Πολλαπλασιαστές: Ένα νόμισμα με 2 όψεις

Της Δήμητρας Καδδά

Κοινή δήλωση από την Κομισιόν και από το ΔΝΤ στην οποία οι δύο οργανισμοί που μέτραγαν από το 2010 τους πολλαπλασιαστές και τις επιπτώσεις της ύφεσης να τοποθετηθούν από κοινού για το «λάθος» ζήτησε σύμφωνα με πληροφορίες ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας. Όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές προς το παρόν μόνο το ΔΝΤ έχει αναφερθεί στο ζήτημα και η ελληνική

πλευρά θεωρεί ότι πρέπει να υπάρξει επίσημη απάντηση και από την πλευρά της ΕΕ ζητώντας η θέση να είναι κοινή.

Το αίτημα φέρεται να έγινε αποδεκτό και κατά πάσα πιθανότητααναμένεται σε επόμενο Ecofin τη στιγμή που το ζήτημα ανεβαίνει στην εγχώρια πολιτική ατζέντα. Πριν την απάντηση, το πιθανότερο είναι να έχει ήδη μεσολαβήσει η κάθοδος της τρόικας για την επόμενη αξιολόγηση του μνημονίου που φέρεται να ξεκινά σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων στις 25-26 Φεβρουαρίου.

Εντός και εκτός Ελλάδος πάντως σε δίλημμα βρίσκονται ο πολιτικός κόσμος αλλά και οικονομολόγοι για τους πολλαπλασιαστές, οι οποίοι αναδεικνύονται σε ένα νόμισμα με δύο... όψεις:

- Η πρώτη (την αναδεικνύει το τελευταίο διάστημα και ο πρώην υπουργός Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκης) είναι ότι η «λάθος» μέτρηση, δηλαδή η υποεκτίμηση της ύφεσης, οδήγησε σε μέτρα που προκάλεσαν πολύ μεγαλύτερη πτώση του ΑΕΠ με όλες τις συνέπειες για την κοινωνία αλλά και για την απόδοση των ίδιων των μέτρων. Δηλαδή ότι τελικά ήταν τόση η ύφεση που «έφαγε» ένα πολύ μεγάλο μέρος της αιμοδοσίας νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

- Η άλλη άποψη αναφέρει ότι μία εκ των προτέρων παραδοχή των πολλαπλασιαστών και της ύφεσης θα έφερνε τελικά πιο πολλά μέτρα. Δηλαδή ότι αν η απόδοση πχ. της μείωσης των συντάξεων γινόταν (τότε) με πολλαπλασιαστή όχι 0,5% (σημ. για κάθε 10 ευρώ περικοπών, το ΑΕΠ μειώνεται κατά 5 ευρώ) αλλά 1,5%, στους υπολογισμούς των δανειστών θα ήταν αναγκαίες και τριπλάσιες περικοπές για να «βγει» η ίδια απόδοση μέτρων και άρα μείωση του ελλείμματος...

«Το ζητούμενο και τότε και τώρα είναι αν οι δανειστές επιθυμούν και εμείς ως Ελλάδα έχουμε την διαπραγματευτική δύναμη να ζητήσουμε μεγαλύτερη επιμήκυνση των μέτρων, αλλά μείγμα αλλά και το πρόσθετο δανειακό πακέτο που θα είναι αναγκαίο για να καλύψει το δημοσιονομικό κενό που θα δημιουργηθεί», αναφέρει αρμόδιο στέλεχος που παρακολουθεί από κοντά επί έτη τα γεγονότα.

Υπενθυμίζει ότι τον Ιούλιο του 2012 όταν η τρόικα γύρισε στην Αθήνα και έως τον Νοέμβριο επιχειρείτο να κλείσει η διαφορά εκτίμησης μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ για το ύψος της ύφεσης βάση της οποίας δεν θα υπολογιζόταν μόνο η απόδοση των μέτρων. Υπολογιζόταν και η βιωσιμότητα του χρέους: αν δεν υποχωρούσε στο 120% του ΑΕΠ το 2020 δεν μπορούσε το ΔΝΤ να εισφέρει το μερίδιό του...

Σε κάθε περίπτωση το θέμα ανοίγει και τις επόμενες εβδομάδες θα φανεί τι μπορεί να ζητήσει και να λάβει η ελληνική κυβέρνηση ως «αντάλλαγμα» για το «λάθος». Οικονομολόγοι που κρούουν τον κώδωνα ότι οι συνέπειες είναι «μπροστά» φέρουν ως παράδειγμα την αδυναμία μεγάλου μέρους του πληθυσμού να πληρώσει η οποία όπως λένε «απειλεί πλέον τα έσοδα και το ίδιο το πρόγραμμα και μένει προς απάντηση».

Keywords
Τυχαία Θέματα