Οι «κινούμενοι» βράχοι της Κοιλάδας του Θανάτου

16:25 20/5/2013 - Πηγή: NewsBomb

Αν πάει κανείς στην Κοιλάδα του Θανάτου στην Καλιφόρνια, δεν μπορεί να μην προσέξει τους διάσπαρτους βράχους που βρίσκονται στην κοίτη της ξεραμένης λίμνης Ρέιστρακ.

Πίσω τους έχουν ίχνη συρσίματος μήκους εκατοντάδων μέτρων, πράγμα που σημαίνει ότι κινήθηκαν με κάποιον τρόπο στο έδαφος. Κανείς δεν έχει δει έναν να κινείται, όμως αποτελούν το επίκεντρο μιας επιστημονικής διένεξης που κρατά δεκαετίες.

Σαν εξήγηση του φαινομένου έχει προταθεί η αιολική ενέργεια: Από το 1940 που παρατηρήθηκε

το φαινόμενο οι επιστήμονες έχουν υποστηρίξει την πιθανότητα της μετακίνησης λόγω πανίσχυρων ανέμων. Ωστόσο, κάποιοι ισχυρίζονται πως η θεωρία αυτή δεν ευσταθεί.

Υποστηρίζουν πως δεν μπορεί να ερμηνεύσει τη μετακίνηση των βράχων που, ενώ αρχικά βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλον, στη συνέχεια μετακινούνται με διαφορετική ταχύτητα και εν τέλει καταλήγουν σε τελείως διαφορετικά σημεία.

Επιπλέον, οι υπολογισμοί με βάση τη φυσική δεν επιβεβαιώνουν τη θεωρία αυτή, καθώς θα χρειαζόντουσαν άνεμοι με ταχύτητα εκατοντάδων χιλιομέτρων την ώρα για να μετακινήσουν κάποιες από αυτές τις πέτρες.

Μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν πως για τις μετακινήσεις αυτές ευθύνεται ο συνδυασμός ισχυρών ανέμων και πάγου στην επιφάνεια του εδάφους. Την άνοιξη, οι βροχές και ο πάγος των κοντινών λόφων που λιώνει αφήνουν τους βράχους μισοβυθισμένους σε ρηχές λιμνούλες.

Καθώς η θερμοκρασία μειώνεται απότομα τη νύχτα, συχνά σχηματίζεται πάγος γύρω από τη βάση ενός βράχου. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους δυνατούς νυκτερινούς ανέμους να σπρώξουν το βράχο κατά μήκος της λίμνης.

Το φαινόμενο αυτό είναι εφικτό επειδή η κοίτη της Ρέιστρακ είναι επίπεδη και σχετικά λεία, επομένως στην επιφάνειά της οι άνεμοι μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητες που υπερβαίνουν τα 140 χιλιόμετρα την ώρα.

Όποια κι αν είναι η αλήθεια, η κίνηση δεν πρέπει να υπερβαίνει χρονικά το ένα λεπτό κάθε φορά και μάλλον είναι κάτι που συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια – κάθε μερικά χρόνια δηλαδή. Αυτός ίσως είναι ο λόγος για τον οποίο οι βράχοι της Ρέιστρακ έχουν παραμείνει ένα από τα ανεξήγητα καιρικά φαινόμενα του πλανήτη.