Ποτέ χωρίς τη Γαλλία

12:46 13/7/2015 - Πηγή: TVNea

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει άλλος λαός που να αγάπησε ποτέ την Ελλάδα όσο οι Γάλλοι. Στο σχολείο μαθαίναμε ότι οι Γάλλοι είναι φιλέλληνες. Σήμερα το βλέπουμε να επιβεβαιώνεται στην πραγματικότητα για πολλοστή φορά. Πλήθος άρθρων και ανθρώπων στο πλευρό μας να μας ενισχύουν και να μας βοηθάνε να βγούμε από την οικονομική ύφεση. Γάλλοι μας βοήθησαν να δημιουργήσουμε το κείμενο που μας κράτησε στη ζωή. Οι Γάλλοι δεν διέγραψαν 3000 χρόνια ιστορίας και πολιτισμού για πέντε χρόνια οικονομικών προβλημάτων! Στ’ αλήθεια γνωρίζουν

την ιστορία και τον πολιτισμό μας καλύτερα από εμάς τους ίδιους.
Εμείς ονομαστήκαμε Έλληνες και η γη που κατοικούμε Ελλάδα. Πήραμε το όνομά μας από τον ήλιο. Helios, Hellas. Όταν ένα μωρό γεννιέται στην Ελλάδα, ανοίγει τα μάτια του για να λουστούν από το πρωτοφανές ελληνικό φως. Μεγαλώνοντας, κοιτάζουμε γύρω μας μεθυσμένοι από το θέαμα και βλέπουμε το μπλε του ουρανού και της θάλασσας, θέλουμε να χορτάσουμε το μπλε που δε χορταίνεται. Το μπλε που σου διηγείται ατέλειωτες ιστορίες, όπως αυτές που ψιθύρισε το Αιγαίο στον Ελύτη και το Σεφέρη. Ένα πέρασμα από το Αιγαίο φτάνει για να γίνεις ποιητής.
Εμείς στις δύσκολες στιγμές φτιάχναμε τον ‘’από μηχανής θεό’’. Αυτόν που έρχεται να δώσει λύση όταν δεν υπάρχει ελπίδα. Το ίδιο κάναμε και το 1821, στην ελληνική Επανάσταση. Φτιάξαμε πάλι έναν ‘’από μηχανής θεό’’, κάποια Προστάτιδα Δύναμη, μία Αόρατη Αρχή, ένα φάντασμα που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε και που θα μας βοηθούσε όταν τη χρειαζόμασταν. Έτσι ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση στις 25 Μαρτίου του 1821. Επίτηδες αυτή την ημερομηνία για να πάρουμε δύναμη από την Παναγία.
Εμείς όταν θέλαμε να διδάξουμε, φτιάχναμε μύθους, οι οποίοι είχαν πάντα στοιχεία από την πραγματικότητα. Τέτοιος ήταν ο μύθος του Προμηθέα. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν η Ιλιάδα και η Οδύσσεια. Αγαπήσαμε τη φύση, τον άνθρωπο και τα αστέρια. Έτσι φτιάξαμε την Ιατρική, από τον Ιπποκράτη ως τον Παπανικολάου, την αστρονομία και την ελληνική διατροφή. Αγαπήσαμε τη βοή και την επικοινωνία. Έτσι ‘’χτίσαμε’’ την ελληνική γλώσσα.
