"Έτσι ανακάλυψα τους Αντετοκούνμπο"

10:20 15/1/2014 - Πηγή: Sport.gr

Ο πρώην τεχνικός των τμημάτων υποδομής του Φιλαθλητικού, Σπύρος Βελλινιάτης, μιλάει για το ντόμινο συμπτώσεων που έφεραν στο δρόμο του τον Γιάννη και τον Θανάση Αντετοκούνμπο.Η συνέντευξή του στο περιοδικό «Υποβρύχιο»:Για τις συμπτώσεις που προέκυψαν ώστε να ανακαλύψει τον Αντετοκούνμπο:«Δεν νομίζω ότι υπάρχει όμοια περίπτωση, μιλάμε για πάνω από είκοσι συμπτώσεις που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην περίπτωση του Γιάννη! Για παράδειγμα τόσο εκείνος όσο και ο αδελφός του ο Θανάσης εργάζονταν και δεν ήταν συχνά στη γειτονιά. Πήγαιναν στα χωριά της Θήβας και πουλούσαν

διάφορα, γυαλιά κομπολόγια κλπ. Έτυχε εκείνη την ημέρα να μην πάνε. Τα παιδιά δεν έπαιζαν μπάσκετ, έπαιζαν κυνηγητό ή άλλα παιχνίδια. Απλά ήταν στον χώρο του Τρίτωνα όπου υπάρχει μια παιδική χαρά και δύο γήπεδα μπάσκετ. Κι εγώ τυχαία εκείνη τη μέρα πήγαινα να δω ένα φίλο μου που είχε προπόνηση. Εκεί τους είδα λοιπόν. Είμαι άνθρωπος που κοιτάει τις λεπτομέρειες. Πρόσεξα ότι πέρα από ψηλά παιδιά, είχαν μια ελαστικότητα, μια ευκινησία, μια έκρηξη».Για πόσα χρόνια πριν μιλάμε;«Πριν έξι χρόνια είδα τον Γιάννη, αλλά είχα παρατηρήσει τον Θανάση, τον μεγάλο του αδερφό του πριν οκτώ χρόνια. Είναι τέσσερα αδέλφια στην Ελλάδα και ένα στην Αφρική. Τον Θανάση τον παρακολουθούσα σιωπηλά γιατί ήξερα ότι μέχρι τα δεκαπέντε τα παιδιά μεταναστών μπορούν να βγάλουν δελτίο αθλητή. Επειδή δεν μπορούσα να βρω κάποια ομάδα που θα στήριζε ένα παιδί οικονομικά, απλώς παρακολουθούσα».Έπαιζαν ήδη σε κάποια ομάδα τότε;«Μπάσκετ όχι, απλά ήταν στην γειτονιά. Ο Θανάσης και ο Κώστας έκαναν στίβο, η νονά τους τους πλήρωνε την συνδρομή στον Πανελλήνιο και ο Γιάννης ποδόσφαιρο. Αυτά τα έμαθα μετά. Παρακολουθούσα τον Θανάση να παίζει στη γειτονιά και δεν ήξερα για τα αδέρφια του. Τότε ήμουν στην Δάφνη. Έτυχε να περνάω από τη γειτονιά του Τρίτωνα, έτυχε τα παιδιά να είναι εκεί, έτυχε εκείνη την περίοδο η ομάδα μου να ψάχνει να βρει ταλέντα, έτυχε η ομάδα να έχει ήδη χρηματοδοτήσει ένα παιδί από την επαρχία. Επίσης εγώ είχα εμπειρία με Αφρικανούς, δεν είναι τα μοναδικά παιδιά που έχω φέρει στο μπάσκετ. Έπεσαν σε έναν άνθρωπο που έψαχνε παιδιά αφρικανόπουλα στις γειτονιές».Τι κάνει τον Γιάννη Αντετοκούμπο τόσο ξεχωριστό;«Το μπάσκετ είναι εύκολη υπόθεση. Όποιο παιδί και να πάρω μπορώ να του μάθω το άθλημα. Για να πρωταγωνιστήσεις χρειάζονται κάποιες ικανότητες πάνω από τον μέσο όρο. Αυτό το διέκρινα από την πρώτη στιγμή στον Γιάννη αλλά και στα αδέρφια του.Τον Γιάννη τον κάνει τόσο ξεχωριστό πιστεύω ο χαρακτήρας του. Είναι ένα παιδί που το έχει σφυρηλατήσει η ζωή. Δε δίνει δεύτερες ευκαιρίες, δε χαρίζεται. Είναι ιδιαίτερα έξυπνος και πολύ αποφασιστικός. Έχει μια ωριμότητα πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία του και αυτό το διαπίστωσαν και οι Αμερικάνοι. Αν διαβάσεις τις συνεντεύξεις του προπονητή του στο NBA λέει ότι έχει εκπλαγεί με την ωριμότητα του.Πιστεύω ότι αυτό του το έχει κάνει η ζωή. Ο Γιάννης ήξερε ότι αν δεν πουλήσει μια μέρα, το βράδυ ο αδερφός του δεν θα είχε φαγητό. Αυτό πιστεύω είναι που τον έκανε τόσο σκληρό μέσα του και ξεχωριστό. Έχει αντικρίσει την πιθανότητα να πεθάνει από την πείνα. Δεν υπάρχει σκληρότερος τρόπος για να καταλάβεις τι είναι η ζωή. Όλες του οι αισθήσεις δουλεύουν στο έπακρο».Με τον Γιάννη πόσο καιρό δούλεψες;«Ήμουν προπονητής του μόνο τρεις μήνες γιατί η φιλοσοφία του Φιλαθλητικού ήταν να αλλάζεις προπονητή όταν αλλάζει και η ηλικία σου. Εγώ είχα τότε την ομάδα μίνι. Μετά ο Γιάννης ανέβηκε στο παιδικό, μετά στο εφηβικό αλλά και με το αντρικό έκανε προπονήσεις, ταυτόχρονα. Έκανε προπόνηση με όλα τα τμήματα επειδή είχε ζήλο, ακόμα και με το γυναικείο! Για να συμπληρώσει ώρες μπάσκετ, να γίνει καλύτερος, Ήθελε να πάει μπροστά, το ίδιο έκανε και ο Θανάσης. Στα κλιμάκια της εθνικής δεν μπορούσαν να παίξουν γιατί ήταν μετανάστες».