Ουκ αν λάβουν παρά των μη εχόντων

06:17 9/12/2012 - Πηγή: Athina984

Του Βασίλη Πάικου

Όταν, κάπου μέσα στο 2010, ο τότε Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ρωτήθηκε αν θεωρεί δίκαιο ότι ξεκίνησε τις «εξυγιαντικές» του παρεμβάσεις με οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, η απάντησή του ήρθε αφοπλιστικά ειλικρινής. Όχι, είναι άδικο, απάντησε ο Υπουργός, όμως έπρεπε να βρούμε λεφτά εύκολα και γρήγορα. Μια απάντηση που είχε τότε τη λογική της. Όχι τη «σωστή» λογική, αλλά μια λογική τέλος πάντων.

Τότε, με το πρώτο-πρώτο ξάφνιασμα της επέλασης των τροϊκανών.

Από τότε έχουν περάσει δυόμισι χρόνια και, ως και σήμερα, η ίδια ακριβώς λογική διαπνέει όλες, χωρίς εξαίρεση, τις κυβερνητικές παρεμβάσεις. Με όλα, χωρίς εξαίρεση, τα μνημόνια και τα αντίστοιχα πακέτα μέτρων, όπως και με όλες, χωρίς εξαίρεση, τις φορολογικές ρυθμίσεις. Να βρούμε λεφτά εύκολα και γρήγορα. Και λεφτά εύκολα και γρήγορα μπορούμε να βρούμε μονάχα από τις ίδιες πηγές, τις σίγουρες, τις δοκιμασμένες, από τους μιστούς και τις συντάξεις, άντε κι από τους μικρούς και τους μεσαίους επαγγελματίες.  Γιατί να κουράζουμε το μυαλό μας ψάχνοντας αλλού; Στη μεγάλη φοροδιαφυγή, ας πούμε. Εδώ έχουμε στα χέρια μας τη «λίστα Λαγκάρντ», για την οποία έγινε τόσος θόρυβος εξάλλου. Η οποία «λίστα Λαγκάρντ» κρύφτηκε, χάθηκε, βρέθηκε τελικά. Ε λοιπόν, ποιος άκουσε το παραμικρό για την αξιοποίησή της;

Και ιδού τώρα το νέο φορολογικό, το εν όψει. Με τα όποια σενάρια, με τις όποιες ρυθμίσεις, με τις όποιες προβλέψεις τελικά μας προκύψει.

Και ανεξαρτήτως των φτηνών μεθόδων που επιστρατεύτηκαν προκειμένου να περάσει ευκολότερα. Προκειμένου να δοθεί χώρος ώστε να εμφανιστούν φιλολαϊκότεροι οι ενιστάμενοι κυβερνητικοί εταίροι. Και προκειμένου να εμφανιστεί τελικά ο Πρωθυπουργός ως ο από μηχανής Θεός, που σώζει τους κατατρεγμένους από τους ανελέητους τεχνοκράτες. Όπως κι αν διαμορφωθεί λοιπόν τελικά το φορολογικό, δύσκολα αποκρύπτεται ο –μόνο- εισπρακτικός του χαρακτήρας. Από τα συνήθη υποζύγια εννοείται, τα γνωστά, αυτά που δίνουν λεφτά εύκολα και γρήγορα. Τα υποζύγια από τα οποία όμως κόπηκαν και ξανακόπηκαν και ξανακόπηκαν οι μιστοί και οι συντάξεις. Και τα οποία πέρα από το ότι λιμοκτονούν ήδη ή θα λιμοκτονήσουν όπου νάναι, δεν έχουν πια και τίποτα να δώσουν. Πράγμα που σημαίνει ότι, απλώς, δεν πρόκειται να λάβουν παρά των μη εχόντων. Έχει πλέον εξαντληθεί στην εντέλεια η όποια φοροδοτική ικανότητα εκείνων τους οποίους -και- το νέο φορολογικό έχει βάλει στόχο. Άσε που θα στενάξει –ακόμη περισσότερο- η αγορά, μιας και εξαφανίζονται έτσι και τα τελευταία υπολείμματα  αγοραστικής δύναμης των περί ων ο λόγος υποζυγίων.

Και όλ’ αυτά σε μια Ελλάδα που παράγει 1000 ανέργους την ημέρα. Που ξεπέρασε πλέον την Ισπανία σε δείκτες ανεργίας. Σε μια Ελλάδα που έπιασε την Κολομβία σε δείκτες διαφθοράς, διαφθοράς της Διοίκησης, εννοείται. Σε μια Ελλάδα της οποίας η κοινωνία έχει στραγγίξει κυριολεκτικά, σώθηκε το λάδι της, πως το λένε…

Α ναι, πρόκειται (πρόκειται) οσονούπω να χαρακτηριστεί η φοροδιαφυγή ιδιώνυμο αδίκημα. Πρόκειται (πρόκειτα