Η σκληρή κριτική του Κοσμά Βίδου για τη σχέση παιδιού-τηλεόραση!

20:15 17/7/2014 - Πηγή: TVNea

Οταν ήμουν παιδί, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ως την εφηβεία μου, η τηλεόραση ήταν σε... πρωτόγονη κατάσταση - όπως λέμε σήμερα. Ευτυχώς. Γιατί μεγάλωσα με την τρυφερή αφέλεια του Μπαρμπα-Μυτούση, του Κλούβιου και της Σουβλίτσας, την εποχή που αυτό χρειαζόμουν. Με τις φάρσες του Χοντρού και του Λιγνού. Με τις τρέλες της Λουσίλ Μπολ, της μεγαλύτερης κωμικού που πέρασε από τη μικρή οθόνη. Γιατί είδα τους «Γουόλτονς», το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι», την «Ντενεκεδούπολη», το «Μπόλεκ και Λόλεκ». Ολα όσα πρέπει να βλέπει ένα παιδί ώστε το

βράδυ να κοιμάται χωρίς εφιάλτες.

Αλλαξαν οι εποχές, άλλαξαν και οι απαιτήσεις του νεανικού κοινού. Ή μάλλον τις άλλαξαν εκείνοι που αντικατέστησαν τα ευφυή κινούμενα σχέδια του Γουόλτ Ντίσνεϊ και της Warner Bros με κάτι ανεκδιήγητα κινούμενα σχέδια από την Ιαπωνία, την Κορέα και εγώ δεν ξέρω από πού αλλού. Τα οποία προσκαλούν τα αγόρια σε έναν κόσμο γεμάτο βία και τα κορίτσια σε έναν κόσμο γεμάτο βλακεία. Δίπλα σε αυτά εκπομπές κακής αισθητικής με ενηλίκους που μπεμπεκίζουν, με μικρομέγαλα (έναν τρομακτικό συνδυασμό Αννας Βίσση με Σίρλεϊ Τεμπλ τα κοριτσάκια, κάτι ανάμεσα σε «Μικρό Νικόλα» και Νότη Σφακιανάκη τα αγοράκια) που τραγουδάνε διασκευές.

Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το πρόγραμμα που παρέχουν τα εν Ελλάδι κανάλια, όσα τουλάχιστον εξακολουθούν να συντηρούν μια υποτυπώδη παιδική ζώνη. Αν και τα παιδιά, όπως παρατηρώ, σήμερα περνούν αμέσως από το στάδιο του θηλασμού στο «Κάτω Παρτάλι» - μεγάλη η ευθύνη των γονιών τους που τα «ξεχνάνε» μπροστά στην τηλεόραση. Πέφταμε νωρίς για ύπνο οι μικροί εκείνα τα πρωτόγονα χρόνια. Και παρακολουθούσαμε παραγωγές που, παρά τα ελάχιστα μέσα που διέθεταν οι δημιουργοί τους, τις έφτιαχναν για εμάς με μελέτη, έγνοια, ενδιαφέρον. Τελικά αισθάνομαι τυχερός που μεγάλωσα με αυτή την τηλεόραση. Λυπάμαι για τα παιδιά που σήμερα μεγαλώνουν παρακολουθώντας μόνο τηλεόραση, αυτή την τηλεόραση.

tovima.gr