Ό,τι καλύτερο μας έχει συμβεί...

09:08 19/2/2012 - Πηγή: Athina984

του Βασίλη Πάικου

Σήμερα ο κάθε ευρωπαίος πολίτης  διαισθάνεται ότι η εφαρμογή στην Ελλάδα(ως τον πιο αδύναμο πράγματι ευρωπαϊκό κρίκο) του συγκεκριμένου επιθετικά νεοφιλελεύθερου μοντέλου, δεν είναι παρά «πιλοτική».

Εκατοντάδες χιλιάδες Ευρωπαίοι πολίτες βροντοφώναξαν χθες από τις Χώρες τους «Είμαστε κι εμείς Έλληνες». Σε μια μεγαλειώδη όσο και συγκινητική εκδήλωση αλληλεγγύης προς τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Την ίδια στιγμή που πληθαίνουν καθημερινά οι φωνές συμπαράστασης προς την Ελλάδα

από κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες, από διανοούμενους, από καλλιτέχνες. Ενώ πολλαπλασιάζονται και τα θετικά δημοσιεύματα στον διεθνή τύπο. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με πλήρη αντιστροφή του διεθνούς κλίματος. Ή τουλάχιστον μπορούμε να μιλήσουμε  για την έναρξη διαδικασίας αντιστροφής. Δεδομένου ότι, όπως βασίμως προσδοκάται, η θετικότερη οπτική των ξένων προς τη Ελλάδα και τους Έλληνες θα εκδηλωθεί από δω και πέρα με όλο και περισσότερες και πιο εντυπωσιακές μορφές...

Από την εποχή της Χούντας έχει να δει η Ελλάδα τέτοιας έκτασης διεθνή συμπαράσταση, σαν κι αυτήν που συναντά τώρα. Δεν την χρειάστηκε βέβαια είναι αλήθεια. Σήμερα τη χρειάζεται και την παρα-χρειάζεται, και ευτυχώς τη βρίσκει. Υπάρχει μάλιστα μία  κατά ποιότητα διαφορά ανάμεσα σ' εκείνη την εποχή και τη σημερινή.

Τότε οι Ευρωπαίοι δεν αισθάνονταν να τους αγγίζουν τα παθήματα των ελλήνων. Οι συνταγματάρχες δεν ήταν δική τους υπόθεση. Αγανακτούσαν απλώς επειδή μια ευρωπαϊκή Χώρα και ο λαός της στέναζαν κάτω από μια φασιστικού τύπου τυραννία, 25 ολόκληρα χρόνια μετά την ήττα του ναζισμού και του φασισμού. Σήμερα αντιθέτως είναι πολλοί οι ευρωπαίοι πολίτες που αισθάνονται ή φοβούνται ότι μετά τους έλληνες θα χτυπήσει και γι αυτούς η καμπάνα. Διαπίστωση που δεν έχει να κάνει μονάχα με τους πορτογάλους και τους ιρλανδούς, ή έστω με τους ιταλούς και τους ισπανούς. Σήμερα ο κάθε ευρωπαίος πολίτης  διαισθάνεται ότι η εφαρμογή στην Ελλάδα (ως τον πιο αδύναμο πράγματι ευρωπαϊκό κρίκο) του συγκεκριμένου επιθετικά νεοφιλελεύθερου μοντέλου, δεν είναι παρά «πιλοτική». Με εμφανείς «φιλοδοξίες» επέκτασής της σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Ενώ ένας επιπλέον λόγος στη βάση του οποίου πυροδοτήθηκε η αγανάκτηση των ευρωπαίων πολιτών, έχει ασφαλώς να κάνει με την αναιδή προπέτεια κορυφαίων εκπροσώπων της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ, απέναντι στη Χώρα μας και στο λαό της. Με τη βάρβαρη παρέμβαση στα εσωτερικά μας.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες ξέρουν καλά πως αν είχε για κάτι να επαίρεται η μεγάλη κοινή τους πατρίδα είναι επειδή, μόνη αυτή απ' όλο τον κόσμο, πατούσε γερά σε δύο στέρεες βάσεις. Στη Δημοκρατία και στο Κοινωνικό Κράτος. Σήμερα βλέπουν το Κοινωνικό Κράτος  και τα δικαιώματα που το στηρίζουν να συρρικνώνονται ασφυκτικά. Ενώ η Δημοκρατία δοκιμάζεται σοβαρά όταν διάφοροι τύπου Σόιμπλε ευρωπαίοι ηγέτες «αποφασίζουν και μας διατάζουν» να μην κάνουμε εκλογές, επειδή προφανώς υποψιάζονται πως δεν θα είναι του γούστου τους τα αποτελέσματά τους. Όπως πριν απ' αυτό «αποφάσισαν και μας διέταξ