Τα κτίρια μας φαίνονταν άδεια, γι’ αυτό φτιάξαμε τους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς, τον δωρικό, που είναι ο πιο λιτός, τον ιωνικό, που είναι ο πιο ποιητικός και τον κορινθιακό, που είναι ο πιο περίτεχνος. Αγαπήσαμε τους ξένους και φτιάξαμε τη φιλοξενία. Αγαπήσαμε το ανθρώπινο σώμα και φτιάξαμε τα αγάλματα και τη γλυπτική τέχνη. Σκαλίσαμε απ’ άκρη σ’ άκρη τον Παρθενώνα και τον χαρίσαμε στους θεούς μας. Αγαπήσαμε τη γυμναστική και την ειρήνη και φτιάξαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Την ελευθερία και την ισότητα και φτιάξαμε τη Δημοκρατία. Από τα χέρια του Σόλωνα γράφτηκαν οι νόμοι και οι θεσμοί που μέχρι σήμερα ρυθμίζουν όλες τις δημοκρατίες του κόσμου. Αγαπήσαμε τη χώρα μας και την προστατέψαμε πολεμώντας, ‘’τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι’’. Όταν δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε τον κόσμο, φτιάξαμε τη φιλοσοφία και τους 12 θεούς του Ολύμπου. Αλλά ακόμη κι όταν πιστεύαμε στους 12 θεούς, είχαμε έναν βωμό ‘’τῷ ἀγνώστῳ θεῷ’’, στον άγνωστο Θεό. Τον περιμέναμε. Όταν μας δίδαξε ο Απόστολος Παύλος για Αυτόν τον Θεό, πιστέψαμε. Αυτός μας κρατάει ζωντανούς.
Μας άρεσε να παίζουμε, να διδάσκουμε, να αστειευόμαστε. Έτσι φτιάξαμε το Θέατρο, τη Μουσική, την τραγωδία και την κωμωδία. Ταξινομήσαμε όλες τις γνώσεις μας και φτιάξαμε τις Επιστήμες και τις Τέχνες. Μας άρεσαν τα ταξίδια. ‘Ο,τι γνώσεις παίρναμε απ’ αυτά, τις φέρναμε στην Ελλάδα, τις εξελίσσαμε, τις πηγαίναμε ένα βήμα πιο πέρα. Έτσι φτιάχτηκε ο Χρυσός Αιώνας του Περικλή.Ελλάδα. ‘Ενας βράχος που κάποιο χέρι τον πέταξε στη θάλασσα και αυτός έσπασε σε χιλιάδες κομμάτια… Χιλιάδες νησιά, που μπορεί να μην προλάβουμε να τα δούμε όλα στη ζωή μας. Χιλιάδες λευκά μαργαριτάρια, σαν να έπεσαν από κάποιο κολιέ, διάσπαρτα στο Αιγαίο, μικρές αγκαλιές γης, που όταν τις κοιτάς από ψηλά τη νύχτα, μοιάζουν με κοσμήματα χρυσού φωτός. Καθένα έχει το δικό του μοναδικό σχέδιο για να στολίζει το απέραντο υδάτινο σώμα του Αιγαίου. Άναυδοι κοιτάζουμε την ομορφιά γύρω μας, το μπλε του ουρανού και της θάλασσας και το αραχνοΰφαντο σύνορό τους, αγαπάμε κάθε χιλιοστό της χώρας μας. Τη φωτογραφίζουμε κάθε στιγμή, αλλά κάθε φωτογραφία είναι διαφορετική. Ανεπανάληπτη.
Αυτοί είμαστε εμείς, η ιστορία και ο πολιτισμός μας. Αλλά τι αξία θα είχαν τα έργα τέχνης, αν δεν υπήρχαν οι εκτιμητές της αξίας τους; Αυτό είναι οι Γάλλοι για τους Έλληνες. Οι εκτιμητές της αξίας τους. Βαθείς γνώστες του πολιτισμού τους. Είναι φιλέλληνες, είναι σαν να έχουν δώσει κάποιο μυστικό όρκο ότι θα την προστατεύουν. Ακόμα κι όταν οι Έλληνες παύουν να πιστεύουν στους εαυτούς τους, πιστεύουν οι Γάλλοι σ’ αυτούς. Οι Γάλλοι αγάπησαν την Ελλάδα τόσο πολύ και με τέτοιο τρόπο, όπως αγαπάνε τα παιδιά, αθώα, αγνά, χωρίς να περιμένουν ανταμοιβή. Την αγάπησαν σαν Έλληνες.

Ποτέ χωρίς τη Γαλλία.

Οι εικόνες του άρθρου είναι από instagram Νίκου Αλιάγαinstagram Δημήτρη Δαλάκου

http://www.tvnea.com