Το κεραμίδι στο κεφάλι σου…

08:59 14/9/2014 - Πηγή: Athina984

Του Βασίλη Πάϊκου

Τοόνειρο, για πολλές δεκαετίες, του μέσουέλληνα. Ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλιτου. Γι αυτό το κεραμίδι που και τι θυσίεςδεν έκανε. Στερήθηκε τα πάντα. Για ταπαιδιά, για την οικογένεια, για τηνπροίκα του κοριτσιού. Τα μάζευεδραχμή-δραχμή, έκοψε και τον καφέ καιτο τσιγάρο, δανείστηκε, χρεώθηκε, περίμενετο εφ' άπαξ. Συνήθως τα κατάφερνε. Ήτανη αίσθηση, η μοναδική στη μιζέρια τηςμεταπολεμικής Ελλάδας, της σιγουριάς,της εξασφάλισης.

Ηοικοδομή

είναι η πρώτη που χτυπήθηκεστην κρίση. Η ιδιοκτησία την ακολούθησε.Έτσι ώστε ο όρος «αντικειμενική αξία»προκειμένου για το σπίτι, κατέστη (καιπαραμένει) κενός παντός περιεχομένου.Ποια αντικειμενική και ποια αξία; Όταντο σπίτι μένει για χρόνια αδειανό. Ότανδεν μπορείς να το πουλήσεις, όταν δενμπορείς να το νοικιάσεις. Ή αναγκάζεσαι,όταν σ' έχει πνίξει η ανάγκη, να τοδώσεις για ένα κομμάτι ψωμί, ή να τονοικιάσεις για μισό κομμάτι ψωμί. Κιαπό την άλλη να το χρυσοπληρώνεις. Ακόμηκι αν δεν σου αποδίδει το παραμικρό,ακόμη κι αν παραμένει εισοδηματικάαπολύτως ανενεργό, ακόμη κι αν δεν έχειςνα κερδίσεις απολύτως τίποτα απ' αυτό.Τα κλειστά μαγαζιά και τα άδεια σπίτια,με τα ενοικιαστήρια και τα πωλητήριασε αλλεπάλληλες στρώσεις, έχουν αναχθείστην εικόνα την αντιπροσωπευτικότερητης κρίσης. Σε σύμβολο της κρίσης.

Τοχαράτσι, το μέσω της ΔΕΗ, ήρθε το 2012 ωςέκτακτη εισφορά, ως «φόρος» της ανάγκης.Και σαν τέτοιο το δέχτηκε ο κόσμος. Μεβαριά καρδιά, όμως το δέχτηκε. Για ναφανεί πολύ σύντομα η εξαπάτηση. Όταν,ανεπαισθήτως, ο έκτακτος φόρος μετετράπησε μόνιμο. Όταν όλοι αντελήφθησαν πωςήρθε για να μείνει. Όταν μετράει ήδη τοντρίτο χρόνο επιβολής. Κι ότανπρογραμματίζεται για άλλα δύο χρόνια.Και ποιος να το πιστέψει πως θα τελειώσειεκεί. Τόσα έχουν δει τα μάτια μας...

Παλιάοι «εθνικόφρονες» μας προειδοποιούσανπως αν δεν ψηφίσουμε «σωστά», θάρθουνοι κομμουνιστές να μας πάρουν τα σπίτια.Τα ίδια τα έργα των χειρών τους τώρα,των «εθνικοφρόνων» του καιρού μας,ακύρωσαν το «επιχείρημα». Έχουν προλάβεινα «μας πάρουν» οι ίδιοι τα σπίτια. Ήξερελοιπόν πολύ καλά τι έλεγε η εκπρόσωποςτης Κυβέρνησης όταν, σε μια σπάνια κρίσηειλικρίνειας, χαρακτήρισε την ακίνητηπεριουσία «χαμένα λεφτά». Μόνο που ταλεφτά δεν χάθηκαν δια μαγείας, δεν υπήρξεκάποια μοιραία μεταφυσική έξωθεν ήάνωθεν απαλλοτριωτική παρέμβαση. Είναιακριβώς οι σήμερα κυβερνώντες που έχουνκηρύξει την ιδιοκτησία εν διωγμώ. Πουτην «δημεύουν» συστηματικά, που τηνποινικοποιούν. Και ενοχοποιούν τουςιδιοκτήτες. Κι όχι μόνο προκειμένου γιατην ιδιοκτησία που αποδίδει, εκείνη απότην οποία εισπράττει κάτι ο κάτοχος,αλλά επειδή απλώς υπάρχει. Έως ότουευτελισθεί στην εντέλεια. Ως την στιγμήπου θα την πάρουν μπιρ παρά κάποια ξέναfunds.Ή, έναντι χρεών, οι τραπεζίτες. Οι οποίοιτραπεζίτες, λέγεται σήμερα ότι, μπορείνα κάνουν τη χάρη στους παλιούς κατόχους,να τους νοικιάσουν τα σπίτια τους.

Τοχαράτσι και η μετάλλαξή του ο ΕΝΦΙΑ, απ'ό,τι φαίνεται, απ' ό,τι δείχνουν και οιμετρήσεις των διαθέσεων της κοινήςγνώμης, πληγώνει την συγκυβέρνησηΝΔ-ΠΑΣΟΚ ίσως περισσότερο απ' όλα τηςτα, έτσι κι αλλιώς οδυνηρά για το λαό,πεπραγμένα. Μπορεί επειδή η κοροϊδίαέγινε πλέον πασιφανής. Και δυσβάστακτη.Μπορεί επειδή η ατέλειωτη διάρκεια τουσυγκεκριμένου «έκτακτου» φόρου τονέχει μετατρέψει σε κεφαλικό. Μπορείεπειδή ο έλληνας είναι δεμένος περισσότεροαπό άλλους λαούς με το σπίτι του, με τηγη του, με το έχει του. Ή μπορεί επειδήαπλώς δεν πάει άλλο. Οι εξελίξεις τηςτελευταίας φάσης, με τα μεγάλα, ταχονδροειδή, τα ασυγχώρητα λάθη, όπωςκαι -περισσότερο- ο εμπαιγμός της δήθενδιόρθωσής τους, προκάλεσαν και φούντωσαντην οργή του. Όσο για τις εξωφρενικέςκοινοβουλευτικές μεθοδεύσεις, με τιςμαζικές αντικαταστάσεις συμπολιτευομένωνβουλευτών και με τις τζάμπα μαγκιές,προκειμένου να νομοθετηθούν τα ψιμύθια,προσέβαλαν τη νοημοσύνη του. Δεναποκλείεται έτσι, το κεραμίδι που γιαχρόνια ονειρευόταν ο μέσος έλληνας ναβάλει πάνω από το κεφάλι του, και τοοποίο εδώ και τρία χρόνια πέφτει κατ'ευθείαν πάνω στο δικό του κεφάλι, δεναποκλείεται τελικά ν' αλλάξει κατεύθυνση.Και να πάει να βρει κατακούτελα τουςεμπνευστές και τους δράστες της ασχημίας.Έτσι, για ν' αποδοθεί επί τέλουςδικαιοσύνη...