Περί ορίων και όρων

09:27 21/5/2014 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Ένας από τους βασικούς νόμους της ανθρώπινης ιστορίας, της περιόδου του πολιτισμού, είναι η ύπαρξη ορίων και όρων στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Από τους πρώτους άγραφους νόμους μέχρι τους σύγχρονους κώδικες, η ύπαρξη ορίων στην ανθρώπινη συμπεριφορά και ο καθορισμός των όρων είναι πρωταρχικό μέλημα κάθε οργανωμένης κοινωνίας.

Βασική συνισταμένη των ορίων και των όρων, ήταν πάντα με αμείωτη ισχύ, ο ηθικός νόμος των ανθρώπων. Παρά το γεγονός ότι σε πολύ μεγάλες περιόδους της ανθρώπινης

ιστορίας, ο νόμος παρουσιάζονταν ως έργο των θεών ή του Θεού, εν τούτοις, ο ηθικός νόμος ήταν κατ' εξοχήν ανθρώπινο δημιούργημα και αντανακλούσα πάντα το επίπεδο της πολιτισμικής προόδου της κοινότητας των θνητών. Ο ηθικός αυτός νόμος, ανάμεσα στη ύβρη και τη δίκη, καθόριζε πάντα τόσο τις συμπεριφορές όσο και τους κολασμούς των παρεκτροπών. Συχνά, άλλωστε, ο ηθικός άγραφος νόμος είναι πολύ πιο άτεγκτος και αυστηρός από το καταγεγραμμένο δίκαιο και το συμβατικό τρόπο απονομής δικαιοσύνης. Ο κοινός θνητός έχοντας ως δύο βασικές σταθερές της ζωής του τις αρχαίες ελληνικές έννοιες ύβρη και δίκη, γνωρίζει πως κάθε παραβίαση του ηθικού νόμου επιφέρει τον κολασμό.

Προνομιακό πεδίο ισχύος του ηθικού νόμου είναι η πολιτική, όπου η αρετή και η κακία συνυπάρχουν σε μια αέναη, θανάσιμη μονομαχία, σε έναν αλληλοσπαρασσόμενο εναγκαλισμό, σε μια πάλη μέχρις εσχάτων. Η πολιτική είναι ένας δύσβατος τόπος όπου ο άνθρωπος δοκιμάζεται ως προς τις ηθικές του αξίες και αρχές και δίνει καθημερινά εξετάσεις, αντιστέκεται ή υποκύπτει στους πειρασμούς της εξουσίας. Η ηθική στην πολιτική είναι εκείνη που κάνει τη διαφορά, είναι εκείνη που βοηθάει τον απλό πολίτη να διακρίνει ανάμεσα στον αυθεντικό και τον κάλπη, ανάμεσα στον πολιτικό της ουσίας και τον σπουδαρχίδη.

Ηθική όμως, με απλά λόγια, σημαίνει: ικανότητα διάκρισης του καλού και του κακού και συνακολούθως η λήψη αποφάσεων που να στηρίζονται σε αυτή τη διάκριση. Επί παραδείγματι, πόσο ηθικό είναι να αποδέχεσαι με λόγια και με έργα πράξεις που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις αρχές του ανθρωπισμού και του πολιτισμού; Πόσο ηθικό είναι να κλείνεις το μάτι σε συμπεριφορές που προσβάλουν την ανθρώπινη υπόσταση, που στοχεύουν στον υπονόμευση του πολιτισμού, που υμνούν το απόλυτο Κακό.

Οποιαδήποτε δικαιολογία, οποιαδήποτε επιχειρηματολογία περί άσωτων υιών και απολωλότων προβάτων, φαντάζει λίγη, μίζερη και, κυρίως, ανήθικη, ιδίως ότι αναφέρεται σε κρίσιμες περιόδους της ιστορίας. Η επαμφοτερίζουσα πολιτική στάση και ρητορική για προσπορισμό πρόσκαιρων οφελών για την κατάληψη της εξουσίας, υπονομεύει σε μακροπρόθεσμη προοπτική την ίδια την εξουσία και την καθιστά όμηρο στα χέρια των αφρόνων που προσκύνησαν τον Μαμωνά για την αποκτήσουν. Η ιστορία όμως είναι αμείλικτη με εκείνους που ερωτοτροπούν με το Κακό, το οποίο αφού τους σαγηνεύσει αρχικά, στη συνέχεια τους καταβροχθίζει.

Οι παρά φύσιν συμμαχίες, εν ονόματι ενός ψευδεπίγραφου «αντι-μνημονιακού Ευαγγελίου» προσβάλουν τον τόπο, την ιστορία και τις παραδόσεις και «καθαγιάζουν» το Κακό στα μάτια των πολιτών. Η ευθύνη εκείνων που σήμερα προχωρούν σε τέτοιου είδους πράξεις είναι τεράστια, αλλά η δίκη της ύβρεως αυτής θα είναι αμείλικτη από την ιστορία. Ανεξάρτητα από το αν προσωρινά απολαύσουν τα όποια οφέλη τους.