Θρήνος στο Βόλο για τον 34χρονο πυροσβέστη

11:11 31/7/2013 - Πηγή: NewsBomb

Δεν πίστευαν στα αυτιά τους το πρωινό της Τρίτης πυροσβέστες και αξιωματικοί, όταν σαν βόμβα έσκασε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Βόλου ο θάνατος του 34χρονου συναδέλφου τους Λάμπρου Σταμούλη, τον οποίο περίμεναν από στιγμή σε στιγμή να αναλάβει βάρδια.

Ο άτυχος 34χρονος είχε ήδη "φύγει" από την ζωή, όταν, έχοντας λίγα λεπτά πριν τις 7.00 ξεκινήσει από τη Γατζέα με κατεύθυνση την υπηρεσία του και διερχόμενος με το δίκυκλό του μπροστά από τον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου στην Αγριάς, συγκρούστηκε με Ι.Χ. αυτοκίνητο που οδηγούσε 44χρονος κάτοικος Αγριάς που κατευθύνονταν στα Λεχώνια.

Η κινητοποίηση

του ΕΚΑΒ ήταν άμεση, όπως και η μεταφορά του άτυχου πυροσβεστή στο Νοσοκομείο Βόλου, όπου παρά τις όποιες προσπάθειες διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Σύμφωνα με πληροφορίες του e-volos.gr ο 34χρονος πυροσβέστης δεν φορούσε κράνος.

Για τα ακριβή αίτια του δυστυχήματος διενεργείται προανάκριση από τους αξιωματικούς του τμήματος Τροχαίας της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας.

Λίγες ώρες αργότερα, η Πυροσβεστική Υπηρεσία, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Ο Λάμπρος Σταμούλης του Περικλή, που σήμερα το πρωί τόσο άδικα έχασε την ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα, ερχόμενος να αναλάβει υπηρεσία, γεννήθηκε στις 22-3-1979 στην πόλη του Βόλου.

Το 2009 κατετάγη στο Πυροσβεστικό Σώμα, αφού πρώτα είχε υπηρετήσει σε αυτό ως εθελοντής κι εποχικός Πυροσβέστης.

Τίμησε το Πυροσβεστικό Σώμα, φέροντας πάντα σε πέρας τα καθήκοντα που του ανάθεταν με αποτελεσματικότητα κι ευθύνη. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός από ανώτερους και κατώτερους και υπήρξε ένας λαμπρός συνάδελφος.

Η μορφή του και η συμπεριφορά του, ήταν ενός εξαίρετου ανθρώπου και συναδέλφου. Υπόδειγμα αρετής, χαρακτήρας ευθύς, ηθικός, μετριόφρων, υπερήφανος και αξιοπρεπής, σταθερός και αλύγιστος, υπήρξε πάντα αφανής εργάτης του καλού. Εκλεκτό μέλος της Μεγάλης Πυροσβεστικής Οικογένειας, «ένα από τα καλύτερα παιδιά», πάντα με το χαμόγελο στα χείλι, κόντρα σε όλες τις κακουχίες.

Παρόλο που ήταν πάντα εκεί, να δώσει την βοήθεια του στον συνάνθρωπο που είχε ανάγκη, δυστυχώς την ύστατη ώρα η μοίρα δεν έδωσε σ' εκείνον μια δεύτερη ευκαιρία.