«Το ωραίο και τρομακτικό του Έλληνα»

14:43 17/4/2012 - Πηγή: Athina984

Η ηθοποιός Λένα Παπαληγούρα μιλά στον Αθήνα 984 και στη Νικολέτα Μακρή για το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η αυλή των θαυμάτων» που παρουσιάζεται στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, για την απαξίωση της πολιτικής και την ανάγκη συσπείρωσης για τη δημιουργία του καινούργιου.
Πόσο επίκαιρο είναι σήμερα το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη; Όσα παρακολουθούμε ανήκουν στην Ελλάδα του σήμερα;

Για μένα το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη αυτή τη στιγμή είναι

πάρα πολύ επίκαιρο. Είναι εντυπωσιακό ότι γράφτηκε τη δεκαετία του ΄50 αλλά είναι λες και είναι γραμμένο σήμερα. Όταν μου έγινε η πρόταση από τον Γιάννη Κακλέα για να παίξω στην παράσταση και είπα να ξαναδιαβάσω το έργο, συνειδητοποίησα πόσο πολύ σύγχρονο είναι. Όταν αρχίσαμε και τις πρόβες με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, καταλάβαμε γιατί ο σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει αυτό το έργο και να δώσει μια σημερινή ματιά στην προσέγγιση των χαρακτήρων. Νομίζω ότι το συγκεκριμένο έργο μιλάει πολύ για αυτό το χαρακτηριστικό που έχει ο Έλληνας, αυτό το ατίθασο, το «ανένταχτο», που από τη μία είναι ωραίο και από την άλλη πολύ τρομακτικό. Φυσικά και οι καταστάσεις που περιγράφει είναι πολύ σημερινές. Μπορεί να μην υπάρχει η γειτονιά όπως υπήρχε τότε αλλά πάνω-κάτω οι άνθρωποι αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίζουν όταν βρίσκονται μαζί, έτσι περίπου είναι οι σχέσεις τους. Επίσης το θέμα της μετανάστευσης είναι πολύ επίκαιρο και συγκινητικό.

Πιστεύεις ότι σε ένα κλασικό έργο χωράνε καινοτομίες;

Πιστεύω ότι τον κόσμο τον συγκινεί το έργο και, ειδικά όταν έρχεται κάποιος να παρακολουθήσει θέατρο, δεν νομίζω ότι ασχολείται με το εάν ο σκηνοθέτης έχει καινοτομήσει και το αν αυτό που παρακολουθεί είναι πρωτοποριακό. Αν η παράσταση «πάρει» τον θεατή τον πήρε, αν δεν τον «πάρει» δεν τον πήρε. Ο κάθε σκηνοθέτης βρίσκει έναν τρόπο ώστε αυτή η παράσταση να μιλήσει πρώτα σε αυτόν, μετά στους ηθοποιούς και στους συνεργάτες του για να καταλήξει μετά να μιλήσει και στον κόσμο. Εμάς μας «μίλησε» πολύ αυτό το έργο λόγω της επικαιρότητας. Μάλιστα ακριβώς για αυτό το λόγο προέκυψε η ανάγκη του να μιλήσουμε για κάτι πιο σημερινό οπότε δεν μπορώ να πω αν ήταν σωστή η επιλογή του σκηνοθέτη να φέρει το έργο στο σήμερα. Θεωρώ όμως ότι ήταν αναγκαία επιλογή γιατί προέκυψε μέσα από τη δουλειά και από τη στιγμή που ο κόσμος ανταποκρίνεται και συγκινείται, είναι επιτυχία. Το πρώτο πράγμα που είπαμε όταν σκεφτήκαμε να κάνουμε το έργο πιο σημερινό ήταν οι χαρακτήρες που έπρεπε να γίνουν πιο σκληροί. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης περιγράφει σκληρούς χαρακτήρες το '50 , σήμερα όμως για να καταλάβεις τη σκληρότητα στην οποία αναφερόταν τότε ο Καμπανέλλης, πρέπει να μιλήσεις τρεις φορές πιο σκληρά έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα.

Εσύ τι συναισθήματα εισπράττεις από τον κόσμο που βλέπει το έργο;

Ο  κόσμος συγκινείται και αντιλαμβάνεται το πόσο σύγχρονη είναι η γραφή του Καμπανέλλη. Σίγουρα κάνει συνειρμούς και σκέφτεται τη σημερινή κατάσταση.

Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες δουλεύοντας τον ρό