Γούσταρα, χάρηκα και φώναξα

Ξημερώματα Πέμπτης επέστρεψα από την Γερμανία και ήμουν ανάμεσα στους τυχερούς που έζησα όλες τις στιγμές αλλά και περιέγραψα για το αθλητικό Metropolis τον αγώνα και το γκολ του Στοχ. Η εικόνα του επιβλητικού γηπέδου, οι εγκαταστάσεις, η οργάνωση της Σάλκε είναι πράγματα που δεν μπορείς να τα προσπεράσεις εύκολα. Δεν ήταν τυχαίο το ότι μετά το τέλος του αγώνα ρώτησα τον Ιβάν Σαββίδη αν ζήλεψε επισκεπτόμενος το συγκεκριμένο
γήπεδο. «Δεν είμαι άνθρωπος που ζηλεύω στη ζωή μου αλλά η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα εντυπωσιακό γήπεδο» είπε ο μεγαλομέτοχος έχοντας ακριβώς δίπλα του την τεράστια γιγαντοαφίσα του Στέφενς. Αυτός ο σεβασμός των Γερμανών προς τον Ολλανδό προπονητή είναι κάτι που θα μείνει χαραγμένο για πολύ καιρό στη μνήμη μου.Αυτόματα βλέποντας αυτή την αφίσα η σκέψη μου ήταν μια: «μακάρι να μείνει στον ΠΑΟΚ για πολλά χρόνια ο Στέφενς και να γράψει το όνομά του στις σελίδες της ιστορίας του συλλόγου». Σε κάθε βήμα μου στο γήπεδο, χωρίς ίχνος υπερβολής διέκρινα πως ο Στέφενς έχει αφήσει το στίγμα του. Μέχρι και στα καρτελάκια που έχουν στα κυλικεία είναι η φωτογραφία του Ολλανδού.Η κορυφαία στιγμή που δεν πρόκειται να βγει από το μυαλό μου είναι μια και είναι κοινή με αυτή όλων όσων βρέθηκαν στο γήπεδο δευτερόλεπτα πριν την σέντρα. Είναι η στιγμή που τα πιτσιρίκια τέντωσαν το σεντόνι χρυσές και όταν εμφανίστηκαν οι δυο ενδεκάδες, ακούστηκε ο ύμνος της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Θα σας μεταφέρω κάτι που πιθανώς να μην αντιληφθήκατε από τους τηλεοπτικούς σας δέκτες: εκείνα τα 45’΄ σίγησε και η κερκίδα με τους οπαδούς του ΠΑΟΚ.Εκείνη τη στιγμή σταμάτησαν τα συνθήματα και άπαντες απόλαυσαν αυτό που ζούσαν και περίμεναν χρόνια ολόκληρα: το σεντόνι να κουνιέται, ο ύμνος να παίζει από τα μεγάφωνα και εκεί, στον αγωνιστικό χώρο να είναι ο ΠΑΟΚ! Αυτό που με χαροποίησε ιδιαίτερα είναι πως είχα την ευκαιρία να μιλήσω (τους ακούσατε ζωντανά από το αθλητικό Metropolis) τους ποδοσφαιριστές της ομάδας να γίνονται… παιδιά. Ο Λάζαρ και ο Χακόμπο δεν το έπαιξαν άνετοι μετά το τέλος του αγώνα.Παραδέχθηκαν πως λίγη ώρα πριν είχαν εκπληρώσει ένα παιδικό τους όνειρο. Έζησαν την ατμόσφαιρα ενός αγώνα για το CL ακούγοντας τον ύμνο του και βλέποντας το σεντόνι. Έγιναν δηλαδή σε ότι αφορά τα αισθήματα ένα με τον κόσμο…. «Όνειρο μου είναι να παίξω στους ομίλους με τον ΠΑΟΚ» είπε ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης που έχει παίξει αμέτρητους αγώνες στον συγκεκριμένο θεσμό. Καταλαβαίνει όμως πως αυτή είναι η «δίψα» του κόσμου και πως θέλει να γευτεί μαζί τους την εκπλήρωση αυτού του ονείρου…Έζησα φυσικά και το ελληνικό ταμπεραμέντο ή αν θέλετε το ταμπεραμέντο του ΠΑΟΚτσή. Δεν αλλάζει είτε ζει στην Θεσσαλονίκη, είτε στην Γερμανία είτε οπουδήποτε αλλού. Η μυσταγωγία είναι συγκεκριμένη για τον ΠΑΟΚτσή όταν προετοιμάζεται να δει το ματς. Δεν με χαλά καθόλου που πολλές φορές αυτό γίνεται αντικείμενο χλευασμού από άλλους και κυρίως από τους Αθηναίους. Αλλά η εικόνα του ΠΑΟΚτσή από την Στουτγάρδη να έχει παρκαρισμένο το αυτοκίνητο του στο πάρκινγκ και να έχει την… Μαλαματίνα πάνω στο καπό μαζί με την Κόκα Κόλα, όπως και να έχει σε κάνει να χαμογελάς. Άλλωστε στην Γερμανία με μια μπύρα στο χέρι ήταν όλοι. Κλείνω με αυτό που σκέφτηκα φεύγοντας από το γήπεδο: «ΠΑΟΚ σε ευχαριστώ γι’ αυτό που μου πρόσφερες και είναι σίγουρο ότι θα μου γίνει συνήθεια ως εικόνα…»
Keywords
Τυχαία Θέματα