Sms με συγχαρητήρια

17:52 25/3/2013 - Πηγή: Sport.gr

Περισσότερο και από την ήττα από τη Βοσνία με ενόχλησαν κάποια από τα σχόλια που την ακολούθησαν. Ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάστηκαν οι Βόσνιοι ως ένα είδος υπερομάδας που η δική μας ήταν αδύνατο να αντιμετωπίσει και η ήττα της Εθνικής μας θεωρήθηκε ένα απολύτως λογικό αποτέλεσμα, αναμενόμενο και εντός προγράμματος. Ο Σάντος είναι αλήθεια ότι απολαμβάνει ένα είδος ασυλίας εξαργυρώνοντας τις πολλές καλές σχέσεις που έφτιαξε με ρεπόρτερ και δημοσιογράφους δουλεύοντας στην ΑΕΚ, στον Παναθηναϊκό και στον ΠΑΟΚ.

Είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος ο Πορτογάλος και πολύ συμπαθής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στη Βοσνία δεν τα έκανε θάλασσα κι αυτός και η ομάδα του.Οταν θέλουμε να υπερασπιστούμε ένα προπονητή – κυρίως τον ομοσπονδιακό, καταφεύγουμε σε δυο τρικ. Το πρώτο είναι να υπενθυμίζουμε πόσο άσχημα τα πάνε κάποιοι δυνατότεροι από μας ώστε με αυτό τον τρόπο να δικαιολογούμε τα δικά μας χάλια. Στην προκειμένη περίπτωση π.χ αρκετοί από τους μόνιμους υπερασπιστές του Πορτογάλου εστίασαν στο γεγονός ότι οι Πορτογάλοι ισοφάρισαν στο Ισραήλ στο τελευταίο λεπτό ή ότι οι πανίσχυροι Ισπανοί έφεραν ισοπαλία με τη Φινλανδία. Αυτά είναι φυσικά σωστά. Οντως ο Ρονάλντο και η παρέα του δεν κατάφεραν να κερδίσουν στο Ισραήλ, οι Φιλανδοί μπλόκαραν στο 1-1 τους λάτρεις της επίθεσης Ισπανούς, οι Αγγλοι στον όμιλό τους είναι δεύτεροι πίσω από το Καζακστάν, οι Γάλλοι ζορίστηκαν λίγο με τη Γεωργία, οι Τούρκοι κινδυνεύουν με αποκλεισμό, οι Τσέχοι στηρίζονται ακόμα στην παλιά τους φουρνιά και οι Ρώσοι του Καπέλο μόνο ελκυστικό ποδόσφαιρο δεν παίζουν. Αλλά τι σχέση έχουν αυτά με το ό,τι ο Παπαδόπουλος είναι εντελώς ανέτοιμος, ο Τζαβέλας δεν έχει σωματικά προσόντα για να παίξει με τον Ιμπίσεβιτς και τον Τζέκο και ο Κατσουράνης ως δεξί χαφ έχει να παίξει από τα 19 του; Δεν χάσαμε τη μπάλα στη Ζένιτσα γιατί οι Ισπανοί έφεραν ισοπαλία με τη Φινλανδία, αλλά γιατί η ενδεκάδα που κατέβασε ο Σάντος ήταν για τα πανηγύρια.   Ουδεμία αντίρρηση ότι υπάρχουν πολλές εθνικές ομάδες στην Ευρώπη με ιστορία τεράστια και ίσως μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που έχει η δική μας ομάδα. Οι Αγγλοι π.χ αν δεν κερδίσουν στο Μαυροβούνιο μπορεί να βρεθούν στα μπαράζ! Το ίδιο μπορεί να πάθουν και οι Ισπανοί ή οι Πορτογάλοι. Οντως οι μεγάλοι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου έχουν κατά καιρούς προβλήματα τα τελευταία χρόνια: αλλά δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει η σύγκριση της δικής μας Εθνικής με αυτές που παραδοσιακά πρωταγωνιστούν στα τελικά των μεγάλων τουρνουά. Κανείς δε ζητάει από την Εθνική μας τίτλους, όπως συμβαίνει σε αυτές τις χώρες: για μια αξιοπρεπή εμφάνιση (που στη Βοσνία δεν υπήρξε) γίνεται η κουβέντα – ή μάλλον θα 'πρεπε. Θυμάμαι κάποτε ότι μετά από μια ήττα από την Τουρκία εντός έδρας είχαμε στήσει τον Ρεχάγκελ στον τοίχο. Τότε είχα γράψει ότι η Ελλάδα για να συγκριθεί με τις χώρες που αποκαλούνται μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει σε τελικά πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος και παγκοσμίου κυπέλλου για τα επόμενα σαράντα χρόνια: εξακολουθώ να το πιστεύω. Αλλά από την άλλη δε μπορεί να κρύβουμε και το κεφάλι στην άμμο λέγοντας ότι δεν έγινε τίποτα γιατί δεν κέρδισαν ούτε οι Ισπανοί: δεν υπάρχει λογική στην εξίσωση!