Μνημόνιο 3, γιατί;

22:34 25/10/2012 - Πηγή: NewsBomb

Ενώ ο κυβερνητικός σχηματισμός κυριολεκτικά τρίζει, με τη ΔΗ.ΜΑΡ, να κρατάει αποστάσεις επιβίωσης, από το πακέτο των μέτρων ύψους 13, 9 δισ. ευρώ τελικά, ήδη στον διεθνή περίγυρο έχει αρχίσει η συζήτηση και η ανταλλαγή πυρών, για την αναγκαία επιμήκυνση στο ελληνικό πρόγραμμα.

Η αρχική προσέγγιση σχετικά ήταν να υπάρξει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μέσα από την επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά,

των ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες της Ευρώπης. Τα ομόλογα αυτά έχουν αγορασθεί σε τιμές πολύ χαμηλότερες, από την ονομαστική τους αξία και σήμερα ή πολύ περισσότερο χθες, διαπραγματεύονταν κάτω από το 25% της αξίας τους στην δευτερογενή αγορά. Σύμφωνα με εκτίμηση του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών με 10 δισ. ευρώ, η Ελλάδα θα μπορούσε να εξαγοράσει 40 δισ. ευρώ χρέος, ούτως ώστε με το μικρότερο κόστος, το χρέος της όχι μόνον να γίνει βιώσιμο αλλά και απολύτως αντιμετωπίσιμο.

Ενώ στην Ελλάδα η τρόικα δημιούργησε αναταραχή, απαιτώντας στο δημοσιονομικό πακέτο για την εκταμίευση της δόσης των 31, 5 δισ. ευρώ, να συμπεριληφθούν και όλες οι αλλαγές στο καθεστώς των εργασιακών, που πέρα από τις τριετίες και την μείωση των αποζημιώσεων, ουσιαστικά σημαίνουν, την κατάργηση των διαπραγματεύσεων για τις συλλογικές συμβάσεις, εξελίχθηκαν συζητήσεις μεταξύ της Καγκελαρίας και της ηγεσίας του ΔΝΤ, προκειμένου να βρεθεί λύση για την συνέχιση της συμμετοχής του ταμείου, στην δανειοδότηση της Ελλάδας.

Η πρόταση της Γερμανίας για τον τρόπο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, την οποία αντιμετώπισε σε συναινετικό κλίμα η Κριστίν Λαγκάρντ, εξέλισσε την επαναγορά ομολόγων του δημόσιου ή επίσημου χρέους, σε δεύτερο, συμπληρωματικό στο πρώτο PSI, σε βάρος των ιδιωτών ομολογιούχων, που θα κυμαινόταν σε haircut της τάξης του 25%, σε σχέση με τη σημερινή τους αξία.

Με τον τρόπο αυτό η Γερμανία για μια ακόμη φορά «χτυπά» τα συμφέροντα των ιδιωτών , θέλοντας να επιβεβαιώσει την αντίληψη ότι ο δρόμος των αγορών δεν είναι ασφαλές να περνά μέσα από ελεύθερες διαπραγματεύσεις με τις κυβερνήσεις των κρατών –μελών , αλλά μόνον θεσμικά σε κεντρικό επίπεδο, άρα σε συνεννόηση με την Γερμανία.

Όπως ήταν φυσικό μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η διεθνής των τραπεζών, εξέφρασε τις αντιρρήσεις της με δηλώσεις του Τσαρλς Νταλάρα.

Η Γερμανία στη συνέχεια ή σχεδόν παράλληλα άνοιξε από μόνη της μια συζήτηση, με δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου και διαρροές, για επιμήκυνση στη βάση ενός Μνημονίου 3 για την Ελλάδα, ύψους 14-20 δισ. ευρώ, όσο τάχα του κόστους που θα είχε μια διεύρυνση του χρονοδιαγράμματος στο ελληνικό πρόγραμμα, κατά μία διετία. Το γελοίο του πράγματος είναι ότι στην Ελλάδα και εντελώς αυθαίρετα, στο σχέδιο προϋπολογισμού για το εφιαλτικό 2013 για την πραγματική οικονομία και όχι το χρηματιστήριο ή την διεθνή εικόνα της χώρας, όλα τα μεγέθη έχουν προεξοφλήσει την διετή επιμήκυνση, προκειμένου να τύχουν έστω του ελάχιστου κύρους, ως προς τις προβλέψεις τους. Πάρα ταύτα ο προϋπολογισμός και πάλι στερείται ρ