«Χτυπούν τους αδύναμους μέσω των ευρωπαϊκών πακέτων διάσωσης»

09:57 22/3/2013 - Πηγή: NewsBomb

Τις σοβαρές ανησυχίες του εκφράζει ο βραβευμένος με Νόμπελ Οικονομίας, καθηγητής Οικονομικών στο LSE, Χριστόφορος Πισσαρίδης, για τους χειρισμούς της ΕΕ στο θέμα της Κύπρου, αλλά και για το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης εν γένει.

Ο Κύπριος οικονομολόγος τονίζει ότι παρά τα δραματικά πρωτοσέλιδα για την Κύπρο στα μέσα ενημέρωσης όλου του κόσμου, πρέπει να αποφευχθεί ο πανικός και κυρίως η

λήψη ριψοκίνδυνων μέτρων, που θα λειτουργούσαν εμπρηστικά στην οικονομική κρίση.

Θέλοντας να θέσει τα πράγματα στην πραγματική τους βάση, ο κ. Πισσαρίδης αναφέρει ότι η Κύπρος, μία από τις μικρότερες οικονομίες της ευρωζώνης, έχει ένα διαχειρίσιμο έλλειμμα, χαμηλό χρέος και μέχρι πολύ πρόσφατα μια ευημερούσα οικονομία, βασισμένη στις υπηρεσίες και τον τουρισμό. Τα αποθέματα φυσικού αερίου και πιθανώς πετρελαίου θα μπορούσαν να αποφέρουν επιπλέον σημαντικά έσοδα σε διάστημα τριών με πέντε χρόνων.

Η αρχή του προβλήματος της Κύπρου, σύμφωνα με τον κ. Πισσαρίδη, βρίσκεται πίσω στο 2006, με την εξαγορά της Λαϊκής Τράπεζας. Το πρόβλημα γιγαντώθηκε με το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων το 2011, με αποτέλεσμα η Λευκωσία τον Ιούνιο του 2012 να ζητήσει πακέτο διάσωσης για τον τραπεζικό της τομέα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το σχέδιο που προτάθηκε το περασμένο Σάββατο από το ΔΝΤ, το Eurogroup και την ΕΚΤ, για το κούρεμα των κυπριακών καταθέσεων βασίζεται στην εξής –άδικη- λογική: οι σώφρονες τραπεζίτες προσέλκυσαν καταθέτες με στρατηγικές χαμηλού ρίσκου. Όμως τώρα ζητούν (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ) από τους καταθέτες τους να πληρώσουν για τις υψηλού ρίσκου στρατηγικές άλλων τραπεζών. Οι ριψοκίνδυνοι τραπεζίτες έβαλαν σε κίνδυνο τα χρήματα των καταθετών τους. Όμως οι καταθέτες τους δεν θα χάσουν περισσότερα χρήματα από τους καταθέτες των άλλων τραπεζών. Οι απώλειες των τραπεζιτών-«εγκληματιών» προστατεύονται από τα κέρδη των συνετών τραπεζιτών.

Ο Κύπριος οικονομολόγος διερωτάται αν η ευρωζώνη είναι τελικά ένωση ίσων ή αν τα πακέτα διάσωσης χρησιμοποιούνται ως μέσα πολιτικής επιβολής των ισχυρών.

«Αργά ή γρήγορα τέτοιες πολιτικές θα βάλουν φωτιά και στην Ευρώπη. Όσοι υποστηρίζαμε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είμαστε απογοητευμένοι», καταλήγει.