Πόσες ουρές έχει πια αυτός ο γάιδαρος;

07:53 24/11/2013 - Πηγή: Athina984

του Βασίλη Πάικου

Πάνε κανά -δυο χρόνια που το ακούμε. Πως τονε φάγαμε πια το γάιδαρο, και τι μας έμεινε; Η ουρά του. Που πάει να πει πως, λίγο ακόμη υπομονή και τελειώνουν τα βάσανά μας. Έχει διατυπωθεί και με άλλες παραλλαγές η ίδια καθησυχαστικά αισιόδοξη διαβεβαίωση. Ότι «θα γυρίσει όπου νάναι ο τροχός», του Βενιζέλου η συγκεκριμένη βερσιόν. Ή ότι «δεν απέχουμε παρά μόλις 100 μέτρα από την κορυφή του Κιλιμάντζαρο», η εκδοχή του Στουρνάρα.

Δεν

ξέρω αν και πότε θα γυρίσει ο τροχός, και τι θα κάνει ο φτωχός σ' αυτή την περίπτωση. Εκείνο που ξέρω είναι ότι τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο μας έχουν καταπλακώσει. Κι ότι βαρεθήκαμε πια να μετράμε το μήκος της ουράς του γαϊδάρου. Ατέλειωτη είναι...

Τι να πιστέψει πια ο πολίτης; Και πώς να επαναπαυτεί στις διαβεβαιώσεις τις διαρκώς ανανεούμενες αλλά και διαρκώς διαψευδόμενες; Εκτός κι αν τοποθετεί την υλοποίησή τους στο άδηλο μέλλον. Πράγμα που βεβαίως κάθε άλλο παρά είναι σε θέση να διασκεδάσει τις ανησυχίες του. Ή να περιορίσει την απαισιοδοξία του. Και επί τέλους κατά τι τον αφορούν; Όταν ο ίδιος έχει ήδη περιέλθει σε κατάσταση απελπισίας.

Έστω λοιπόν ότι κάποια στιγμή, κάποτε, την τρώμε και την ουρά του γαϊδάρου, ότι γυρίζει ο τροχός, ότι φτάνουμε στην κορυφή του Κιλιμάντζαρο. Ε και; Η κοινωνία πως (και πότε) θα τα απολαύσει όλ' αυτά τα μπερικέτια; Η κοινωνία που βρίσκεται ήδη στα πατώματα. Και δε λέει να σηκωθεί με τίποτα...

Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια έλληνες πολίτες ζουν ήδη κάτω από τα όρια της φτώχειας. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν σε ημερίδα του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Ενώ ο «δείκτης απόγνωσης» από το 0,19 που βρισκόταν η Ελλάδα πριν από την κρίση, έφτασε στο 0,40 (δείκτης που κινείται ανάμεσα στο 0 και στο 1). «Δείκτης απόγνωσης»! Με ό,τι μπορεί αυτός να σημαίνει, με ό,τι μπορεί να εκφράζει. Και το καλύτερο. Και το αποκαλυπτικότερο. Σήμερα το πλουσιότερο 20% των ελλήνων είναι 7 φορές πιο πλούσιο από το φτωχότερο 20% του πληθυσμού. Έτσι για να ξέρουμε για ποιους δουλεύει η κρίση και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές διαχείρισής της. Η συγκεκριμένη πολιτική του «μόνου δρόμου».

Και να δεις που υποψιάζομαι πως όταν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Στουρνάρας μιλούν για την ουρά του γαϊδάρου, για τον τροχό και για το Κιλιμάντζαρο εννοούν μονάχα πολύ συγκεκριμένους «λογιστικού» χαρακτήρα δείκτες. Για το πρωτογενές πλεόνασμα ας πούμε. Ή για τα δεκαδικά του δείκτη της προσδοκώμενης ανάπτυξης, έναντι της 6χρονης βαριάς κι ασήκωτης ύφεσης. Καθόλου αμελητέοι δείκτες, αλλά ως εκεί. Καμία σχέση και καμιά κουβέντα για την αντιστοίχησή τους στον άνθρωπο. Δίχως, ας πούμε, να μας λένε ποιός είναι ο πραγματικός στόχος. Πότε δηλαδή μπορούμε να θεωρήσουμε ότι τη φάγαμε και την ουρά του γαϊδάρου, ότι γύρισε τόσες μοίρες ο τροχός ώστε νάρθει τούμπα, ότι φτάσαμε στην κορυφή του Κιλιμάντζαρο.

Πότε, ας πούμε, θ' αρχίσει ο κόσμος να ξαναβρίσκει δουλειά. Πότε θα σταματήσουν να φεύγουν για έξω στρατιές οι νέοι μας. Πότε θα αρχίσουν να λιγοστεύουν οι άστεγοι. Πότε θα μειωθούν οι ουρές, οι σήμερα ατέλειωτες, στα συσσίτια του δήμου και της εκκλησίας. Πότε θα σταματήσουν να κλείνουν μαγαζιά και θ' αρχίσουν σιγά-σιγά να ξανανοίγουν κάποια. Πότε δεν θα πέφτουμε, σε κάθε μας, βήμα πάνω σε ανθρώπους που τρώνε από τους σκουπιδοτενεκέδες. Πότε οι οικογένειες θα σταματήσουν να περιμένουν τη σύνταξη της γιαγιάς για να προμηθευτούν τα στοιχειώδη. Πότε οι εργαζόμενοι κι οι συνταξιούχοι θα πάρουν πίσω κάτι απ' όσα έχασαν τα τρία τελευταία χρόνια. Πότε θα ξαναμπορέσουν οι έλληνες να ζεσταθούν το χειμώνα. Πότε θα πάψουν να συρρικνώνονται και να ασφυκτιούν η Παιδεία και η Υγεία στην Ελλάδα. Πότε τα παιδιά θα μπορούν και πάλι να περιμένουν δώρα στις γιορτές. Πότε, τελικά, θ' αρχίσει η κοινωνία να σηκώνεται από τα πατώματα. Πότε; Σε δέκα χρόνια; Σε είκοσι; Σε τρία τέρμινα; Σε μια ζωή; Σε δυο ζωές;

Γιατί περί αυτού πρόκειται. Τι νόημα έχει άραγε να καταφέρουμε να φάμε και την ουρά του γαϊδάρου, ν' ανέβουμε το Κιλιμάντζαρο ως την κορυφή του, και να πάρει τις χιλιάδες στροφές ο τροχός, αν δεν θα υπάρχει τότε λαός εν ζωή για να τα χαρεί, αν δεν θα υπάρχει τότε κοινωνία όρθια για να τ' απολαύσει...