Όχι στον έλεγχο της ΕΕ από Δικαστήρια

16:48 21/9/2012 - Πηγή: Athina984

Επικριτικός έναντι της Γερμανίας και ειδικότερα έναντι του ρόλου που επιθυμεί να διαδραματίσει το Συνταγματικό Δικαστήριό της στα ευρωπαϊκά θέματα, εμφανίζεται ο τέως πρωθυπουργός του Βελγίου και νυν πρόεδρος της Ομάδας των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Γκι Φερχόφστατ, σε άρθρο του, που δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της βελγικής εφημερίδας «Λε Σουάρ» (Le Soir).

Αναλυτικότερα ο Γκι Φερχόφστατ αναφέρει τα εξής:

«Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Kαρλσρούης παίζει, με

το πέρασμα του χρόνου και κυρίως από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και μετά, έναν όλο και πιο σημαντικό ρόλο. Η πρόσφατη απόφασή του για τη συμβατότητα του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (MES) με το Γερμανικό Σύνταγμα, υπήρξε ανακουφιστική τόσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο για τον κόσμο. Όμως, το Δικαστήριο δεν αποφάνθηκε, ακόμη σχετικά, με τη νομιμότητα των δράσεων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) στο Securities Markets Programme ή Outright Monetary Transactions.

Σέβομαι το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο, όπως και όλα τα Συνταγματικά Δικαστήρια όλων των κρατών- μελών της ΕΕ. Αλλά, ας είμαστε ρεαλιστές: εάν κάθε εθνική νομοθεσία έχει πρόθεση να ελέγχει τις αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ αυτός ο νομοθετικός έλεγχος, θεωρητικά, ανήκει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μας απειλεί η παραλυσία, μέχρι τελικής πτώσεως.

Αυτή η νομοθετική σύγκρουση μετατρέπεται καθαρά σε απειλή, εάν αναλύσει κανείς την απόφαση της Kαρλσρούης. Βέβαια, το Δικαστήριο αναγνωρίζει ότι το MES συμβάλλει στη σταθερότητα του ευρώ και αναγνωρίζει ότι η επίτευξη αυτού του στόχου είναι δικαιολογημένη. Αλλά οι Γερμανοί δικαστές εκτιμούν ταυτόχρονα ότι όλες οι νομικές ρυθμίσεις, ακόμη και αν υιοθετήθηκαν από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, με έγκριση της γερμανικής κυβέρνησης στο Συμβούλιο, πρέπει να ελέγχονται από τη Bundestag (τη γερμανική Βουλή) εκ των υστέρων.

Το να πληροφορείται και να συμμετέχει η Bundestag, δεν είναι κακό. Αλλά το να εξαρτάται η κάθε απόφαση του MES από τον έλεγχο του γερμανικού Κοινοβουλίου είναι υπερβολικό. Δεν αμφισβητώ την ανάγκη του δημοκρατικού ελέγχου, αλλά δεν είναι ο ρόλος ενός κοινοβουλίου να προσκληθεί σε μία διαδικασία, της οποίας η αρχή εγκρίθηκε από την εκτελεστική εξουσία με κοινοβουλευτική εντολή της πλειοψηφίας. Η διάκριση των εξουσιών ανάμεσα στην εκτελεστική εξουσία και τη δικαστική είναι στη βάση του κράτους δικαίου. Είναι ακόμη πιο απαραίτητη όταν πρόκειται για ένα θέμα κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος: η κυριαρχία ορισμένων δεν μπορεί να επιβληθεί στην κυριαρχία των υπολοίπων.

(...) Η απειλή που αντιμετωπίζει ο γερμανικός λαός, όπως και όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, δεν είναι να αναλάβουν εξουσίες οι "Βρυξέλλες", αλλά να μεταφερθεί η κυριαρχία τους στα χέρια των νέων αφεντικών του κόσμου, που θα γίνουν αύριο οι "Brics" (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική). Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το ΑΕΠ της Ινδονησίας θα ξεπερνάει εκείνο της Γερμανίας σε είκοσι χρόνια, για να γίνει η έκτη παγκόσμια δύναμη, μετά την Κίνα, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη