Άνεργος πατέρας έδωσε το 10μηνο βρέφος του για υιοθεσία

13:16 9/9/2013 - Πηγή: TVNea

Με ιστορίες που συγκολονίζουν έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι οι εθελοντές του φιλανθρωπικού σωματείο Αλκυονίδες, που απευθύνουν έκκληση για ενίσχυση του έργου τους. Όπως γράφει εθελόντρια του Σωματείου στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, οι περισσότεροι που καταφεύγουν για βοήθεια είναι άνεργοι γονείς, που δεν έχουν ούτε τα βασικά για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Μια ακόμη οικογενειακή τραγωδία, η ιστορία του Κυριάκου και της γυναίκας του, που αναγκάστηκαν να δώσουν το παιδί τους για υιοθεσία, ελπίζοντας ότι θα έχει μια καλύτερη

ζωή. Για μήνες, ο Κυριάκος και η γυναίκα του πήγαιναν στην αποθήκη των «Αλκυονίδων» απ’ όπου έπαιρναν τρόφιμα για τα τρία παιδιά τους και πανάκια για το 10μηνο βρέφος τους. Μέχρι που μια μέρα δεν ζήτησαν πανάκια. Όταν η εθελόντρια ρώτησε γιατί, βρέθηκε μπροστά σε μια τραγική πραγματικότητα. Με δάκρυα να κυλούν στα μάτια του, ο πατέρας απάντησε ότι έδωσαν το παιδί τους για υιοθεσία, με την ελπίδα ότι θα ζήσει μια καλύτερη ζωή μακριά τους. «Ούτε απόψε θα κοιμηθώ [...]. Σήμερα στην αποθήκη των Αλκυονίδων στον αριθμό 63 ήταν ο Κυριάκος. Ο Κυριάκος ερχόταν τους τελευταίους μήνες στην αποθήκη άλλοτε μόνος του άλλοτε με την γυναίκα και τα τρία παιδιά του για να πάρει τρόφιμα και άλλα είδη για την οικογένεια του. Το μικρό του μωρό είναι τώρα μόλις 10 μηνών. Ήταν πάντα σκυθρωπός και λιγομίλητος, αλλά πάντα μας ρωτούσε αν ξέρουμε για καμιά δουλειά. Δίναμε παιδικές τροφές, πανάκια, ρουχαλάκια για το μικρό, ρούχα και παιχνίδια για τα μεγαλύτερα παιδιά και ένα κιβώτιο τρόφιμα. Κάποτε πλούσιο το κιβώτιο και κάποτε πολύ φτωχό, ανάλογα με το τι είχαμε κάθε φορά. Σίγουρα τα τρόφιμα και οι παιδικές τροφές δεν είναι αρκετές για να συντηρήσουν μια οικογένεια αλλά ήταν μια ανακούφιση. Γράφω στο δελτίο του Κυριάκου: τρόφιμα, ρουχισμό, παπούτσια, παιχνίδια, βρεφικές τροφές, πανάκια. “Δεν θα πάρω βρεφικές τροφές και πανάκια” μου λέει με τρεχάμενη φωνή. “Γιατί;” τον ρωτώ. Και κοιτάζω στην λίστα να δω την ηλικία του μωρού μήπως και μεγάλωσε και δεν τα χρειάζεται πλέον. Πολλά από τα μωρά μας τώρα το καλοκαίρι έμαθαν να πηγαίνουν τουαλέτα και δεν τους δίνουμε πανάκια. Είναι μόνο δέκα μηνών, αποκλείεται. Γυρίζω και τον κοιτάζω. Δάκρυα κυλούν από τα μάτια του. Τα σκουπίζει στα γρήγορα και μου λέει “το δώσαμε για υιοθεσία, για να έχει μια καλύτερη ζωή”. Δεν μιλήσαμε άλλο. Έσβησα από την λίστα τις βρεφικές τροφές και τα πανάκια και του έδωσα το δελτίο. Συνέχισα να φωνάζω αριθμούς [...]. Κάθε αριθμός και μία οικογένεια που περνά την δική της τραγωδία. Έχει ο Θεός λέγαμε και ξαναλέγαμε προσπαθώντας να συνεχίσουμε να χαμογελάμε. Τα παιδιά, τα παιδιά μας δεν μας φταίνε σε τίποτα».

πηγή:elita.com.cy