Αυτό το αυθόρμητο… ρε γαμώτο!

12:55 9/6/2012 - Πηγή: Sport.gr

Για ένα πέναλτι, ας πούμε, προς το τέλος του αγώνα και μετά την υπερπροσπάθεια για την ανατροπή του σκορ με δέκα παίκτες. Ενας… Καραγκούνης, με την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο και το άγχος να τον κάνει να φυσάει και να ξεφυσάει, δεν είναι καλή επιλογή. Το «παγωμένο» μυαλό και η ηρεμία, είναι κι αυτά προσόντα.Ο αρχηγός για ακόμη μία φορά έδωσε την ψυχή του. Αν υπήρχε… δυναμόμετρο θέλησης, για τη νίκη, η μέτρηση του «Κάρα» θα έσπαγε τα ρεκόρ. Ακριβώς για αυτό, ίσως να μην ήταν καλή επιλογή να εκτελέσει εκείνος το πέναλτι.Ο Σαμαράς,

που κάποτε είχε αρπάξει την μπάλα και εκτέλεσε χωρίς εντολή πέναλτι σε αγώνα της Εθνικής με το Ισραήλ στην Κρήτη δημιουργώντας διπλωματικό επεισόδιο στον πάγκο, ο όχι καλός Σαμαράς στον αγώνα της πρεμιέρας, θα ήταν πιο σωστή επιλογή μια τέτοια στιγμή.Η εικόνα των δύο συνδέθηκε μπαίνοντας στα αποδυτήρια. Ο ένας χτυπιόταν. Ο άλλος τον αγκάλιασε και προσπάθησε να τον ηρεμήσει. Δεν ήταν εύκολο για τον Καραγκούνη που ξέρουμε. Αλλά αν κάποιος μπορούσε να το κάνει εκείνη τη στιγμή, που όλοι τριγύρω ήταν φορτισμένοι από την εξέλιξη του αγώνα, αυτός ήταν μόνο ο Σαμαράς.Η Εθνική έχει κάνει φοβερή ανατροπή στο συγκεκριμένο ματς. Εχει καταθέσει ψυχή, που λίγες ομάδες έχουν κάνει. Περισσότερο αυτός είναι ο λόγος και όχι ο βαθμός της ισοπαλίας που δημιουργεί αισιοδοξία για τα επόμενα δύο παιχνίδια.Η Εθνική, που για πρώτη φορά ξεκινά μια μεγάλη διοργάνωση με ισοπαλία, πίστεψε πάρα πολύ στον εαυτό της. Ηταν πολύ σημαντικό να το κάνει, με τρόπο που θα πίστωνε μεγάλο μερίδιο σε αυτή τη μεταμόρφωση του δευτέρου ημιχρόνου, στην προπονητή. Διότι για εκείνον δεν ήταν η πρεμιέρα στο Euro 2012, αλλά η πρεμιέρα του σε μεγάλη εθνική διοργάνωση.Οι επιλογές του Φερνάντο Σάντος βοήθησαν πάρα πολύ και σκεφτείτε πόσο δύσκολο ήταν για εκείνον, για οποιονδήποτε τεχνικό, να χάνει και τους δύο κεντρικούς αμυντικούς του μέσα σε λίγα λεπτά και να καταφέρνει να παρουσιάζει τόσο αλάνθαστο αμυντικό πρόσωπο από εκείνο το σημείο και μετά.Κυριάκος Παπαδόπουλος, Σαλπιγγίδης και Φορτούνης και οι τρεις που ήρθαν από τον πάγκο ανάμεσα σε 12 (σε 10 χωρίς τους δύο τερματοφύλακες) που είχε να επιλέξει ο Πορτογάλος τεχνικός, άλλαξαν όλη τη μορφή του αγώνα. Ειδικά για τον Φορτούνη αξίζει και ένα μπράβο περισσότερο διότι τον πήρε σε κλίμα αμφισβήτησης, τον πίστεψε, τον έριξε σε πολύ βαθιά και δικαιώθηκε. Προσωπικά, ο μικρός μου θυμίζει τον Τόνι Σαβέβσκι. Σε κοψιά, τεχνική, κίνηση και μυαλό…Εκπληκτική ήταν και η παρουσία του Κατσουράνη στο κέντρο της άμυνας. Στην ουσία όταν γύρισε πίσω έγινε ο κινητήριο μοχλός της Ελλάδας. Όπως το είπε και ένας Αυστραλός δημοσιογράφος, που καθόταν δίπλα μου στο γήπεδο, με τον Κατσουράνη στην άμυνα, η Ελλάδα παίζει επιτέλους μπάλα.Διότι υπάρχει κάποιος να την περάσει σωστά μπροστά.Δείγμα αυτοπεποίθησης που απέκτησε η ομάδα είναι ότι δεν υπήρξε ούτε ένας από την αποστολή που να χαμογέλασε με το τελικό 1-1.Δεν ήταν το χαμένο πέναλτι. Δεν ήταν η διαιτησία. Δεν ήταν το οριακό οφσάιντ γκολ. Ηταν αυτό το αυθόρμητο συμπέρασμα που «έβγαλε» η ομάδα