Ενας τρελός που λέγεται Μπιέλσα

21:18 8/5/2012 - Πηγή: Sport.gr

Ενώ η Ελλάδα ζει ένα διάστημα παρατεταμένης πολιτικολογίας η ποδοσφαιρική Ευρώπη ετοιμάζεται να παρακολουθήσει τον ισπανικό τελικό του Γιουρόπα Λιγκ ανάμεσα στην Αθλέτικ (που στη χώρα μας αποκαλούμε Ατλέτικο Μπιλμπάο) και στην Ατλέτικο Μαδρίτης.Ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα η βραδιά ανήκει στον τελευταίο των τρελών, τον προπονητή των Βάσκων, τον μεγάλο Μαρσέλο Μπιέλσα – πρόσωπο σχετικά άγνωστο στο ελληνικό κοινό. Ο τελικός μου δίνει την ευκαιρία να σας γράψω μερικές ιστορίες του – ο τύπος δεν είναι από

τους πιο γνωστούς.Για το Μπιέλσα άκουσα για πρώτη φορά το 2002, όταν ήταν τεχνικός της Εθνικής Αργεντινής στα τελικά του μουντιάλ της Απω Ανατολής. Ένα απόγευμα στη Γλυφάδα ρώτησα το Χουάν Χοσέ Μπορέλι περί τίνος πρόκειται κι αυτός άρχισε να γελάει σαν μικρό παιδί αυθόρμητα. "Είναι τρελός" μου είπε, "αλλά είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου"! "Πως γίνεται αυτό;" επέμενα. "Ε τότε θα στο πω διαφορετικά" μου είπε ο Μπορελάκος με τα μελωδικά ελληνικά του: "είναι λίγο περισσότερο τρελός από όσο πρέπει να είναι ο προπονητής και μπορεί για αυτό φίλε να είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο". Ομολογώ ότι στο μουντιάλ εκείνο η μόνη τρέλα του Μπιέλσα είναι ότι έβλεπε ελάχιστα το παιγνίδι και προτιμούσε να περπατάει ασταμάτητα μπροστά στους πάγκους κοιτάζοντας κυρίως τους αναπληρωματικούς του ή κρύβοντας το μισό του πρόσωπο: συνήθεια που στο μεταξύ έκοψε:Ο αποκλεισμός της φιλόδοξης Αργεντινής νωρίς νωρίς δεν επέτρεψε να καταλάβουμε την αξία του ανδρός – ίσα ίσα δημιούργησε πολλά ερωτηματικά για τις πολυσυζητημένες του ικανότητες. Αν κάτι με εντυπωσίασε τότε ήταν ότι οι απαιτητικοί Αργεντίνοι που δεν είχαν χαριστεί στον Πασσαρέλα (ένα θρύλο του ποδοσφαίρου τους) παρά το κάζο του γρήγορου αποκλεισμού, όχι μόνο κράτησαν τον Μπιέλσα αλλά του έδωσαν και τις τύχες της ολυμπιακής τους ομάδας η οποία στην Αθήνα το 2004 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Επομένως ο τύπος ήταν κάτι σημαντικότερο από αυτό που εγώ νόμιζα.Ο Μπιέλσα έπαιξε ποδόσφαιρο στην Νιούελς Ολντ Μπόις, πέρασε για λίγο από τη Ροζάριο Σεντράλ και την Κόρντοβα και υποχρεώθηκε από ένα τραυματισμό να σταματήσει πριν γίνει καλά καλά εικοσιπέντε χρονών. Ανέλαβε αμέσως τη Νιούελς κι όχι μόνο κέρδισε το πρωτάθλημα στην Αργεντινή, το 91-92......αλλά έπαιξε κι ένα τελικό στο κόπα Λιμπερταδόρες τον οποίο κι έχασε από τη Σαο Παόλο. Το κατόρθωμα θεωρήθηκε θαύμα και μάλιστα τόσο μεγάλο ώστε μετά από απαίτηση των οπαδών το στάδιο της Νιούλες πήρε το όνομα του! Ο Μπιέλσα επανέλαβε το ίδιο θαύμα με μια άλλη μικρομεσαία ομάδα, τη Βελέζ Σάρσφιλντ την οποία ανέδειξε πρωταθλήτρια το 1997 – ένα χρόνο ακριβώς πριν φύγει από τη χώρα για την Ισπανία, όπου είχε την πρώτη του ευρωπαϊκή εμπειρία στον πάγκο της Εσπανιόλ.Ωστόσο δεν έμεινε πολύ στη Βαρκελόνη αφού μετά την αποτυχία της Αργεντινής στο μουντιάλ της Γαλλίας η ομοσπονδία τον φώναξε ν αναλάβει την Εθνική ομάδα. Όλα αυτά είναι λίγο ως πολύ γνωστά, όπως γνωστό είναι και ότι φεύγοντας από την Εθνική Αργεντινής έμεινε εκτός ποδοσφαίρου για τρία χρόνια μέχρι που ανέλαβε