Η σκληρή επίθεση στη Μαρία Εκμεκτσίογλου!

18:01 23/1/2014 - Πηγή: TVNea

Διάβαζα τις προάλλες με πολύ ενδιαφέρον μία συνέντευξη της Μαρίας Εκμεκτσίογλου, της
εκκεντρικής σαν λατέρνα μαγείρισσας με το χαμόγελο-μάσκα, που κάνει -απ’ ό,τι ακούω- τρελές τηλεθεάσεις στο Mega.

Ούτε λίγο ούτε πολύ είπε στον δημοσιογράφο Κώστα Μπουρούση από το «Πρώτο Θέμα» ότι για να φτιάξει τη μαγιά που χρησιμοποιεί, αφήνει την Κωνσταντινούπολη μια φορά τον χρόνο και ταξιδεύει στα βάθη της Ανατολίας, όπου «Ξυπνάω το χάραμα, πριν ακόμη ξημερώσει. Μαζεύω την πάχνη από τα φύλλα των δέντρων, την οποία μετά ανακατώνω με καστανόχωμα

που βρίσκω γύρω από μυρμηγκοφωλιές κι έτσι φτιάχνω μια μαγιά φουλ στα ιχνοστοιχεία».

Κάθε φορά που ακούω κάτι τέτοια ακραία παραμύθια που με περνάνε για ηλίθιο (τρεις παρθένες το κεντούσαν μόνο βράδυ με το φως του λυχναριού – γι’ αυτό κάνει τόσα λεφτά μαντάμ), θυμάμαι ακαριαία εκείνη την αθάνατη ατάκα της Ασπασίας από το «Dolce Vita»: «Πού τα πουλάς αυτά, μωρή;»

Δεν αποκλείω φυσικά να συμβαίνουν όλα αυτά τα γραφικά, όπως ακριβώς τα περιγράφει, όχι όμως φαντάζομαι για να εμπλουτίσει τα πιάτα της με περίσσεια από ιχνοστοιχεία (που διαθέτει άλλωστε και το εμφιαλωμένο μεταλλικό νερό) αλλά για να έχει μάλλον πρόχειρη μια ακόμη πιασάρικη ιστορία να διηγηθεί στις συνεντεύξεις της.

Το κραυγαλέο marketing στην περίπτωσή της φωνάζει από το styling ακόμη, που είναι η Άρτα και τα Γιάννενα μαγειρεμένα σε μια μεγάλη χύτρα, μαζί με μία πρέζα από ανατολίτικο κιτς και μπόλικα τσιγγάνικα μπαχάρια. Αυτή μπορεί να το πουλάει ως αυθεντικό look βγαλμένο από τα παζάρια, αλλά σε διαβεβαιώνω ότι τόσες φορές που έχω πάει στην Κωνσταντινούπολη, ούτε μια φορά δεν είδα στον δρόμο κάποια που να της μοιάζει στο γούστο. Καμιά άλλη που να διεκδικεί τον τίτλο «Lady Gaga της Πολίτικης κουζίνας».

Μου θυμίζει έντονα την περίπτωση της Μάρας Μεϊμαρίδη και τις δικές της «Μάγισσες της Σμύρνης», η οποία για να πλουτίσει έμπλεκε πονηρά στις διηγήσεις της το πραγματικό με το φανταστικό, το ιστορικό με το μεταφυσικό κι έτσι από συγγραφέας ενός best seller λογοτεχνικού -ας πούμε- βιβλίου κατέληξε να πουλάει την τράπουλα της Κατίνας μέχρι και online.

Όμοια και η Εκμεκτσίογλου φαίνεται να έχει στήσει το δικό της «Blair Witch Project», ένα αληθοφανές σενάριο που μπλέκει το ντοκιμαντέρ με το fiction, όταν στις συνεντεύξεις της διηγείται:«Σε ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο ήμασταν εγώ και οι γιοι μου. Βρισκόμασταν 450 χιλιόμετρα από την Πόλη, είχα όμως φορτώσει τόσο πολύ το αυτοκίνητο με ζαρζαβατικά που δεν άντεξαν (σ.σ. όχι μόνο οι γιοι της προφανώς, αλλά και τα ζαρζαβατικά που μπαγιάτεψαν έπειτα από τέτοιο ταξίδι). Με παράτησαν στη μέση του πουθενά μόνη και γύρισαν στην Κωνσταντινούπολη με αεροπλάνο (σ.σ. πού το βρήκαν το αεροπλάνο στη μέση του πουθενά; Δεν είναι δα και ούφο να απογειώνεται κάθετα)».

Δεν λέω… Το πιο πιθανό είναι η Μαρία Εκμεκτσίογλου να μαγειρεύει τέλεια. Όμως, και η μάνα μου φτιάχνει συγκλονιστικά μπιφτέκια στη σχάρα χωρίς να ντύνεται καουμπόισσα. Και χωριάτικη σαλάτα, χωρίς να βάλει τσαρούχια. Άσε που, αν ποτέ μου πουλήσει ότι για να μου φτιάξει το καλύτερο παστίτσιο του κόσμου, σηκώθηκε με μια νυχτικιά και πήγε και έσφαξε το παρθένο μοσχάρι γάλακτος μόνη της, μια νύχτα που είχε ολόγιομο φεγγάρι, θα την κλείσω στο τρελοκομείο – το ορκίζομαι.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε από τον Δημήτρη Τσακούμη για το yupiii.gr