Περικοπές στους μισθούς του δημόσιου σκέφτονται στην Ιρλανδία

02:11 12/12/2011 - Πηγή: NewsBomb

Οι συνέπειες της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη και η επιβράδυνση της ανάπτυξης, ίσως ωθήσουν την κυβέρνηση της Ιρλανδίας να παραβεί τη συμφωνία να μην περικόψει τους μισθούς στον δημόσιο τομέα. Αυτό δήλωσε χθες ο υπουργός Ενέργειας της χώρας Πατ Ράμπιτ.

Το Δουβλίνο είχε δεσμευτεί να μην περικόψει τους μισθούς και να αποφύγει τις απολύσεις δημοσίων λειτουργών εάν τα συνδικάτα συμφωνούσαν σε προγράμματα εθελουσίας εξόδου αλλά και οι εργαζόμενοι να δουλεύουν περισσότερες ώρες βάσει της λεγόμενης συμφωνίας «Κρόουκ Παρκ», που είχε συναφθεί τον Μάρτιο του 2010, οκτώ μήνες προτού η Ιρλανδία

αποδεχθεί την ειδική δανειακή σύμβαση της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Η συμφωνία θεωρείται ο κύριος λόγος που η Ιρλανδία δεν αντιμετώπισε εντάσεις στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων. Ωστόσο συνδικαλιστικές οργανώσεις του δημόσιου τομέα αφήνουν να εννοηθεί ότι θα προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις εάν η συμφωνία αθετηθεί.

Η κυβέρνηση αναθεώρησε δύο φορές τις προβλέψεις της για την ανάπτυξη το 2012 από τις αρχές Νοεμβρίου και ο υπουργός Ενέργειας Ράμπιτ προειδοποίησε ότι το μέλλον της συμφωνίας στην σημερινή μορφή της θα εξαρτηθεί από το πώς θα κινηθεί η οικονομία.

«Μπορεί κάλλιστα να χρειαστεί, ειδικά βάσει του πώς θα πάνε τα πράγματα στην ευρωζώνη, να καθίσουμε να συζητήσουμε με τα συνδικάτα σχετικά με την επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας», δήλωσε ο Ράμπιτ στο δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο RTE.

«Αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από το ρυθμό ανάπτυξης, τις προβλέψεις για την ανάπτυξη και εξαρτάται από το εάν και κατά πόσον θα έχει αποτέλεσμα» συμπλήρωσε.

Η Ιρλανδία έχει μειώσει τους μισθούς στον δημόσιο τομέα 15% κατά μέσον όρο από το 2008 αλλά ανώτερα στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) καλούν το Δουβλίνο να μειώσει εκ νέου τους μισθούς.

Η κυβέρνηση τήρησε τη συμφωνία την περασμένη εβδομάδα, όταν παρουσίασε τον προϋπολογισμό της για το 2012, που προβλέπει εξοικονόμηση κεφαλαίων ύψους 3,8 δισ. ευρώ μέσω της αύξησης των φόρων και της μείωσης των δαπανών σε κρίσιμους τομείς όπως η υγεία, η παιδεία και η κοινωνική πρόνοια.