Ποιος (και πως) να τους εμπιστευτεί;

08:19 7/12/2014 - Πηγή: Athina984

Του Βασίλη Πάϊκου

Αςπάμε ένα - ενάμιση μήνα πίσω. Για ναθυμηθούμε τι μας έλεγαν τότε ο Σαμαράςκι ο Βενιζέλος. Μας διαβεβαίωναν λοιπόν,με πλήρη άνεση και με περισσευούμενηαυτοπεποίθηση, ότι τέρμα τα μνημόνια,τέρμα οι τρόικες, παίρνουμε διαζύγιοαπό το ΔΝΤ, ούτε τα λεφτά του δεν έχουμεανάγκη. Κι ακόμη ότι ξαναβγαίνουμεοσονούπω στις αγορές, η Ελλάδα γίνεταιπλέον κανονική Χώρα. Και,

φυσικά, τολογικό θα ήταν να πιστέψουμε πως ήξεραντι έλεγαν οι κυβερνήτες μας. Πως μετρούσαντα λόγια τους με σοβαρότητα και ευθύνη.Και πως, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορείπαρά να βρίσκονταν σε κάποιου είδουςσυνεννόηση και με τους δανειστές. Ελοιπόν, την πατήσαμε. Τίποτα απ' όλ'αυτά.

Θυμίζουνεν προκειμένω ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος,τον Παπανδρέου και τον Παπακωνσταντίνουτου 2010. Και τις μπαρούφες που, κάθε τόσο,εκείνοι ξεστόμιζαν. Μέχρι ότι θαξαναβγαίναμε στις αγορές μέσα στο 2011,ποιος δεν το θυμάται. Αλλά αυτοί,τουλάχιστον, ήτανε πρωτάρηδες. Όχι ότιδικαιολογούνται δηλαδή, αλλά τέλοςπάντων ένα ελαφρυντικό το διαθέτουν.Ετούτοι εδώ, από πού κι ως που;

Τηνπρώτη δυνατή σφαλιάρα, την εισπράξαμεαπό τις αγορές. Τότε που, με φανφάρες,επιχειρήσαμε τη μεγάλη έξοδο. Οπότε ταspreadsεκτοξεύτηκαν σε ύψη Καστελόριζου, καιβούλιαξε το χρηματιστήριο. Δηλαδή,φάγαμε πόρτα, κανονικά.

Τηνδεύτερη σφαλιάρα, ή μάλλον τις απανωτέςσφαλιάρες τις δεχόμαστε τώρα, κατά τηντελευταία (υποτίθεται...) επιθεώρηση τηςτρόικας. Οπότε οι δανειστές μας ζητούντην Άρτα και τα Γιάννενα, και τον ουρανόμε τ' άστρα επίσης. Με πιο απαιτητικάανελαστικό το ΔΝΤ, λέει. Αυτό που θα τοπετάγαμε έξω, για «το πίσω κάθισμα τουαυτοκινήτου» του φύλαγε θέση ο ΓκίκαςΧαρδούβελης. Που θα το βγάζαμε εκτόςπαιχνιδιού, που δεν είχαμε ούτε ταυπόλοιπα λεφτά του ανάγκη.

Καιμας στρώνουν, ως εκ τούτου, οι πιστωτές,το χαλί για επέκταση, για παράταση τουπαρόντος μνημονίου. Για τεχνικούς λόγουςκαι για λίγες εβδομάδες, επιμένουν οιδικοί μας. Για κανά εξάμηνο μας προϊδεάζουνοι δανειστές, αν όχι για κανά χρόνο, ήκαι επ' αόριστον.

Θάλεγεκανείς ότι οι δανειστές , με πρώτο απ'όλους το ΔΝΤ, μας εκδικούνται. Ότι ταπήρανε με την προπέτεια των δικών μαςκαι γι αυτό μας τιμωρούν. Αν δεν ήξερεπόσο ψυχρά σχεδιάζουν την πολιτική τουςτα περί ων ο λόγος κέντρα.

Κιαν δεν έκανε δε προσπάθειες «πολιτικήςδιαπραγμάτευσης» ο Σαμαράς. Ζητώνταςαπό την Μέρκελ, από τον Γιούνκερ, απότον Ντράγκι, ίσως από την Λαγκάρντ καιδεν ξέρω ποιους άλλους, να παρέμβουνκατευναστικά στους τροϊκανούς, να τουςμαλακώσουν, να μετριάσουν τις απαιτήσειςτους. Αλλά, απ' ό,τι φαίνεται, δενεισακούστηκε, τονε γράψανε κανονικά.

«Δενμας ενδιαφέρουν οι εκλογές σας» είχεπει, πριν από κανά μήνα, στον ΓκίκαΧαρδούβελη ο Βόλφγκαν Σόιμπλε. «Δεν μαςενδιαφέρει ποιος κυβερνάει την Ελλάδα»είπαν, επίσης στον Χαρδούβελη, στοΠαρίσι, οι διαπραγματευτές.

Ισχύει,ξέρετε, το ακριβώς αντίθετο. Τουςενδιαφέρει και τους παραενδιαφέρει.Και γι αυτό κάνουν ό,τι κάνουν. Προκειμένουνα προειδοποιήσουν και να τρομοκρατήσουντους επόμενους. Ετούτους εδώ, τουτωρινούς, τους Σαμαροβενιζέλους, κατάπως φαίνεται, τους έχουνε ξεγράψει. Τουςθεωρούνε τελειωμένους, έτσι κι αλλιώς.Οπότε πολιτεύονται με ορίζοντα τη νέακατάσταση, την επερχόμενη. Περί αυτούπρόκειται. Περί αυτού ακριβώς. Το πώςσχεδιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί τηνπρόκληση, θα το δούμε στην πράξη.

Τώρα,εδώ σ' εμάς, «φιλοτεχνούνται» σενάριαεπίσπευσης των πολιτικών εξελίξεων.Σενάρια, σύμφωνα με τα οποία, θα πρέπεινα έρθει πιο μπροστά η προεδρική εκλογή,κι ό,τι είναι να γίνει ας γίνει. Ναξεκαθαρίσει πάντως μια ώρα αρχύτερα τοθολό πολιτικό τοπίο. Δεν ξέρω πόσο σοφήμπορεί να αποδειχθεί μια τέτοιαπρωτοβουλία. Θα φανεί στο χειροκρότημα.

Όπωςκαι νάναι όμως, όπως κι αν αποφασίσει ηΚυβέρνηση να δρομολογήσει τις εξελίξεις,για όποτε κι αν ορισθεί η στιγμή τηςμεγάλης δοκιμασίας, άλλο είναι το ζήτημα.Άλλο και το ερώτημα. Ποιος (και πως)μπορεί να εμπιστευτεί για την διαχείρισητης τύχης της Χώρας, εκείνους που μαςοδήγησαν ως εδώ. Εκείνους που αποδείχθηκαναπολύτως ανακόλουθοι σε όλες τους τιςδιαβεβαιώσεις. Εκείνους που δεν στάθηκαν-ως όφειλαν- ικανοί να προβλέψουνστοιχειωδώς τις εξελίξεις. Εκείνουςπου έχασαν όλα τους τα στοιχήματα.Εκείνους που επέτρεψαν να γίνει η Χώρααντικείμενο τόσο σκαιών εκβιασμών.Εκείνους, εντέλει, που με τις επιλογέςκαι με τις πρακτικές τους, κρατούν σήμεραέναν ολόκληρο λαό στα κάγκελα. Έναν ήδηαφόρητα ταλαιπωρημένο, έναν καθημαγμένολαό...