Το προβληματικό Κοινοβούλιο

09:13 13/11/2013 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Αρχή άνδρα δύκνεισι
Πιττακός ο Μυτιληναίος

Στην αρχή το έλεγαν ψιθυριστά και σε κλειστούς κύκλους ανθρώπων, στη συνέχεια ολοένα και πιο δυνατά και σε διευρυμένα ακροατήρια, και σήμερα, 2 χρόνια και πλέον μετά τις βουλευτικές εκλογές είναι κοινός τόπος και διαπίστωση ότι η σύνθεση της παρούσας Βουλής είναι η χειρότερη όλων των χρόνων της Τρίτης ελληνικής Δημοκρατίας.

Οι κοινοβουλευτικές συζητήσεις,

είτε αφορούν τις κοινοβουλευτικές επιτροπές, είτε την Ολομέλεια της Βουλής, είτε τις συζητήσεις σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων, θυμίζουν περισσότερο ένα χάνι, δίπλα σε ιπποδρόμιο την εποχή της πτώσης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, παρά ένα σύγχρονο φόρουμ της νομοθετικής εξουσίας.

Η αποκαρδιωτική εικόνα που παρουσιάζει το ελληνικό Κοινοβούλιο, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Η σύνθεση του Κοινοβουλίου δεν αντανακλά παρά τη σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας, το 30% της οποία, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, πιστεύει ότι επιχειρείται ο έλεγχος και η ποδηγέτηση συνειδήσεων μέσω αεροψεκασμών, ενώ ένα ισόποσο ποσοστό θεωρεί πως με ένα νόμο και ένα άρθρο, είναι δυνατή η επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν της εθνικής αμεριμνησίας.

Πέραν αυτού, η χρόνια και προϊούσα εκφυλιστική τάση του βουλευτικού αξιώματος, μέσω των κομμάτων ηγετικού τύπου μετά αυλής κολάκων, αποθάρρυνε συστηματικά την ανάμειξη με τα κοινά ανθρώπων με γνώσεις, κύρος και ήθος, οι οποίοι είτε προτίμησαν την ιδιώτευση, είτε αφιερώθηκαν στην επιστήμη, τις τέχνες, τις επιχειρήσεις, προσπαθώντας να δημιουργήσουν σε ένα περιβάλλον εξ ορισμού εχθρικό προς κάθε ελευθεροφροσύνη και δημιουργική τάση.

Άνθρωποι που κατηγορούνται για καραμπινάτη φοροδιαφυγή, επιδειξιομανείς που κάνουν τα πάντα για τα 15 λεπτά της δικής τους δημοσιότητας, Ροβεσπιέροι και κομισάριες με ύφος 1000 καρδιναλίων με μονίμως υψωμένο το δείκτη της αριστεράς ή δεξιάς χειρός (αναλόγως της θέσεως στο ημικύκλιο), ηθοποιοί δοξασθέντες σε επιθεωρησιακά νούμερα της πλατείας Καραϊσκάκη, στερεμένοι από έμπνευση διανοούμενοι που αναζητούν νέο επαγγελματικό προσανατολισμό με την είσοδο τους στην τρίτη ηλικία, απομεινάρια του παλιού, καλού πελατειακού κράτους που επειδή δεν μπορούν να υποσχεθούν διορισμούς και ρουσφέτια, υψώνουν τα λάβαρα του δικού τους, φαντασιακού «απελευθερωτικού κινήματος», νευρωτικά πλάσματα που παλεύουν για μια θέση στο lifestyle της ύστερης «μνημονιακής» εποχής με το διχαστικό, γεμάτο μίσος λόγο τους, είναι οι ψηφίδες που αποτελούν τη νωπογραφία της σημερινής Βουλής των Ελλήνων.

Όταν μετά από χρόνια οι ιστορικοί θα μελετούν τα πρακτικά της Βουλής, θα δουν ότι από εκεί ξεκινάει και διαχέεται σε ολόκληρη την κοινωνία ο λόγος του μίσους, η διχόνοια και η προτροπή όχι για δημιουργία και πρόοδο, αλλά για διχασμό και καταστροφή. Προσφέρουν κάκιστη υπηρεσία στον τόπο, όλοι εκείνοι που για λόγους εφήμερης πολιτικής σταδιοδρομίας χωρίζουν, για άλλη μια φορά, τους Έλληνες σε «δικούς μας» και «άλλους». Επιπλέον, η απαξίωση της πολιτικής στα μάτια των πολιτών ξεκινάει μέσα από το «ναό της Δημοκρατίας» (αχ αυτά τα κλισέ του δημόσιου λόγου), ενθαρρύνοντας αντικοινοβουλευτικές νοοτροπίες και συμπεριφορές.

Στις Δημοκρατίες, η αλλαγή της σύνθεσης της Βουλής γίνεται με τις εκλογές. Θεωρητικά και τυπικά, η χώρα θα πρέπει να συμβιώσει με το παρόν Κοινοβούλιο μέχρι τις επόμενες εκλογές που θα γίνουν στα τέλη της τετραετίας, το 2016. Αυτό, υπό την προϋπόθεση ότι θα σπάσει η μεταπολιτευτική παράδοση των πρόωρων εκλογών. Μέχρι τότε, η κοινωνία θα πρέπει να μάθει να ανέχεται και να συμβιώνει με ανθρώπους και συμπεριφορές που κάθε άλλο παρά τιμούν τον τόπο, τις παραδόσεις του, τους απλούς ψηφοφόρους. Κυρίως όμως, με ανθρώπους και συμπεριφορές που υπονομεύουν το μέλλον αυτής της κοινωνίας.