Το μέτρο του πολιτισμού μας

09:04 6/5/2012 - Πηγή: Athina984

του Βασίλη Πάικου

Δεν ήταν συνηθισμένη η προεκλογική περίοδος που ολοκληρώθηκε χθες, κάθε άλλο. Προεκλογική περίοδος- express πρώτα-πρώτα, μόλις τριών εβδομάδων. Κι ύστερα  με πάνω από δέκα κόμματα να διεκδικούν με αξιώσεις την κοινοβουλευτική τους εκπροσώπηση, ε αυτό δεν το είχαμε ξαναδεί.

Δίχως debate εννοείται, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, και με σχεδόν μόνο «κλειστές» ( και μάλλον ισχνές) συγκεντρώσεις από τα κόμματα του παραδοσιακού δικομματισμού. Ούτε καφενεία βεβαίως για τους υποψήφιους βουλευτές,

ούτε λαϊκές, ούτε μπαλκόνια, ο φόβος φυλάει τα έρημα βλέπεις. Στη ζεστασιά κάποιων φιλικών σπιτιών βρήκαν ακροατήριο οι περισσότεροι υποψήφιοι, ακροατήριο 10-30 ανθρώπων, μη φανταστείς. Κι από κει και πέρα ό,τι έκαναν οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και το internet.

Εναγώνια και σχεδόν συγκινητική υπήρξε η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. να εφεύρουν διαφορές μεταξύ τους, όταν η δανειακή σύμβαση φέρει φαρδιές-πλατειές τις υπογραφές και των δυο. Κι επειδή διαφορές δεν είναι και τόσο εύκολο να ανακαλύψεις επί του «κοινού τόπου», ύψωναν τους τόνους, απλώς τους τόνους, έτσι για το φαίνεσθαι. Μπας και η πολλή φασαρία καλύψει τη συνευθύνη. Για πρώτη φορά επίσης, στη  νεότερη πολιτική ιστορία της Χώρας, διατυπώθηκε πρόταση εξουσίας από την Αριστερά, από τον ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα.

Περισσότερο ή λιγότερο πειστική, πάντως πρόταση εξουσίας υπήρξε. Τα ψάρια που θα πιάσει θα τα δούμε αργά σήμερα το βράδυ. Κι από την άλλη μεριά, σ' αυτή την προεκλογική εκστρατεία «ποινικοποιήθηκε» τόσο πολύ και τόσο κατηγορηματικά κάθε ιδέα συννενόησης και συνεργασίας. Από τους περισσότερους. Κι όσοι -θεωρητικά- δεν την αρνήθηκαν, έθεσαν τόσο σκληρούς και τόσο ανελαστικούς όρους, ώστε την κατέστησαν απαγορευτική. Λες και ζουν μονάχοι τους σε γυάλα σ' αυτήν τη Χώρα.

Εκείνο όμως που στιγμάτισε, κυριολεκτικά «στιγμάτισε» αυτές τις εκλογές, είναι το γεγονός ότι συγκεκριμένοι πολιτευόμενοι έπαιξαν τα ατομικά τους προεκλογικά χαρτιά πάνω στις πλάτες, στις ψυχές και στον πόνο δυστυχισμένων ανθρώπων. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης με το «σκηνικό» της Καλογρέζας, από κοντά κι ο Μάκης Βορίδης στην άλλη όψη του ίδιου πεδίου, αλλά κι ο Ανδρέας Λοβέρδος με την διαπόμπευση των οροθετικών ιερόδουλων, έφεραν κηλίδα ανεξίτηλη στον πολιτισμό μας. Και βεβαίως έστρωσαν κόκκινο χαλί στους νεοναζί. Υιοθετώντας την ατζέντα τους.  Με τη συνευθύνη των κομμάτων τους όλ' αυτά, που ανέχτηκαν, ευλόγησαν και προσυπέγραψαν τις συγκεκριμένες βάρβαρες συμπεριφορές.

Δεν ξέρει κανείς να πει αυτή την ώρα με ποιόν τρόπο θα «απαντήσουν» οι πολίτες-εκλογείς σ' αυτές τις ασχημίες. Το βέβαιο είναι πως σήμερα, στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, στην Ελλάδα δοκιμάζεται ο δείκτης του πολιτισμού μας...