Στη Χάγη ο δεύτερος γύρος

08:32 29/3/2011 - Πηγή: Athina984

Την Παρασκευή, 25 Μαρτίου, συνεχίστηκε για δεύτερη ημέρα, η παρουσίαση των ελληνικών θέσεων ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΔΧ).

Από ελληνικής πλευράς, τον λόγο έλαβαν οι αλλοδαποί νομικοί σύμβουλοι, καθηγητές Αλέν Πελέ, Μάικλ Ράισμαν και Τζέιμς Κρόφορντ. Η δε κ. Τελαλιάν, νομική σύμβουλος και μία εκ των δύο εκπροσώπων της Ελλάδας, ανέπτυξε αναλυτικά τις επιμέρους παραβιάσεις, εκ μέρους της ΠΓΔΜ, της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.

    Ειδικότερα:

   

(α) O καθηγητής Αλέν Πελέ εξήγησε, για λογαριασμό της χώρας μας, τους λόγους για τους οποίους το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δεν μπορεί να δικάσει την διαφορά. Συγκεκριμένα, υποστήριξε ότι το ΔΔΧ δεν μπορεί να λάβει θέση για τις ενέργειες της Ελλάδας στο πλαίσιο της παρούσης διαφοράς, χωρίς να λάβει υπόψη του και τη διαφορά γύρω από το όνομα, στο πλαίσιο του άρθρου 5 (1) της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, το οποίο εξαιρείται από δικαιοδοσία του Δικαστηρίου.

    Συγκεκριμένα, οι πράξεις της Ελλάδας, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, δεν μπορούν να εξατομικευθούν ούτε να καταλογισθούν σε αυτήν ειδικά, αλλά αφορούν τον ίδιο τον Οργανισμό, που απουσιάζει από την παρούσα διαδικασία.

    Ολοκληρώνοντας την επιχειρηματολογία του, στο ζήτημα της έλλειψης δικαιοδοσίας του ΔΔΧ, ο κ. Πελέ εξήγησε στο Δικαστήριο ότι, και εάν ακόμη τούτο εκδώσει απόφαση επί των νομικών πτυχών της υποθέσεως, θα θέσει σε κίνδυνο τις διαπραγματεύσεις για το όνομα, που προβλέπονται στο άρθρο 5 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Τόνισε δε ότι, εάν δικαιωθεί στα αιτήματά της η ΠΓΔΜ, τούτο θα σήμαινε ότι το Δικαστήριο θα επενέβαινε στην απόφαση 845 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας, που υποχρεώνει την ΠΓΔΜ να διαπραγματευθεί για το όνομα και η οποία έχει ενσωματωθεί στο άρθρο 5 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, αλλά και στην ίδια την Απόφαση του Βουκουρεστίου.

    (β) O καθηγητής Μάικλ Ράισμαν υποστήριξε ότι, αντίθετα με τις θέσεις της ΠΓΔΜ, το άρθρο 22 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας δεν αποσκοπεί στην προστασία των δικαιωμάτων των τρίτων χωρών έναντι των διατάξεών της, αλλά αντίθετα έχει ως αντικείμενο να διατηρήσει και να μη θίξει τα προϋφιστάμενα δικαιώματα και υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει έναντι τρίτων τα δύο Συμβαλλόμενα Μέρη στην Ενδιάμεση Συμφωνία (δηλ. η Ελλάδα και η ΠΓΔΜ). Μία τέτοια περίπτωση είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τόσο της Ελλάδας, όσο και των άλλων Συμβαλλομένων Μερών στην Συνθήκη του Βορείου Ατλαντικού.

    Συγκεκριμένα, οι διατάξεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας -και ειδικά το άρθρο 11- κάμπτονται όταν πρόκειται για τον σεβασμό των κριτηρίων, όρων και υποχρεώσεων τα οποία πρέπει να πληροί ένα κράτος, προκειμένου να ενταχθεί στη συγκεκριμένη Συμμαχία.

    Ως εκ τούτου, τονίσθηκε ότι η συμμόρφωση των κρατών-μελών με τα κριτήρια ένταξης στην Συμμαχία νέων Κρατών Μελών, (στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η διατήρηση σχέσεων καλής γειτονίας), δεν συνιστά παραβίαση του άρθρου 11, του οποίου η εφαρμογή υποχωρεί, δυνάμει του άρθρου 22 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.