Υποκρισία-land

10:32 12/11/2014 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Αν κάτι περισσεύει σ' αυτόν τον τόπο είναι η υποκρισία. Όλοι υποκρίνονται κάτι άλλο, από αυτό που είναι στην πραγματικότητα.

Υποκρίνονται ιδιοτελώς και με σχέδιο, προκειμένου να προσποριστούν συγκεκριμένα οφέλη.
Προεξάρχοντες σε αυτό το χορό της υποκρισίας είναι οι πολιτικοί ταγοί του έθνους, οι οποίοι ενώ κατακεραυνώνουν από τηλοψίας τη φοροδιαφυγή, συλλαμβάνονται ως ιδιοκτήτες εξωχώριων εταιρειών, με τη βοήθεια των οποίων ενθυλάκωσαν τα «σεμνά και ταπεινά» δωράκια για κάποια δημόσια προμήθεια.

Εξίσου υποκριτές και οι ψηφοφόροι αυτών,

οι οποίοι προτιμούν την εικόνα του ταγού τους στο δεσποτικό κάθισμα του μητροπολιτικού ναού ως φωλιά τυχαία προσγειωθέντων περιστερών, γιατί αυτό βολεύει τη δική τους ιδιοτέλεια. Όλα και κάποια εξυπηρέτηση θα τους έκανε ή προσδοκούν να τους κάνει ο πατέρας του έθνους.
Αυτή η συνομολογούμενη ελευθέρως «κοινωνική συμβίωση» των μεν με τους δε, είναι συνταγματικός ιδρυτικός όρος του νεοελληνικού κράτους. Συνηθισμένοι σε συναλλαγές με την εξουσία εκτός των πλαισίων των θεσμών, οι κάτοικοι αυτής της μικρής γωνιάς στην άκρη της βαλκανικής χερσονήσου, διαμόρφωσαν ένα κοινωνικό πλαίσιο, όπου όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες συμβαίνουν σε δύο επίπεδα: το πρώτο επίπεδο είναι εκείνο των υποτιθέμενων θεσμών, όπου είναι αδύνατη η διεκπεραίωση ακόμη και της πιο μικρής λειτουργίας και το δεύτερο επίπεδο είναι εκείνο που υπαγορεύουν τα εκτεταμένα δίκτυα προσωπικών γνωριμιών και επαφών. Ή καλύτερα, η απουσία στέρεων και αποτελεσματικών θεσμών, αφήνει ελεύθερο το ζωτικό χώρο για την εμφάνιση και εξάπλωση εξωθεσμικών δραστηριοτήτων για την εξυπηρέτηση διαφόρων συμφερόντων, θεμιτών ή μη.

Ως εκ τούτου, τα πράγματα κινούνται ή μάλλον σέρνονται αργά και βασανιστικά, αποκλείοντας οποιαδήποτε μορφή ατομικής ή συλλογικής προόδου, αφού τα δίκτυα συμφερόντων, είναι πανίσχυρα και εξαιρετικά εκδικητικά.

Τα δίκτυα αυτά δεν αφορούν μόνο τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Εκεί δεν έχουμε δίκτυα, αλλά μικρές ομάδες. Τα δίκτυα αφορούν στα μικρά ατομικά συμφέροντα. Τα συμφέροντα των απλών ανθρώπων που γνωρίζουν πως η οργανωμένη κοινωνία είναι μια ψευδαίσθηση και πως θα πρέπει οι ίδιοι να φροντίσουν για εκείνα που θα έπρεπε να έχει μεριμνήσει το κοινωνικό σύνολο. Έτσι, για παράδειγμα, όταν κάποιος ασθενήσει δεν προστρέχει στο πλησιέστερο νοσοκομείο, αλλά φροντίζει να ρωτήσει, να μάθει και να συστηθεί με τον κατάλληλο θεράποντα ιατρό, ακόμη κι αν βρίσκεται σε απομακρυσμένο από αυτόν σημείο. Η απουσία του θεσμού της υγείας, αφήνει χώρο για την ανάπτυξη προσωπικών δικτύων παροχής υπηρεσιών υγείας, πάντα, φυσικά, με το αζημίωτο. Αντίστοιχη είναι η συμπεριφορά και σε όλα τα άλλα ζητήματα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων.

Ωστόσο, πολλοί θεωρούν πως η Ελλάδα ανήκει στο δυτικό πολιτισμό και κουλτούρα. Ευσεβής πόθος ανθρώπων ευγενικών και καλοπροαίρετων. Η πραγματικότητα όμως, αμετάκλητα ανελέητη, μας επαναφέρει σε μια θλιβερή πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που έχει σχέση με τις ανατολίτικες, προνεωτερικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης που καταδυναστεύουν αυτόν τον τόπο. Και αυτό πολύ δύσκολα θα αλλάξει, όσο πακέτα Ντελόρ, ΚΠΣ και ΕΣΠΑ καταναλωθούν από τους επιτήδειους πάντα ιθαγενείς.