Άποψη: H Οικονομία βουλιάζει, η κυβέρνηση πνίγεται

12:01 9/4/2011 - Πηγή: TVNea

άρθρο της Σίας Κοσιώνη στο Aixmi.gr

Θα περίμενε κανείς στο «πιο κρίσιμο» αυτό δίμηνο –που διαδέχτηκε «το πιο κρίσιμο» τρίμηνο- η κυβέρνηση να λειτουργεί σαν προγραμματισμένο, ακούραστο ρομπότ. Αντιθέτως, κανείς, νομίζω, δε θα στοιχημάτιζε σήμερα τα λεφτά του για το πώς θα είναι τα πράγματα στη χώρα τον επόμενο μήνα.

Τελικώς, ένα χρόνο σχεδόν μετά την υπογραφή του μνημονίου, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή καμία χρονική περίοδος δεν ήταν αρκετά

κρίσιμη ή καμία δεν αντιμετωπίστηκε ως κρίσιμη. Κι επειδή το πρώτο σίγουρα δε συνέβη, διερωτώμαι τι είναι αυτό που κάνει μία κυβέρνηση να μην αντιμετωπίζει κρίσιμες περιόδους ως… κρίσιμες. Δυστυχώς, η ιστορία δείχνει ότι ελάχιστα από τα μέτρα που υιοθετήθηκαν τον τελευταίο χρόνο έχουν αποδώσει, πολλές σοβαρές μεταρρυθμίσεις καρκινοβατούν και κανείς πλέον δεν μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια σε ποιο περιβάλλον θα «γιορτάσουμε» σε λίγες μέρες την «επέτειο του Καστελόριζου».


Όσο τα μέτρα δεν αποδίδουν η οικονομία βουλιάζει. Όσο η οικονομία βουλιάζει η κυβέρνηση πνίγεται. Και όσο η κυβέρνηση πνίγεται τα σενάρια αναδύονται. Πολύ σύντομα θα πρέπει να έχουν καταρτισθεί, εγκριθεί και ψηφισθεί τρεις κρίσιμες πρωτοβουλίες. Το μεσοπρόθεσμο σχέδιο της περιόδου 2012 – 2015, το πλαίσιο των αποκρατικοποιήσεων και το Εθνικό Σχέδιο για την Ανάπτυξη.

Όλα αυτά μέσα σε ένα περιβάλλον αφόρητων πιέσεων. Πιέσεις από την αντιπολίτευση που βλέπει το αντιμνημονιακό στοίχημα, επιτέλους, να βγαίνει. Πιέσεις από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ που δυσανασχετεί σε οποιαδήποτε προοπτική λήψης νέων μέτρων. Πιέσεις από κυβερνητικά στελέχη που αντιστέκονται στο λέκιασμα του πολιτικού τους μέλλοντος από αντιδημοφιλείς αποφάσεις. Πιέσεις από την κοινωνία που νιώθει ότι όλες οι θυσίες πάνε στο βρόντο. Πιέσεις από τις αγορές που προεξοφλούν τη χρεοκοπία της χώρας.

Τι θα κάνει λοιπόν ο Παπανδρέου;

Μετά τη Σύνοδο Κορυφής, γεγονός είναι ότι έχει επιδείξει ασυνήθιστη για τον ίδιο διάθεση να συντονίσει και να εμψυχώσει την αποδιοργανωμένη κυβέρνησή του, συγκαλώντας σε καθημερινό επίπεδο συσκέψεις, διυπουργικές επιτροπές και υπουργικά συμβούλια.

Αν η προσπάθεια αυτή στεφθεί από επιτυχία θα φανεί σύντομα. Ποιος μπορεί, όμως, να είναι, αλήθεια, αισιόδοξος ότι οι υπουργοί που δεν κατάφεραν μέχρι σήμερα -και σε λιγότερο πιεστικές συνθήκες μάλιστα- να φέρουν εις πέρας το κυβερνητικό πρόγραμμα (είτε από απροθυμία είτε από ανικανότητα) θα τα καταφέρουν τώρα; Κι αν οι τονωτικές ενέσεις του πρωθυπουργού λύσουν το πρόβλημα της απροθυμίας, αυτό της ανικανότητας ορισμένων θα παραμένει.

Θα το λύσει μέσα από έναν ανασχηματισμό, με έμφαση, όπως λέγεται, στην αναδιαμόρφωση του οικονομικού επιτελείου; Πολλοί είναι εκείνοι που πλέον δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι μία κίνηση αναδόμησης, θα σταθεί ικανή να διοχετεύσει φως στις κυβερνητικές χαραμάδες. Αστειευόμενοι δε, κάποιοι, λένε πως οι εποχές που οι βουλευτές περίμεναν πάνω από τα τηλέφωνα έχει περάσει ανεπιστρεπτί.