Κατεχόμενες πατρίδες στα αζήτητα και διαιώνιση του ιμπεριαλισμού

14:49 21/5/2012 - Πηγή: NewsBomb

Η μαύρη επέτειος της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και η σημερινή ανάγκη για αναχαίτιση της πολιτιστικής ανηθικότητας και κοινωνικής αδικίας.

Άλλη μία μαύρη επέτειος από τις πολλές που φέρει ο Ελληνισμός στην συλλογική του μνήμη, είναι αυτή της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Ο Ελληνισμός είναι η μόνη ιστορική οντότητα που υπέστη σφαγές μεγαλύτερες ακόμα και από τους γηγενείς της υποσαχάριας Αφρικής (πληθυσμιακά) ή τους γηγενείς της νέας Ηπείρου (σε επίπεδο παρουσίας).

Από τα βάθη της Βακτριανής έως

την προκυμαία της Σμύρνης, οι γηγενείς εξοντώθηκαν μέχρις ενός σε μία εθνοκτονία που συνεχίζεται έως και σήμερα στην Κύπρο και την Βόρειο Ήπειρο. Μαζί με τους βιολογικούς εκπροσώπους αυτού του πανανθρώπινου πολιτισμού, ξεριζωνόταν και κάθε αποδεικτικό της ιστορικής τους ύπαρξης. Από τα μνημεία μέχρι τα μνήματα.

Θαρρείς και κάποιο βάρβαρο χέρι ήθελε να σβήσει την ύπαρξη της Ελλάδας από όπου περνούσε. Ίσως τα θύματα των πρώτων σφαγών να μην μπορούσαν να καταλάβουν ποιό ήταν το «έγκλημα» που είχαν διαπράξει. Οι Ίωνες πιθανόν να πίστευαν ότι οι λόγοι ήταν θρησκευτικοί, η ιστορία όμως έδειξε ότι οι «χριστιανοί» Γερμανοί, Ιταλοί και Βρετανοί ήταν εξίσου αποφασισμένοι να εξαφανίσουν το κατ' όνομα ομόθρησκο Ελληνικό στοιχείο.

Η διαχρονική θηριωδία των εισβολέων, ήταν αυτή που γέννησε το τέρας που σήμερα το ονομάζουμε «ιμπεριαλισμό» και το ξορκίζουν όλοι.

Και όμως, αυτό το «τέρας» γιγαντώθηκε πάνω στο σκυμμένο κεφάλι των θυμάτων. Πάνω στην καλλιέργεια τετελεσμένης ηττοπάθειας όπου ο αδικημένος έχανε κάθε διάθεση και δικαίωμα να διεκδικήσει το δίκιο του. Οδηγούμενος να βρίσκει ένα προσωρινό κατάλυμα μέχρι την επόμενη σφαγή.

Είναι τραγικό, είναι ιστορικά αισχρό σήμερα να βλέπουμε την Τουρκία να διεκδικεί την Θράκη, αλλά να μην ακούγεται ούτε μία φωνή για τον Πόντο, την Ιωνία, ακόμα την Κερύνεια ή την Χειμάρρα! Να διαιωνίζεται το άδικο, η ανηθικότητα και η ανομία, που φουντώνει όταν «δικαιώνεται» σε συνθήκες και μνημόνια ηττοπάθειας. Να ξεφυτρώνουν έπειτα οι Ρεπούσηδες για να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, ακόμα και αυτή των αριθμών: Όπου ο Ελληνισμός απεχώρησε, δεν έμεινε ούτε Έλληνας, ούτε πολιτισμός. Μόνο βαρβαρότητα.

Αυτό αποδεικνύεται τόσο από τα μαθηματικά των απογραφών όσο και από τους «εθνικούς ύμνους» των σφαγέων: «Αναγνώρισε το εσωτερικό σου σθένος, φίλε μου! Και σκέψου πώς μπορεί να αφανιστεί αυτή η φλογερή πίστη από αυτό το ρημαγμένο και ξεδοντιασμένο τέρας που λέγεται "πολιτισμός"».

Ναι, αυτός είναι στίχος από τον Τουρκικό «εθνικό» ύμνο, που δεν θα σας τον αποκαλύψει καμία Ρεπούση. Αποδεικνύει όμως την θηριωδία που ανέτειλε εκεί που έδυε το πανανθρώπινο Ελληνικό φως.

Η ιστορική πραγματικότητα όμως είναι καταπέλτης. Όποτε ο βαλλόμενος Γηγενής, το υποψήφιο «θύμα» σήκωνε κεφάλι, τότε μόνο εξασφάλιζε την βιολογική και πολιτιστική του επιβίωση. Καταπέλτης ο λόγος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, που δείχνει και τον ρόλο της ιστορικής γνώσης στον αγώνα για Ελευθερία: