Ευτυχία των παικτών, η απόλυση του προπονητή

20:09 15/3/2012 - Πηγή: Sport.gr

Όποιος είδε την εμφάνιση και το τρέξιμο που έκανε η Τσέλσι κόντρα στη Νάπολι νομίζω κατάλαβε ότι οι παλιοσειρές της λονδρέζικης ομάδας (οι διάφοροι Λάμπαρντ, Ντρογκμπά, Τσεχ, φυσικά ο Τέρι), αφού «έφαγαν» τον Αντρέας Βίλας Μπόας έκαναν το ματς της ζωής τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει στην συγκεκριμένη ομάδα. Πριν λίγες μέρες ο Κάρλο Αντσελότι έδωσε μια συνέντευξη στην οποία υπονόησε ότι κι αυτός τον καθάρισε ο Ντρογκμπά, ο οποίος, είπε κομψά ο Ιταλός, «έχει το ίδιο πρόβλημα με τον Φίλιππο Ιντζάγκι, δηλαδή

είναι πολύ καλός παίκτης για να μένει στον πάγκο χωρίς να γκρινιάζει και την ίδια στιγμή αρκετά μεγάλος για να στηριχθεί μια ομάδα πάνω του». Δεν χρειάζεται να ζεις απέναντι από το Στάντφορντ Μπριζ για να καταλαβαίνεις ότι στη συγκεκριμένη ομάδα οι παίκτες έχουν μια ειδική σχέση με τον ιδιοκτήτη κι ένα λόγο παραπάνω μαζί του. Όλοι έχουν πάει εκεί χάρη στα χρήματα του Αμπράμοβιτς, αυτός εγγυάται τη συνέχεια της ομάδας, αυτός είναι το αφεντικό. Από τη στιγμή που κανένας προπονητής δεν θα είναι πιο ψηλά από τον Αμπράμοβιτς οι παίκτες ξέρουν ποιος μιλάει τελευταίος. Στην αρχή της χρονιάς ο Λίνεκερ έλεγε ότι ο Βίλας Μπόας είναι τυχερός γιατί είναι ο πρώτος, μετά το Μουρίνιο, που θα δουλέψει στην Τσέλσι χωρίς υποχρέωση να κάνει επιτυχία: ο Αμπράμοβιτς τον πήρε για να φτιάξει την ομάδα από την αρχή. Ο Λίνεκερ μάλλον ξέχασε κάτι βασικό: την καθημερινότητα. Τις σχέσεις δεν τις φθείρουν οι ήττες, αλλά τα καθημερινά περιστατικά. Ο Αμπράμοβιτς πιθανότατα έβλεπε στον Βίλας Μπόας ένα νέο Μουρίνιο: οι παίκτες ένα συνομήλικό τους που νομίζει ότι τα ξέρει όλα. Αδύνατον να βρεθεί χημεία.Επιτρέπεται οι παίκτες να «τρώνε» ένα προπονητή; Η ερώτηση είναι περισσότερο φιλοσοφική γιατί η πραγματικότητα δίνει τη δική της απάντηση και η απάντηση είναι ότι κάθε προπονητής πρέπει να νοιώθει ευτυχισμένος αν βρει ένα τρόπο να συνεργαστεί με τους παίκτες του: αν δεν τον βρει, θα τον «φάνε». Στο ποδόσφαιρο και στην κάθε δουλειά, πέρα από την ιεραρχία, υπάρχει και το ποιος βρήκε στη δουλειά ποιόν. Αν ένας προπονητής έχει τη δυνατότητα να διαλέξει και ν αγοράσει 15 παίκτες, έχει μια ελπίδα αυτοί να τον βλέπουν ως αφεντικό. Αν βρει 15 πολυεκατομμυριούχους, που υπήρχαν στην ομάδα πριν από αυτόν, είναι δύσκολο να τους επιβληθεί όπως κι αν λέγετε. Απλά το μεγάλο του όνομα και το μεγάλο του συμβόλαιο μπορεί να τον κάνουν περισσότερο αλαζόνα.Διάφοροι πολύ μεγάλοι προπονητές έχουν «φαγωθεί» από παίκτες. Ο Αρίγκο Σάκι είχε κερδίσει με τη Μίλαν των Ολλανδών δυο κύπελλα πρωταθλητριών, αλλά η προπόνησή του τότε, το μακρινό 1991, εξακολουθούσε να είναι σκληρή. Λέγεται ότι ο Μάρκο Βαν Μπάστεν πήρε τις βιντεοσκοπήσεις της προπόνησης και τις έστειλε στο Μπερλουσκόνι: στις κασέτες εμφανίζονταν ένας υστερικός Αρίγκο Σάκι που ούρλιαζε «πρέσινγκ – πρέσινγκ» με μια ντουντούκα σαν εκπαιδευτής κομάντο. Ο Καπέλο όταν τον διαδέχτηκε ελάττωσε τις προπονήσεις και το πρέσινγκ και κέρδισε τρία τέσσερα πρωταθλήματα στη σειρά. Όταν πήγε στη Μαδρίτη έπεσε θύμα αυτή τη φορά ο ίδιος. Έβγαλε τη σε