Πολίτις ετών δύο

14:33 31/7/2015 - Πηγή: Athina984

Αθηναία πολίτις είναι από την Πέμπτη μια δίχρονη -παιδί τρίτης γενιάς μεταναστών- από την Κένυα κι αποτελεί την πρώτη περίπτωση αν όχι σε όλη την Ελλάδα τουλάχιστον στην Αθήνα.

Το παράδοξο είναι πως οι γονείς της δεν έχουν ακόμη πολιτογραφηθεί αντιμετωπίζοντας το γνωστό γραφειοκρατικό πρόβλημα

Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης (πρόεδρος του Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών του Δήμου Αθηναίων) μίλησε στην εκπομπή «Ντάμες σπαθί» και στην Ελευθερία

Κουμάντου, για την πρώτη ιθαγένεια σε παιδί τρίτης γενιάς μεταναστών:

«Συμπολίτης μας τρίτης γενιάς μεταναστευτικής καταγωγής, το πήρε χθες το χαρτί από την Υπηρεσία, το Δημοτολόγιο, που είναι πάρα πολύ ευχάριστο, μετά από έτσι μια σχετική καθυστέρηση, γιατί ξέρετε αυτά τα πράγματα είναι καινούρια δυστυχώς, δεν είμαστε προετοιμασμένοι να τα αντιμετωπίσουμε. Μετά από λίγη παραπάνω προσπάθεια, χθες έληξε το ζήτημα και έχουμε μια καινούρια συμπολίτη, με καταγωγή από τη Κένυα. Η μικρή νομίζω, είναι πολύ μικρή, δηλαδή είναι δυο ετών, μικρό παιδάκι, πολύ μικρό. Και εν μέσω όλου αυτού του ζοφερού κλίματος, το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον. Είναι ένα πράγμα το οποίο ξεπέρασε τη πραγματικότητα. Σίγουρα στην Αθήνα είναι η πρώτη περίπτωση, αλλά νομίζω μπορεί να είναι και η πρώτη περίπτωση στην Ελλάδα».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Φαντάζομαι για να πάρει το κοριτσάκι την ιθαγένεια έχει λυθεί το αντίστοιχο θέμα και με τους γονείς, έτσι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Με τους γονείς όχι, αυτό είναι το παράδοξο του νομικού μας συστήματος. Υπάρχουν παιδιά που παίρνουν ιθαγένεια και οι μπαμπάδες και οι μαμάδες είναι χωρίς υπηκοότητα, ή ιθαγένεια. Είναι αυτό το παράδοξο. Και για τη δεύτερη γενιά το ίδιο πράγμα θα γίνει, παιδιά που θα πάρουν ιθαγένεια με το καινούριο σύστημα, οι γονείς τους δε θα έχουνε, γιατί ακολουθείτε άλλη διαδικασία για τους γονείς. Είναι αυτό με τις άδειες κ.τ.λ. Είναι αυτό το παράδοξο που αντί να ρυθμίζουμε τα θέματα συνολικά, τα ρυθμίζουμε αποσπασματικά είτε
γιατί φοβόμαστε, είτε γιατί δεν έχουμε κάποια εικόνα για τη πραγματικότητα των αριθμών και όλα αυτά και κάνουμε ότι βλέπουμε και τα υπόλοιπα λέμε θα δούμε. Δυστυχώς η πραγματική πραγματικότητα εκλείπει γενικώς. Αυτός ο νόμος για τον οποίον στηρίχτηκε αυτή η διαδικασία, γενικώς έχει κηρυχθεί αντισυνταγματικός, κάποιες διατάξεις γλίτωσαν, ανάμεσα τους και αυτή και η οποία, όταν το πρωτοέμαθα εγώ, μου φάνηκε εκπληκτικό ότι έχει μείνει κάτι το οποίο πρέπει να χρησιμοποιηθεί και όταν έμαθα ότι χρησιμοποιείτε, έπεσα με τα μούτρα
να βρούμε τη λύση, υπήρχαν διάφορα ζητηματάκια, ξέρετε όταν η γραφειοκρατία ασχολείται με κάτι πρώτη φορά έχει κάποια ζητήματα, γιατί πώς να το γράψω, πώς να το διαμορφώσω, δε το έχω ξαναδεί. Πήγαν όλα πάρα πολύ καλά παραδόξως και ευτυχώς και τώρα εν μέσω αυτής της κατάστασης που βιώνουμε, έχουμε αυτή την αχτίδα φωτός στην άκρη του τούνελ, ότι να πράγματι κάτι μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για να αλλάξει κάτι και πρέπει να το πάρουμε ως παράδειγμα».