Τα «αγγλικά» του Φώτη και οι δύο αντιπρόεδροι

13:14 11/5/2012 - Πηγή: NewsBomb

Υπάρχει ένα τεχνικό ζήτημα που θα βαρύνει τον τελευταίο κύκλο της διερεύνησης για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισμού, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Του Μενέλαου Τασιόπουλου

Η γνώση στην αγγλική του προέδρου της ΔΗΜΑΡ κ. Φώτη Κουβέλη.

Κρίνεται μη επαρκής για τα δεδομένα της ευρωζώνης, που εκτός από τα άλλα παράδοξα και νέο-αποικιακά που τη χαρακτηρίζουν είναι και η πολύ καλή γνώση της αγγλικής για να γίνεις πρωθυπουργός χώρας-μέλους.

Πέραν αυτού, υπάρχει και ένα δεύτερο σενάριο συγκυβέρνησης,

που ενδεχομένως να συζητηθεί στη διαδικασία των επόμενων ωρών, με μεγαλύτερη πεποίθηση και υπερβαίνει τις όποιες αντιρρήσεις ή «χίμαιρες» που χαρακτηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με αυτό, θα μπορούσε να σχηματισθεί μια κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με ψήφο ανοχής και «ελέγχου» από τη ΔΗΜΑΡ, αφήνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση μαζί με το ΚΚΕ.

Στο ενδεχόμενο αυτό, πρωθυπουργός το πιθανότερο είναι να γίνει ένας εκ των δύο αντιπροέδρων της ΝΔ.

Ο κ. Σταύρος Δήμας ή ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο πρώτος είχε το τελευταίο διάστημα πυκνές επαφές και κοινές δημόσιες παρεμβάσεις με τον υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας κ. Βεστερβέλε και ο δεύτερος έχει πίσω του ένα επιτυχημένο ταξίδι στην Ουάσιγκτον και πολύ καλές επαφές με τον υπουργό Αμύνης των ΗΠΑ κ. Πανέτα.

Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ο κ. Κουβέλης θα ορισθεί εφόσον το θέλει αντιπρόεδρος, ακόμη και μοναδικός αντιπρόεδρος και θα αποτελέσει τον εγγυητή από πλευράς Αριστεράς , της εθνικής προσπάθειας επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου.

Το σενάριο αυτό γίνεται πιο ισχυρό όσο ο κ. Τσίπρας και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μιλούν για νέες εκλογές και για το προαπαιτούμενο της αυτοδυναμίας, προκειμένου να αναλάβουν την διοίκηση της χώρας.

Οι θέσεις αυτές τους φέρνουν όλο και πιο κοντά στο ΚΚΕ, που με πολύ πιο σαφή τρόπο έχει ήδη δηλώσει ότι δεν το ενδιαφέρει η συμμετοχή ή στήριξη σε κυβερνήσεις, «παρά μόνον αν επαναληφθεί στην Ελλάδα η επανάσταση των μπολσεβίκων», πληρώνοντας φυσικά το εκλογικό τίμημα για την εμμονή του στη δομική αντιπολίτευση.