Αν κάποιος θέλει να κάνει κριτική στη σημερινή Εθνική Ελλάδος δεν χρειάζεται να την συγκρίνει με τίποτα παρά μόνο με τον ίδιο της τον εαυτό, θυμίζοντας πως ήταν λίγα μόλις χρόνια πριν. Η Εθνική μας σήμερα κάνει χειρότερα παιγνίδια από αυτά που έκανε τη διετία 2010-12, πάλι με το Σάντος στον πάγκο: δεν είναι το ματς με τη Βοσνία το μόνο κακό, άσχημα ήταν όλα όσα προηγήθηκαν σε αυτή τη φάση των προκριματικών!  Στα προκριματικά του Euro του 2012 η Εθνική μας παρουσίασε σημάδια αγωνιστικής ανόδου: πήγε στην Πολωνία αήττητη, ας μην το ξεχνάμε. Η Εθνική μας είχε βρει μια σταθερότατη άμυνα, είχε ανακαλύψει πρωταγωνιστές, είχε σκληρύνει και είχε και επιθετικές λύσεις. Είχε φέρει ισοπαλία στο Ζάγκρεπ με την Κροατία και την είχε κερδίσει εδώ. Είχε διατηρήσει την ικανότητα της να κερδίζει εκτός έδρας μικρομεσαίες ομάδες που παραδοσιακά τις δημιουργούσαν προβλήματα όπως το Ισραήλ π.χ. Κυρίως έμοιαζε ομάδα με πολλούς παίκτες που ωριμάζουν. Θυμάμαι την πρώτη διετία του Σάντος την πρόοδο του Κυριάκου Παπαδόπουλου και του Παπασταθόπουλου, τη χρησιμότητα του Μαλεζά, του Σπυρόπουλου, του Μανιάτη, του Φορτούνη, του Νίνη, του Μήτρογλου, για να μην μιλάω μόνο για αμυντικούς.  Μετά τα τελικά του 2012 τα σημάδια της αγωνιστικής προβληματικότητας τόσο στα επίσημα ματς όσο και στα φιλικά δε λένε να λείψουν.  Αν πάλι πρέπει να υπάρξει ένα μέτρο σύγκρισης με ομάδες του εξωτερικού ας το αναζητήσουμε κοιτάζοντας τι κάνουν οι ομάδες που δυο χρόνια πριν ήταν περίπου στο δικό μας επίπεδο. Οι Βόσνιοι είναι άπιαστοι, οι Κροάτες και οι Σουηδοί αρκετά πιο σταθεροί, οι Ουκρανοί (τους οποίους το 2004 και το 2010 αποκλείσαμε) συνεχώς προοδεύουν, κι ας υποχρεώθηκαν να αντικαταστήσουν ένα «τέρας» σαν το Σεφτσένκο, οι Βούλγαροι, οι Ρουμάνοι και οι Ελβετοί δείχνουν να ξεπερνούν τα σημάδια της αγωνιστικής τους κρίσης που για χρόνια τους ταλαιπώρησαν. Με αυτούς μπορούμε να συγκρινόμαστε κι αυτοί αργά αλλά σταθερά αρχίζουν πάλι σιγά σιγά να μας ξεφεύγουν γιατί εμείς παραμένουμε στάσιμοι.   Το δεύτερο που διαβάζω είναι ότι δεν έχουμε, λέει, παίκτες κι ο Σάντος χρησιμοποιεί, λέει, τους καλύτερους. Εγω με τους Βόσνιους είδα μόνο πράγματα σχεδόν χωρίς λογική. Ο ανέτοιμος Αβραάμ προτιμήθηκε αντί του Μαλεζά που στο πρώτο ματς εξαφάνισε τον Τζέκο. Ο Φορτούνης είχε αξιολογηθεί να παίξει βασικός στο πρώτο παιγνίδι και στο δεύτερο δεν υπήρχε. Ο Μήτρογλου δεν είχε λεπτό συμμετοχής. Από τον Χριστοδουλόπουλο και τον Κονέ, που μια χαρά τα πάνε στο καμπιονάτο, προτιμήθηκε για να παίξει αριστερό εξτρέμ (!) ο Χολέμπας κι ο Σαλπιγγίδης με το Σαμαρά βρέθηκαν να παριστάνουν τους σέντερ φορ εναλλάξ, ενώ και οι δυο στις ομάδες τους μόνοι στην επίθεση δεν έχουν παίξει ποτέ! Ακόμα και το σχήμα ήταν λάθος. Τι χρειάζονταν το 4-4-2 και το 4-3-3 απέναντι σε ομάδα με καλούς τεχνίτες; Εδώ ήταν απαραίτητα τα πέντε χαφ, του 4-2-3-1, μπας και αντέξουμε!Καλός άνθρωπος ο Σάντος και κύριος. Αλλά αν αποκλειστεί η Εθνική από το μουντιάλ της Βραζιλίας δε νομίζω ότι θα του στείλει ο Μουρίνιο sms με συγχαρητήρια για το κατόρθωμα, όπως μετά το αξέχαστο ματς με τη Σλοβακία όταν πέσαμε από την Ακρόπολη και βρήκαμε και πορτοφόλι (που ήταν και γεμάτο)