς, αφήνουν την Ευρώπη να κυλήσει σε έναν οικονομικό «πυρηνικό χειμώνα». Κατά μία έννοια είναι τραγικό, αλλά μόνο κόμματα της ριζοσπαστικής αριστεράς μπορούν να στηρίξουν αξιόλογες στρατηγικές, όπως αναδιάρθρωση του χρέους. Η άνοδος του Podemos δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη ζήτηση για εναλλακτική στρατηγική. Αν δεν αλλάξουν θέσεις τα καθιερωμένα κόμματα, θα δημιουργηθεί μεγάλο κενό για να καλύψουν οι Podemos και ΣΥΡΙΖΑ.

Στην Ιταλία: “Η κεντρο-αριστερά πήρε την Εμίλια και Καλαβρια” αναφέρει χαρακτηριστικά η Corriere de la Sera. Eύκολη νίκη για το Δημοκρατικό κόμμα, όμως ο πραγματικός νικητής είναι η αποχή. Στην Εμίλια Ρομάνια, επικρατεί ο Στέφανο Μπονατσίνι της κεντροαριστεράς με 49% και ακολουθεί ο Άλαν Φάμπρι της κεντροδεξιάς με 29,9%. Τρίτη έρχεται η Τζούλια Τζιβεμπερτόνι, υποψήφια του M5S του Γκρίλο, μέ 13,3%. Ακόμη ισχυρότερη είναι η επικράτηση του κεντροαριστερού υποψηφίου στην Καλαβρία, όπου ο Μάριο Ολιβέριο εμφανίζεται στο 61,6% έναντι της Ουάντα Φέρο της κεντροδεξιάς με 23,6%. Ο κεντρώος Νίκο Ντ' Άσκολα εμφανίζεται στο 8,6% -η Φέρο είχε την στήριξη του μπερλουσκονικού Forza Italia, ο Ντ' Άσκολα του NCd του Αλφάνο.

Για επίσκεψη Μπάιντεν – Τουρκία: “ΗΠΑ και Τουρκία διατηρούν τις διαφορές τους στο θέμα της Τουρκίας” αναφέρουν οι FT αλλά και ο Guardian. Η τετράωρη συνάντηση που είχε ο κ. Μπαιντεν με τον πρόεδρο Ερντογάν φαίνεται ότι δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα για την Ουάσινγκτον παρά το γεγονός ότι ο αμερικανός αντιπρόεδρος δήλωσε ότι οι διμερείς σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας είναι τόσο στενές όσο ποτέ, και ο Ερντογάν επιβεβαίωσε ότι η επίσκεψη Μπάιντεν ήταν πολύ ουσιαστική. Δεν υπήρξαν ανακοινώσεις για συγκεκριμένες αποφάσεις ως προς σημαντικά αιτήματα των Αμερικανών, όπως η χρήση της αεροπορικής βάσης του Ιντζιρλίκ για βομβαρδισμούς στόχων των τζιχαντιστων στη Συρία και το Ιράκ. Αγνοια υπάρχει για το αν οι Αμερικανοί συμφώνησαν ότι ο κύριος στόχος του πολέμου πρέπει να είναι ο Άσαντ, ούτε έγινε γνωστό αν συμφώνησαν τελικά να δημιουργηθεί ζώνη απαγόρευση πτήσεων στα τουρκοσυριακα σύνορα, όπως θέλει επίμονα η Άγκυρα. Το βασικό, υποστηρίζουν τούρκοι σχολιαστές, είναι ότι έγινε έστω και ένα βήμα και ότι από εδώ και στο εξής η πλήρης αποκατάσταση των σχέσεων θα έρθει στο άμεσο μέλλον. Από την πλευρά της πάντως, η Hurriyet αναφέρει πως
Τουρκία και ΗΠΑ συμφωνούν για το Ιράκ και διαφωνούν για τον τρόπο αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία”. Στο άρθρο της Νουρέι Μερτ “Πορτραίτο μιας σχέσης που έχει αρχίσει να φθίνει” υπογραμμίζεται ότι “η Τουρκία και οι ΗΠΑ δεν διαφωνούν μόνο για τις προτεραιότητες σε σχέση με τη Συρία, διαφωνούν ριζικά για το τι συμβαίνει στη Μ. Ανατολή γενικά. Η Τουρκία αντιτίθεται στο πραξικόπημα στην Αίγυπτο ενώ στη Συρία θα επιθυμούσε την άνοδο μετριοπαθών τζιχαντιστών, που θα αντικαταστήσουν το καθεστώς Άσαντ ενώ οι ΗΠΑ εκφράζουν προβληματισμό για την λεγόμενη “μετριοπαθή αντιπολίτευση”. Επίσης, έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις στο Κουρδικό. Επίσης η Τουρκία ελπίζει να έχει μεγαλύτερο ρόλο στη Μ. Ανατολή, κάτι που αμφισβητείται από τις ΗΠΑ και άλλες περιφερειακές δυνάμεις. Σε κάθε περίπτωση, όλες οι προσπάθειες που έγιναν από την κυβέρνηση να παρουσιαστεί η επίσκεψη Μπάιντεν ως επιτυχία έπεσαν στο κενό. Την ώρα που η κυβέρνηση επιχείρησε να πείσει τις ΗΠΑ να αλλάξουν τις προτεραιότητες τους στη Συρία, ο Μπάιντεν έδωσε έμφαση στη σημασία της συνεργασίας με άλλες περιφερειακές δυνάμεις Αίγυπτο, Ισραήλ και Λίβανο ενώ επικεντρώθηκε στα κοινά οφέλη από μια επίλυση του Κυπριακού. Οι διαφορές είναι κάτι περισσότερο από εμφανείς...

