Τα απόνερα της κυβερνητικής κρίσης

08:34 7/7/2013 - Πηγή: Athina984

του Βασίλη Πάϊκου

Να λοιπόν που ο Φώτης Κουβέλης μας είπε αυτοπροσώπως, εκείνο που ψιθυριζόταν από καιρό. Από τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός πραγματοποίησε το πραξικόπημα στην ΕΡΤ, για ν' ακολουθήσει η κυβερνητική κρίση. Η κρίση που οδήγησε στην έξοδο της ΔΗΜΑΡ, και στον σχηματισμό της δικομματικής Κυβέρνησης. Μας είπε δηλαδή πως ο Σαμαράς

ήθελε να πάει σε πρόωρες εκλογές, και διέλυσε την ΕΡΤ με τη βεβαιότητα πως οι κυβερνητικοί του εταίροι δεν πρόκειται να το αποδεχτούν, και θα σηκωθούν να φύγουν. Όταν όμως ξέσπασε ο θόρυβος, μεγαλύτερος απ' όσο είχε λογαριάσει, έκανε πίσω. Και σ' αυτό συνέβαλε αποφασιστικά η Μέρκελ, η οποία με παρέμβασή της στο Σαμαρά και στον Βενιζέλο, τους «διέταξε» να καθίσουν στ' αβγά τους. Σύμφωνα με την εκτίμηση του Φώτη Κουβέλη, η ΔΗΜΑΡ εξωθήθηκε, κατ' ουσίαν, από τους άλλους δυο, σε αποχώρηση...

Πράγματι, το σενάριο κυκλοφορούσε από τότε, από την πρώτη μέρα της κρίσης. Φαίνεται πως κάποιοι σύμβουλοι, ίσως και κάποιοι δημοσκόποι-αναλυτές, είχαν παραμυθιάσει τον Πρωθυπουργό, πως αν κάνει ένα «τολμηρό βήμα», μια κίνηση που θα δείχνει πως είναι ο μεγάλος και δυναμικός ηγέτης, ο ηγέτης του τσαμπουκά, που δεν καταλαβαίνει τίποτα και δεν λογαριάζει κανέναν, τότε μπορεί να προσεγγίσει τα όρια της αυτοδυναμίας. Αποφασίστηκε λοιπόν, σε κλειστή σύσκεψη με τους στενότερους των επιτελών του, να «χτυπήσουν» στην ΕΡΤ.

Εκτιμήθηκε πως η δημόσια ραδιοτηλεόραση ήταν ο αδύναμος κρίκος του Κράτους, που δεν απολαμβάνει δα και της μεγαλύτερης υπόληψης των πολιτών. Και πως εντέλει θα πάρει το λαό μαζί του στο εγχείρημα, όπως άλλωστε είχε γίνει και με τους άλλους του τσαμπουκάδες, τις επιστρατεύσεις απεργών και τα ρέστα.

Όμως λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο. Και συγκεκριμένα τους τρεις ξενοδόχους που παρενεβλήθησαν στην ομαλή εξέλιξη του σεναρίου. Στη λαϊκή αντίδραση πρώτα -πρώτα, καθώς και στις άλλες, τις ακόμα και διεθνείς αντιδράσεις. Που αποδείχθηκαν πολύ μεγαλύτερες απ' ότι υπολογιζόταν. Δεύτερον στην παρέμβαση της Μέρκελ η οποία, φαίνεται, δεν ήθελε επ' ουδενί να διαταραχθεί η ηρεμία της δικής της προεκλογικής περιόδου, για χάρη του Σαμαρά. Λέγεται πως η αντίδραση της γερμανίδας Καγκελαρίου ήταν τέτοια, που ο Πρωθυπουργός φοβήθηκε ότι μπορεί νάχει την τύχη του Γιώργου Παπανδρέου μετά τις Κάννες.

Όσο για τον τρίτο ξενοδόχο, τον οποίο εδώ που τα λέμε κακώς δεν υπολόγισε ο Σαμαράς, ήταν ο Βενιζέλος. Ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα να πουλήσει τον Κουβέλη, να λησμονήσει τις - και δημόσιες- δεσμεύσεις του για κοινή πορεία με τη ΔΗΜΑΡ, αρκεί να απέφευγε τον εφιάλτη των εκλογών. Των εκλογών, που δεν αποκλείεται να τον μετέτρεπαν σε ...πολιτική ανάμνηση.

Κάπως έτσι- φαίνεται πως -ξεπεράστηκε η κυβερνητική κρίση. Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στην δικομματική Κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Κάπως έτσι έμεινε εκτός κυβερνητικού νυμφώνος η ΔΗΜΑΡ. Η οποία πλέον αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ταυτότητας, προσανατολισμού, στρατηγικής, ακόμη και επιβίωσης υποστηρίζουν κάποιοι. Αλλ' αυτό είναι πολύ πρόωρο να το πει κανείς.

Σήμερα, η πρώτη της προτεραιότητα είναι να καταφέρει με κάποιον τρόπο να παραμείνει στον αφρό. Να εξακολουθήσει να κρατά το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και των μέσων. Πράγμα δύσκολο εδώ που τα λέμε, όταν δεν μετέχει στις διαχειριστικές διεργασίες, όταν δεν μπαινοβγαίνει ο αρχηγός της στο Μαξίμου, όταν δεν τον περιμένουν οι κάμερες και τα μικρόφωνα, όταν δεν κρίνονται και από κείνον οι εξελίξεις.

Κι από κει και πέρα, χρειάζεται ρόλο. Για την ώρα επιχειρεί να πλασαριστεί ως ο μόνος οργανωμένος και αξιόπιστος πόλος της κεντροαριστεράς. Προκειμένου να συσπειρώσει γύρω της τις διάσπαρτες «συνιστώσες» της καθ' ημάς σοσιαλδημοκρατίας. Είναι γι αυτό που ο Φώτης Κουβέλης έσπευσε να κατατάξει το ΠΑΣΟΚ στην κεντροδεξιά.

Θα τα καταφέρει άραγε; Ποιος ξέρει; Ποιος μπορεί να το πει από τώρα; Η πρώτη μεγάλη δοκιμασία για τη ΔΗΜΑΡ έρχεται με τις ευρωεκλογές. Και δεν είναι πολύ μακριά...