Ψήφος ανανέωσης ή Ο καημός ενός κεντρώου ψηφοφόρου

10:25 23/5/2014 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Φύσσα

Ψηφίζουμε μεθαύριο για ευρωεκλογές αλλά -κακά τα ψέματα- στην Ελλάδα ζούμε και όλοι το ξέρουμε ότι τα μάτια μας είναι στραμμένα στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Από την άποψη αυτή, το αποτέλεσμα τόσο των ευρωεκλογών, όσο και του β΄ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, θα έχουν, για το μικρόκοσμό μας, μεγαλύτερη σημασία από το θα γίνει στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αν συμφωνείτε ότι, καλά ή κακά, τα παραπάνω ισχύουν, τότε επιτρέψτε μου, ν΄αναπτύξω ένα σύντομο προβληματισμό για την

κυριακάτικη ψήφο, θεωρώντας ότι εκφράζω το σκεπτόμενο ψηφοφόρο του Κέντρου.

Λοιπόν, εφόσον η ψήφος μας την Κυριακή θα συμβάλλει στην ανακατανομή των δυνάμεων την επομένη των εκλογών, έχω τη γνώμη ότι αξίζει να είναι μια ψήφοις ανανέωσης.

Τι θα πει ψήφος ανανέωσης;

Θα πει αυτή που από τη μια μεριά κατοχυρώνει τα δημοκρατικά κεκτημένα κι από την άλλη δίνει, ίσως, μια μακρινή αλλά ρεαλιστική προοπτική, ώστε να ξεπεραστεί, κάποτε, η σημερινή κρίση.

«Δημοκρατικά κεκτημένα» είναι, ιδίως, η αστική δημοκρατία και οι αστικές ελευθερίες, η ανοιχτή οικονομία και κοινωνία, η συμμετοχή στους ερωπαϊκούς θεσμούς και το ευρώ, αλλά και στις άλλες δομές του δυτικού κόσμου (στο βαθμό που όλα αυτά ισχύουν στην Ελλάδα).

Ρεαλιστική προοπτική για να ξεπεραστεί -κάποτε- η κρίση δε δίνουν, κατά τη δική μου αντίληψη, ούτε όσοι τη δημιούργησαν (δηλαδή οι εκπρόσωποι του παλιού πολιτικού συστήματος, που προσπαθούν τώρα να την ξεπεράσουν με κύριο μέλημα να φυλάξουν τους εαυτούς τους και να εφαρμόσουν όσο λιγότερες μεταρρυθμίσεις γίνεται), ούτε όσοι που προτείνουν ως λύσεις ακόμα περισσότερο κράτος, ακόμα περισσότερη γραφειοκρατία, ακόμα περισσότερη εναντίωση στην ιδιωτική πρωτοβουλία ή αλληθωρίζουν είτε προς τον Πούτιν, είτε προς το πνεύμα του Τσάβες, είτε προς το Στάλιν, είτε προς το Χίτλερ.

Δε μένουν και πολλές επιλογές, το ξέρω.

Μπορεί κανείς να επιλέξει κόμματα που δεν έχουν ευθύνη για την υπάρχουσα κατάσταση, ενώ ταυτόχρονα εκφράζουν ευρωπαϊσμό και δημοκρατικότητα. Μπορεί επίσης να μελετήσει τα ψηφοδέλτια και να διαλέξει / σταυρώσει τα πιο ανανεωτικά στοιχεία στις λίστες, ανθρώπους που εκφράζουν το νέο στοιχείο και δεν έχουν παλαιοκομματικά «βαρίδια» στις τσέπες τους.

Ας πούμε, μπορεί ο ψηφοφόρος να επιλέξει «Ποτάμι», «Γέφυρες» ή Οικολόγους. Στο πρώτο, δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητοι άνθρωποι σαν (ενδεικτικά) την Κιντή, τον Κοτρωνιά, την Ταχιάου, τον Τσακυράκη ή τον Ψημένο. Στις δεύτερες, και μόνο η συμμετοχή της «Δράσης», που ακόμα απηχεί τον ανανεωτικό αέρα του Στέφανου Μάνου, αρκεί.

Μπορεί επίσης να επιλέξει την «Ελιά». Τότε οι εκπρόσωποι της Δυναμικής Ελλάδας και των άλλων κινήσεων που συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και πολλοί προερχόμενοι από τη γενιά του Πολυτεχνείου (ενδεικτικά: Βερνίκος, Καψής, Μπίστης), ή φυσιογνωμίες σαν τον Ιωακειμίδη, ακόμα και μερικοί μη πασόκοι αλλιώτικοι απ΄ τους άλλους, όπως ο Χειμωνάς, είναι πολύ καλές περιπτώσεις.

Μπορεί, ακόμα, να επιλέξει τη ΔΗΜΑΡ, διατηρώντας στη ζωή την τελευταία εξέλιξη της πάλαι ποτέ σημαντικής Ανανεωτικής Αριστεράς (Γραφείο εσωτερικού -ΚΚΕ εσωτερικού - ΕΑΡ - ΣΥΝ - ΔΗΜΑΡ) ένα κόμμα που, παρά τις παλινωδίες του, έχει, ίσως, ακόμα να προσφέρει κάτι στην πολιτική μας ζωή. Ο Δαββέτας, η Παναγιωτοπούλου, ο Χρυσοστομίδης, καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες σημαντικές, ξεχωρίζουν εδώ.

Δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά στις δημοτικές εκλογές Αθήνας και Θεσσαλονίκης κι όχι μόνο, όλοι οι παραπάνω σχηματισμοί βρήκαν τρόπο και συνεργάστηκαν στα ψηφοδέλτια του Καμίνη και του Μπουτάρη. Για να μπορέσουν να το κάνουν και στο γενικότερο επίπεδο, πάντα στην κατεύθυνση της ανανέωσης, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να υπάρχουν και τη Δευτέρα.

d. [e-mail]