Το καλύτερο Nτίσνεϊ κινούμενο σχέδιο που πάει σφαιράτο για Όσκαρ

22:11 30/12/2012 - Πηγή: NewsBomb

Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος, κλέβει από τη μητέρα του δεκάδραχμα για να παίξει κι άλλη πίστα στα ηλεκτρονικά, μια μέρα κοπάνας από το σχολείο.

ΡΑΛΦ, Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΙΣΤΑ / WRECK IT RALPH

Βαθμολογία: 9 / 10

Η χρονιά (συνεχίζει να) κλείνει με τον καλύτερο κινηματογραφικά τρόπο, πιο δυνατά από ότι θυμάμαι τα τελευταία χρόνια, εφ’ όσον οι πιο απολαυστικές ταινίες και η συντριπτική πλειοψηφία των οσκαρικών υποψηφιοτήτων, κυκλοφορούν τώρα, η μία πίσω από την άλλη. Τελευταία προσθήκη, το 3D computer animation, «Ραλφ, η

επόμενη πίστα». Με διαφορά μία από τις καλύτερες, πιο καινοτόμες και παιδήλικα διασκεδαστικές κυκλοφορίες της Ντίσνεϊ εδώ και καιρό. Όχι τυχαία, ο «Ραλφ», φιγουράρει σαν υποψηφιότητα σε όλες σχεδόν τις προοσκαρικές λίστες. Τις Χρυσές Σφαίρες και τα Critic’s Choice Awards, ενώ έχει ήδη κερδίσει το βραβείο καλύτερου animation για το 2012, από το National Board of Review.

Kαι οι υπεύθυνοι του στούντιο, τρίβουν με χαρωπή λαιμαργία τα χέρια τους, εφ’όσον με τον «Ραλφ», κατ’ ουσία κάνουν για τον κόσμο των ρετρό βίντεο παιχνιδιών, ότι έκαναν για τον κόσμο των συμβατικών παιχνιδιών με το «Toy Story». Kάτι που εκτός από την ίδια την ταινία και τις πιθανές της συνέχειες, μεταφράζεται και σε ένα ολόκληρο παράλληλο εμπόριο merchandising και video games. Nαι, ομολογουμένως, αν το δεις το πράγμα από την καθαρή του λογιστική πλευρά, ξενερώνεις λίγο όσον αφορά τον ψυχρό του υπολογισμό. Όμως επί της καλλιτεχνικής ουσίας, του αποτελέσματος δηλαδή, δεν μπορείς να κρατήσεις ίχνος θυμού αφού η 3D οθόνη λειώνει μέσα σε μια ψυχεδελική έκρηξη χρωμάτων, που συνοδεύεται από διαολεμένο χιούμορ, φαντασία και ευρηματικότητα που δίνουν ζωή και συναίσθημα, σε έναν εξ’ ορισμού ψυχρό κόσμο όπως αυτών των βιντεοπαιχνιδιών, όχι τυχαία δια χειρός Ριτς Μουρ, δημιουργού πολλών επεισοδίων στα θρυλικά «The Simpsons» και «Futurama».

Ψυχρό κόσμο είπα; Όχι αν υπολογίσεις τον παράγοντα ρετρό νοσταλγία. Γιατί και εκεί κρύβεται το σουξέ στο στήσιμο της ταινίας, ο αρχικός κόσμος του «Ραλφ» δεν ανήκει στα σημερινά βίντεο παιχνίδια με τα σούπερ εξελιγμένα γραφικά. Είναι της γενιάς του Pacman πάνω κάτω, από εκείνα τα ηλεκτρονικά – ντιβανοκασέλες που παίζαμε 30 χρόνια πριν στα μπιλιαρδάδικα. Και που φυσικά, κουβαλάνε σαν αντικείμενα φετίχ, όλες τις συναισθηματικές αναμνήσεις της εφηβείας μας. Αυτό ακριβώς είναι ο ήρωας της ταινίας. Ο κακός καταστροφέας ενός τέτοιου παλιομοδίτικου παιχνιδιού. «Όπως και στο Toy Story», έτσι κι εδώ, μόλις κλείσουν τα φώτα οι ήρωες των παιχνιδιών ζωντανεύουν, και μπορούν να μπαινοβγαίνουν στους κόσμους των άλλων παιχνιδιών. Όμως ο καλοκάγαθος γιγαντιαίος και ατσούμπαλος Ραλφ που ονειρεύεται να τον αγαπήσουν, έχοντας επωμιστεί το ρόλο του κακού, είναι εξοστρακισμένος από την κοινότητά τους.

Στην προσπάθεια του να γίνει αποδεκτός και να βγάλει από πάνω του τη ρετσινιά του κακού, θα πρέπει να κερδίσει μετάλλειο ανδρείας στον κόσμο άλλων, σύγχρονων παιχνιδιών, που δεν έχουν όμως καμία σχέση με την απλοϊκότητα του δικού του. Κάτι που θα τον μπλέξει σε μια σειρά από υπέροχα ζαλιστικές για το μάτι, φανταστικές και ενίοτε επικίνδυνες περιπέτειες. Γιατί ο κανόνας που ισχύει για τους ήρωες των παιχνιδιών, είναι πως ενώ στο δικό τους περιβάλλον, μπορούν να «πεθάνουν» εικονικά άπειρες φορές, χωρίς να πάθουν καμία βλάβη, αν κάτι τέτοιο τους συμβεί σε άλλο παιχνίδι, πεθαίνουν στ’ αλήθεια.

Είναι δύσκολο να κατανοήσεις τη δημιουργικότητα, τη φαντασία και το ταλέντο που έχουν επενδυθεί πάνω σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων, η οποία συνδυάζει ιδανικά στο κοινό της, το σημερινό πιτσιρικά με τον 40άρη που ξημεροβραδιαζόταν έφηβος στα μπιλιαρδάδικα του 80. Με ένα κάρο pop αναφορές και guest εμφανίσεις γνωστών ηρώων από παιχνίδια, σε έναν λαμπαδιασμένο χρωματικά οπτικό ανεμοστρόβιλο. Ναι, συναισθηματικά μπορεί να μην κατορθώνει να κουβαλήσει την ιδιαίτερη ποιότητα του «Toy Story” και να βολεύεται με πιο σχηματικά μονοπάτια, όμως σαν κινηματογραφική και πρόταση οικογενειακής διασκέδασης, νομίζω πως αυτός εδώ ο ατσούμπαλος ήρωας, μπορεί να κάνει έναν μπαμπά, να δει την αντανάκλαση του εαυτού του στα λαμπερά από τα θαύματα της οθόνης μάτια του παιδιού του μέσα στο σινεμά. Κι αυτό για μένα, λέγεται γιορτή ή Χριστούγεννα ή όπως αλλιώς σε βολεύει να ονομάζεις τη χαρά.

*Στις αίθουσες από τις 25 Δεκεμβρίου

***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz, στο twitter ως klarinabourana, κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb SIGAIKA PRODUCTIONS, για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το [e-mail] για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης