Πείνα

11:47 2/2/2012 - Πηγή: Athina984

Του Γιώργου Λακόπουλου (αναδημοσίευση από ΤΑ ΝΕΑ)

Ειδικά ο παιδικός υποσιτισμός είναι δείκτης του εθνικού επιπέδου διαβίωσης. Πολύ πιο βασανιστικός από τις στατιστικές για τα όρια της φτώχειας. Πολύ πιο μελαγχολικός και από το κύμα των αστέγων που διογκώνεται.

Οι σημερινοί πενηντάρηδες και εξηντάρηδες στην Ελλάδα μεγάλωσαν με τα σχολικά συσσίτια. Στα σχολεία έμπαινε καζάνι. Κάθε πρωί γάλα ή τσάι, εναλλάξ. Το μεσημέρι κανονικό φαγητό

με εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Τα παιδιά των υποσιτισμένων οικογενειών της Κατοχής και του Εμφυλίου διατρέφονταν με κρατική μέριμνα για να στυλωθούν. Τότε η σίτιση των τοπικών μαθητικών πληθυσμών ήταν η αρχή του κράτους πρόνοιας. Σήμερα η ίδια δραστηριότητα είναι το τέλος του.

Τα μαθητικά συσσίτια είναι μέρος της ομαδικής σίτισης ανθρώπων από το κράτος, την Εκκλησία, την Αυτοδιοίκηση και φιλανθρωπικούς φορείς. Το τραγικό μέρος, για την ακρίβεια. Ασφαλώς, καλά κάνει το υπουργείο Παιδείας και χορηγεί μικρογεύματα σε σχολεία όπου σημειώνονται κρούσματα υποσιτισμού. Αυτό όμως δεν μπορεί να κρύψει μια δραματική διαπίστωση: επιστρέφουμε στην εποχή της πείνας! Περί αυτού πρόκειται. Η Ελλάδα γίνεται σταδιακά χώρα πεινασμένων.

Ειδικά ο παιδικός υποσιτισμός είναι δείκτης του εθνικού επιπέδου διαβίωσης. Πολύ πιο βασανιστικός από τις στατιστικές για τα όρια της φτώχειας. Πολύ πιο μελαγχολικός και από το κύμα των αστέγων που διογκώνεται. Ωστόσο δεν είναι συνέπεια πολέμων ή εξωτερικής επέμβασης, όπως παλαιότερα. Για μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν είναι φυσικό φαινόμενο, όπως εμμέσως το προβάλλουν ορισμένοι πολιτικοί. Είναι αποτέλεσμα επιλογών που έκαναν οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια. Παράπλευρη απώλεια της πολιτικής που έφερε τη χρεοκοπία.

Χρειάζονται συνεπώς εξηγήσεις για τη διολίσθηση μερίδας του πληθυσμού, αν όχι στα όρια της λιμοκτονίας, πάντως, σε αδυναμία να τραφεί. Προήλθε από ενέργειες και παραλείψεις με ονοματεπώνυμο. Ειδικά για κάθε παιδί που φτάνει νηστικό στη σχολική τάξη κάπου υπήρξε ένας αρμόδιος που κάτι δεν έκανε καλά όταν έπρεπε: πολιτικοί, κρατικοί αξιωματούχοι, αλλά και συνδικάτα και μίντια και πολλοί ακόμη.

Όσο όμως επεκτείνεται το φαινόμενο της πείνας τόσο προκλητικό γίνεται το «ενδιαφέρον» που επιδεικνύουν πολιτικοί από τα δύο μεγάλα κόμματα. Εκείνοι που ευθύνονται διαχρονικά για τους πεινασμένους θεωρούν ότι αποενοχοποιούνται αν... αυξηθούν τα συσσίτια! Το ίδιο άλλωστε κάνουν για όλα τα προβλήματα που προκάλεσε η ανακυκλούμενη παρουσία τους στη διακυβέρνηση της χώρας. Από αυτή την άποψη, μάλλον θυμίζουν αυτό που έλεγε ο Μαρκ Τουέιν: «Με προσπάθεια μπορούμε να αντέξουμε την ανέχεια - των άλλων εννοώ».