Για Συρία: Την ίδια ώρα, ο Guardian αναφέρει πως “Τα χτυπήματα εναντίον του Ισλαμικού Κράτους το ενισχύουν”. Ο στρατός της αντιπολίτευσης στη Συρία και άλλες μαχητικές οργανώσεις αναφέρουν ότι το Ισλαμικό Κράτος αρχίζει να κερδίζει συμμαχίες και εκεχειρίες εξαιτίας των αμερικανικών βομβαρδισμών. Από την άλλη πλευρά, οι NYTimes αναφέρουν ότι “Η Ευρώπη αντιμέτωπη με το πώς θα χειριστεί τους Ευρωπαίους μαχητές που επιστρέφουν από το τζιχάντ”. Στην Γερμανία, ένας νέος άνδρας που επέστρεψε από τη Συρία ενώπιον της δικαιοσύνης ομολόγησε πως αυτό, που πλέον θέλει είναι να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Σύμφωνα με την DW,τουλάχιστον 60 Γερμανοί έχουν σκοτωθεί συντασσόμενοι με το Ισλαμικό Κράτος. Αρκετοί άλλοι έχουν επιστρέψει από Συρία και Ιράκ και αποτελούν πλέον απειλή για την πατρίδα τους. Σύμφωνα με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες ο αριθμός αυτών που έχουν επιστρέψει ανέρχεται στους 180. Πρώτο μέλημα των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας είναι να ελέγχουν τις επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Για Πούτιν: “Ο Πούτιν σχεδιάζει επανεκλογή” αναφέρει η WSJ. O Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ανέφερε ότι δεν πρόκειται να παραμείνει πρόεδρος σε όλη του τη ζωή αλλά δεν αποκλείει να διεκδικήσει μια νέα θητεία το 2018. Πάντως, εάν κερδίσει τότε τις εκλογές θα παραμείνει στο Κρεμλίνο έως το 2024, όταν δηλαδή θα είναι 72 ετών. Το γεγονός αυτό κάνει πολλούς να μιλούν για έναν “σοβιετικό ηγέτη” καθώς Στάλιν και Μπρέζνιεφ,πέθαναν σε ηλικία 74 και 75 ετών αντίστοιχα ενώ βρίσκονταν στην εξουσία. Σε συνέντευξη του στο πρακτορείο Tass, o Πούτιν απέρριψε κάθε ενδεχόμενο η Ρωσία να επιστρέψει στο πολίτευμα της μοναρχίας. «Καλώς ή κακώς αυτή η περίοδος έχει τελειώσει», είπε. Οι επικριτές του Πούτιν καταγγέλλουν ότι μοιράζεται την εξουσία με έναν πολύ μικρό κύκλο συνεργατών και συμμάχων του και ότι ασκεί ασφυκτική πίεση στην αντιπολίτευση και τους διαφωνούντες.

Επιμέλεια Αλεξάνδρα Βουδούρη