«Πλατόνοφ» από τον Ένκε Φεζολλάρι

10:03 21/11/2014 - Πηγή: Athina984

Ο Ένκε Φεζολλάρι είναι ένας νέος σκηνοθέτης, με πολλές θεατρικές παραστάσεις στο ενεργητικό του. Γεννήθηκε στην Αλβανία, μετανάστευσε μικρός στην Ελλάδα, ολοκλήρωσε τις σπουδές του και κατάφερε μέσω του θεάτρου να εκφράσει την καλλιτεχνική του φύση. Η νέα του δουλειά, το έργο του Αντόν Τσέχωφ, "Πλατόνοφ", ανεβαίνει την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου στον Τεχνοχώρο CARTEL.

Μίλησε στην Ελευθερία Πάντζιου για την παράσταση, την αγάπη του για

το ελληνικό θέατρο αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως μικρός μετανάστης, κυνηγώντας τα όνειρά του.

Ερώτηση: Η νέα παράσταση αφορά στο πρώτο θεατρικό έργο του Τσέχωφ, το οποίο παρουσιάζετε μέσα από τη δική σας ματιά, σωστά;

Ένκε Φεζολλάρι: Πρόκειται για το πρώτο έργο που έγραψε ο Τσέχωφ, σε ηλικία 18 ετών και το ολοκλήρωσε στα 20 περίπου. Δεν ανέβηκε όσο ήταν ζωντανός, ο ίδιος θέλησε να το βάλει στο συρτάρι. Έγιναν κάποιες απόπειρες να ανέβει στη σκηνή από το 1928 και μετά, με διάφορους τίτλους, διότι ο πρωτότυπος δεν βρέθηκε ποτέ. Οι θεατρολόγοι κατέληξαν στον τίτλο «Πλατόνοφ». Υπάρχουν και άλλοι δύο τίτλοι, «Χωρίς Πατέρα» και «Σκάνδαλο στην Εξοχή» και πράγματι είναι ένα σκάνδαλο στην εξοχή: Ο Πλατόνοφ είναι ένας ξεπεσμένος κτηματίας που έχει καταντήσει δάσκαλος και παντρεμένος με μία θρησκόληπτη γυναίκα. Και σε αυτό το έργο, όπως και σε όλα τα άλλα του Τσέχωφ έχουμε την πλήξη της εξοχής, τα βάσανα του έρωτα και το έργο κινείται στη λογοτεχνία και το θέατρο. Ο Τσέχωφ δεν έχει βρει ακόμα την ταυτότητά του. Θα μπορούσε να είναι ένα μυθιστόρημα ο «Πλατόνοφ». Και αυτή είναι η μαγεία, ότι η κάθε θεατρική ομάδα και ο κάθε σκηνοθέτης μπορεί να βάλει τη δική του σφραγίδα. Έτσι είναι και στον Τεχνοχώρο CARTEL και είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι στον Ελαιώνα το 2014. Θα ανέβει ένας Τσέχωφ χωρίς σαλόνια, γιατί στον Ελαιώνα δεν μπορείς να ανεβάσεις Τσέχωφ με σαλόνια. Είναι ένας Τσέχωφ στο εδώ και τώρα.

Ερ: Το χαρακτηρίζετε μυθιστόρημα, ωστόσο ο Τσέχωφ πάντα εμπεριέχει και το πολιτικό σχόλιο στα έργα του.

Ε.Φ.: Σαφώς! Με συγκινεί γιατί μας δείχνει μία χρεοκοπημένη κοινωνία και από ήθη και από αισθήματα από και από χρήματα. Την εποχή εκείνη οι τίτλοι αγοράζονταν, όποιος είχε χρήματα μπορούσε να έχει και τίτλο ευγενείας. Δανείζονταν όλοι λεφτά. Ξέρετε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχουμε την «καραμέλα» της κρίσης και του δανεισμού. Στο έργο η Αλεξάνδρα Πετρόβνα, ο κύριος χαρακτήρας του έργου καλεί όλη την κοινωνία της περιοχής, δανείζεται χρήματα, υποτάσσεται στους δανειστές της και λέει στον Πλατόνοφ: «Δεν μπορώ να τους πετάξω έξω, είναι οι δανειστές μας. Λίγο να τους στραβοκοιτάξω θα με πετάξουν έξω. Και ανάμεσα στην τιμή και στο κτήμα επιλέγω το κτήμα». Με συγκινεί αυτό, γιατί αυτό ζούμε!

Ερ.: Συνήθως στις δουλείες σας δεν μένετε μόνο στη σκηνοθεσία αλλά βάζετε τη σφραγίδα σας και σε άλλες πτυχές μιας παράστασης.

Ε.Φ.: Σε αυτό το έργο έχω και τη μουσική επιμέλεια. Σε όλες τις παραστάσεις μου κάνω τη μουσική επιμέλεια. Τα τραγούδια είναι από το Σλαβόφωνο κόσμο, έχουν ένα δραματουργικό ρόλο. Είναι όμως μία πλουραλιστική, ομαδική παράσταση.

