Αντιστρέφοντας την πυραμίδα

20:09 21/2/2012 - Πηγή: Sport.gr

Σε εκείνο το κείμενο είχα χρησιμοποιήσει τους όρους «rotation και turnover» που είναι δανεισμένοι από το αγγλικό ποδόσφαιρο, τις εκφράσεις «πρεσάρω χαμηλά και πρεσάρω ψηλά» που πέρασαν σιγά σιγά στο ποδοσφαιρικό μας λεξιλόγιο, τη φράση «κίνηση χωρίς τη μπάλα», τον όρο «σχηματοποιημένη ανάπτυξη» που ταπεινά δηλώνω ότι είναι μια δική προσφορά στη γλώσσα του ελληνικού ποδοσφαίρου.Ενας συνάδερφος που είχε διαβάσει το κείμενο μου είπε ότι υπερβάλω γιατί οι δυο ομάδες έπαιζαν με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή 4-4-2. Τον ρώτησα

γιατί τότε παίζουν διαφορετικό ποδόσφαιρο και μου απάντησε γιατί έχουν διαφορετικούς παίκτες. Ελα όμως που δεν είχαν: οι εννέα στους έντεκα ήταν ίδιοι κι ο ένας από τους δυο που χε αλλάξει ήταν ο τερματοφύλακας! Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι άλλο είναι η διάταξη και άλλο η στρατηγική, άλλο ο τρόπος παιγνιδιού κι άλλο η τοποθέτηση των παικτών στις τρεις γραμμές.«Καρπετόπουλε έχεις ένα πρόβλημα» μου είπε. «Αγαπάς το σινεμά πιο πολύ από το ποδόσφαιρο κι αντί να βλέπεις ένα ματς, βλέπεις σκηνοθεσίες, ερμηνείες και χορογραφίες, πράγματα που αμφιβάλω αν υπάρχουν».  Δεν του κράτησα κακία για την κατηγορία, μπορεί να είχε και δίκιο: το UFO της ιστορίας ήμουν εγώ. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα όλοι μιλάνε για συστήματα. Ομολογώ ότι πάλι νοιώθω UFO: είχα μια μικρή συμβολή στο να δημιουργηθεί μια μόδα. Άλλο όμως είναι η μόδα κι άλλο η ουσία. Η ουσία είναι το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας.Οι άνθρωποι που αγαπούν το ποδόσφαιρο δεν είναι υποχρεωμένοι ούτε να κατανοούν τα συστήματά του, ούτε όταν πηγαίνουν στο γήπεδο και να σπάνε το κεφάλι τους για να καταλάβουν πως αμύνεται και πως επιτίθεται μια ομάδα. Αυτό το είδος της απόλαυσης (;) δεν είναι για τους πολλούς, είναι για τους τρελούς.Οι συγκεκριμένοι τρελοί έχουν περάσει στην παιδική τους ηλικία φάσεις αναζήτησης της ουσίας του ποδοσφαίρου πριν καν καταλάβουν τη δυσκολία του. Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι οι καλύτεροι παίκτες είναι αυτοί που είδαν να πρωταγωνιστούν στα κόμιξ (ο Ρόι Ρέις, π.χ ή ο Ερικ Καστέλ…): αυτό είναι απαραίτητο γιατί μειώνει στα μάτια τους την αξία των μεγάλων παικτών – οι δικοί τους παιδικοί προβληματισμοί δεν είναι αν ο Πλατινί χτυπάει καλύτερα φάουλ από τον Μαραντόνα, αλλά πως θα βρουν την καλύτερη διάταξη στο Subbuteo.Εχοντας καταργήσει προβληματισμούς περί τεχνικής και ατομικής δημιουργίας  (κανείς άγγλος ποδοσφαιριστής δεν έκανε ποτέ «ψαλίδια» καλύτερα από το Ρόι Ρέις..) αναρωτιούνται τι υπάρχει μετά το προφανές και ποια είναι η αληθινή δυσκολία. Πριν να δεις μπροστά σου το φως του Θεού που λέγεται σύστημα έχεις κάνει άλλου είδους τρέλες. Στην Ιταλία είχα ένα καθηγητή που μας δίδασκε την τακτική παρατήρηση.Είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και προπονητής και λέγεται Μικέλε Πλάστινο. Είχαμε πάνω από είκοσι χρόνια διαφορά κι όμως και οι δυο είχαμε γεμίσει αλεύρι την τσόχα του Subbuteo για να δούμε πως πρέπει να στήσουμε την ομάδα αφού σε συνθήκες χιονιού η μπάλα τσουλάει δυσκολότερα: μόνη μας διαφορά ότι η μάνα του Μικέλε του ριξε ένα χέρι ξύλο ενώ η δική μου με συμπόνεσε. Κατά βάθ