O πρωταγωνιστής της διαφήμισης μπύρας, Αργύρης Πανταζάρας, είναι ο καλύτερος ηθοποιός της χρονιάς

11:16 21/3/2016 - Πηγή: TVNea

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βόλο, σε μια εξαμελή οικογένεια με καλλιτεχνικές καταβολές. Ο πατέρας του, καθηγητής στo πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών, γράφει και παίζει μουσική. Η αρχιτέκτων μητέρα του έχει κλίση στη ζωγραφική, όπως και όλα τα παιδιά της οικογένειας. «Οι άνθρωποι που μου άλλαξαν τη ζωή είναι οι γονείς μου. Η μητέρα μού χάρισε το θαυμασμό προς τη γυναικεία δύναμη και ο πατέρας μού εμφύσησε συναισθηματική ευφυΐα» έχει πει. Ο ίδιος σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα, αλλά

το θέατρο μπήκε στη ζωή του πολύ νωρίτερα. Ήταν στο νηπιαγωγείο όταν έπαιξε στη σχολική παράσταση Μαθητευόμενος Μάγος του Γκέτε. Έπαιζε τη σκούπα που έσπασε και στη συνέχεια αναστήθηκε με πολλαπλάσια δύναμη. «Το κουσούρι μού έμεινε από τότε, να είμαι δηλαδή εθισμένος σε αυτό το “τσάκισμα” επί σκηνής» έχει δηλώσει ο ηθοποιός, που για ένα χρόνο θα φορά το βραβείο-χρυσό σταυρό του Δημήτρη Χορν, την ίδια στιγμή που η διαφήμιση μπίρας στην οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τον Λευτέρη Παπανικολάου, εγγονό του Γιάννη Γκιωνάκη, με τη Στικούδη ως pin up girl, γίνεται viral.

Ποιος είναι, όμως, ο Αργύρης Πανταζάρας;

Ήσουν υποψήφιος για το βραβείο Δημήτρης Χορν για τρεις παραγωγές της περασμένης χρονιάς («ΑΩ», «Βασιλιάς Ληρ» «Ρήσος»). Η διαίσθησή σου έλεγε πως θα πάρεις τελικά το βραβείο ή ήταν έκπληξη για σένα;
Το να είσαι υποψήφιος για τρεις παραγωγές, συνεπώς για τρεις ρόλους είναι από μόνο του τιμητικό. Σημαίνει ότι προσδίδεις το μέγιστο σε κάθε δουλειά που σου αναθέτουν. Είναι δουλειές που αγαπώ πολύ και με ακραίες διαφορές μεταξύ τους. Το ΑΩ ήταν μονόλογος, (δηλαδή από μόνος του ένα άλλο είδος θεάτρου), βγαλμένος από τον συνειρμικό λόγο του Samuel Beckett. Στο βασιλιά Ληρ , με τον “τρελό” αναμετρήθηκα με τον σαιξπηρικό λόγο σε ένα υπερθέαμα του εικονοπλάστη Tomaz Pandur, και τέλος στο Ρήσο μια αντιπολεμική ιλαροτραγωδία μέσα σε ένα αρχαιολογικό χώρο, στο Λύκειο του Αριστοτέλη, πάντα κάτω από τη ματιά της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Δεν είναι νομίζω ζήτημα διαίσθησης, αλλά γεγονότων.

Ποιο ήταν το πρώτο συναίσθημα όταν ανακοινώθηκε πως ο ηθοποιός ο οποίος παίρνει φέτος το βραβείο Χορν είσαι εσύ;
Βαθιά συγκίνηση… Ομολογώ ότι μέχρι την τελευταία στιγμή δεν το περίμενα… Όλοι οι υπόλοιποι συνυποψήφιοι ηθοποιοί είναι άνθρωποι που παρουσιάζουν μεγάλο έργο στο “βιογραφικό” τους. Επίσης είχα γράψει ένα κείμενο που σε περίπτωση που θα βραβευόμουν θα ήθελα να το μοιραστώ με τον κόσμο…. Όσο περνούσε η ώρα ήξερα ότι το πιο δύσκολο σημείο της βραδιάς δεν θα ήταν η βράβευση, αλλά η απόφαση που είχα πάρει.

Μια ποιοτική τηλεοπτική σειρά που θα πληρούσε τα στάνταρντ που εσύ θέτεις θα μπορούσε να σε δελεάσει ή βλέπεις αρνητικά την τηλεόραση και όσα συνεπάγεται;
Κάνοντας αποκλειστικά θέατρο μέχρι τώρα, έχω συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα. Ότι για να κάνεις κάτι καλά, θέλει αφοσίωση και βάθος χρόνου. Ποτέ δεν κατάφερε η τηλεόραση να με αποσπάσει από το πρόγραμμα μου, γιατί ποτέ δεν έτυχε να πληρεί τις αντίστοιχες προδιαγραφές ώστε να επενδύσω ολοκληρωτικά σε αυτή. Επίσης μια σοβαρή θεατρική δουλειά απαιτεί να την “κλείσεις” σχεδόν ένα χρόνο πριν, μπορεί και παραπάνω -ήδη αρχίζω και συζητάω για το τι θα γίνει δυο χρόνια μετά. Στη τηλεόραση ακόμα και στον κινηματογράφο σου ζητάνε την αποκλειστικότητα σου, ένα μήνα ακόμα και μια εβδομάδα πριν πραγματοποιηθεί, αυτά δεν γίνονται…. Εκεί καταλαβαίνεις και την σοβαρότητα μιας παραγωγής, ενός σκηνοθέτη και ενός οράματος. Δεν βλέπω αρνητικά οποιαδήποτε δουλειά έχει ως βάση την ευθύνη, την “στοχοπροσήλωση”, την αξιοπιστία και την αμοιβαία εκτίμηση.

people http://www.tvnea.com