Ερ.: Είστε ένας νέος άνθρωπος, ωστόσο έχετε ανεβάσει πολλές θεατρικές παραστάσεις. Είναι η πιο δημιουργική σας περίοδος. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να δουλεύεις σήμερα στο θέατρο, στην Ελλάδα;

Ε.Φ.: Είναι δύσκολο. Γίνονται πολλές θυσίες. Υπάρχει ένα τεράστιο «Τ», που λέω κοροϊδευτικά και εννοώ την «ταλαιπωρία». Μία παράσταση δεν είναι μόνο η πρόβα. Από το πρωί που ξυπνά ο καλλιτέχνης είναι μόνιμα σε μία διαδικασία επιβίωσης και σαφώς πολλοί έχουμε κάνει πολλές δουλειές εκτός θεάτρου. Είμαστε και σε μία εποχή, που υπάρχει κορεσμός θεάματος. Μία παράσταση πρέπει να έχει λόγο ύπαρξης, να είναι ένα θέατρο ουσίας.

Επίσης, ο χώρος είναι σκληρός. Βέβαια κάθε χώρος έχει τις δυσκολίες του. Δουλεύω από τα 15 μου και έχω κάνει λογής δουλειές. Στον καλλιτεχνικό χώρο τα πράγματα αμβλύνονται, διογκώνονται και φαντάζουν πιο «ιντριγκαδόρικα». Όχι, νομίζω ότι είναι αυτό που έλεγε η Λιλή Ζωγράφου ότι «κάθε τι που φτιάχνεις, παίρνει την αξία που του δίνεις εσύ, υπηρετώντας το».

Ερ. Ήρθατε στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. Πως ήταν για σας η αρχή και πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το θέατρο;

Ε.Φ.: Πως ένα παιδί με πατέρα στρατιωτικό και μητέρα καθηγήτρια Ιστορίας του Κομμουνισμού ακολούθησε αυτό το δρόμο, δεν ξέρω. Η μητέρα μου όταν ήμουν 6 χρονών είδε ότι είχα μία κλίση στο χορό και με έγραψε στο μπαλέτο. Μάλλον είχα το καλλιτεχνικό μικρόβιο και εκείνη το είχε εντοπίσει. Ο πατέρας μου έβαλε βέτο στο να γίνω χορευτής και πάντα είχα μέσα μου αυτή την ανικανοποίητη επιθυμία. Για πολλά χρόνια δεν έβλεπα χορευτικές παραστάσεις γιατί ζήλευα τους χορευτές (γέλια)!

Εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα, ήμασταν η πρώτη φουρνιά Αλβανών που έφτασαν στην Ελλάδα. Η μητέρα μου δούλευε δύο δουλειές για να σπουδάσει δύο παιδιά και για να κάνουμε αυτό που ονειρευόμασταν. Συνέβαλλε πάρα πολύ η μητέρα μου στο να ασχοληθώ με το θέατρο.

Τώρα μεγαλώνοντας βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Στην αρχή είναι αυτή η άγνοια, η γλώσσα που πρέπει να μάθεις και η πάλη να επιβιώσεις. Και η επιβίωση είναι ένα άγριο πράγμα. Τώρα που κοιτάω πίσω βλέπω ότι αυτό είναι που καθόρισε την καλλιτεχνική μου ιδιότητα και το ποιος είμαι.

INFO

Αντόν Τσέχωφ-«Πλατόνοφ»

Μετάφραση: Μαρία Σκαφτούρα
Σκηνοθεσία: Ενκε Φεζολλάρι
Σκηνικά - Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Δραματολόγος: Νάταλι Μηνιώτη
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Μουσική Επιμέλεια: Ενκε Φεζολλάρι
Φωτογραφίες-Video: Αθηνά Λιάσκου
Βοηθ. Σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού
Βοηθ. Παραγωγής: Στεφανία Βλάχου
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Νίκος Αναστασόπουλος, Ελεονώρα Αντωνιάδου, Μαρίνα Κανελλοπούλου, Γεράσιμος Μαύρος, Γιάννης Παπαιωάνου, Ιάσονας Παπαματθαίου, Μαρία Σκαφτούρα, Νεκτάριος Σμυρνάκης, Παναγιώτης Σούλης, Φαίη Τζήμα, Στέλιος Τυριακίδης

Τοποθεσία: Τεχνοχώρος CARTEL, Αγ. Άννης & Μικέλη 4, Βοτανικός, στάση μετρό Ελαιώνας

Ημερομηνία: Πρεμιέρα 21 Νοεμβρίου 2014
Παρασκευή - Σάββατο 21:00 & Κυριακή στις 19:00
Τιμές εισιτηρίων: ?12, ?8 (μειωμένο), ?5 (ανέργων)
Προπώληση: viva.gr